เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2171

พระจันทร์กลมโตเหมือนถาดเหล็ก แสงดาวระยิบระยับ

ค่ำคืนมาถึงอย่างเงียบๆ อีกแล้ว

“ทุเรศ! น่าเกลียด! น่าโมโห!”

บนเขาตันเซียว ผู้อาวุโสเก้าอาละวาดอยู่ในตำหนักกว่างเต๋อ

ในตำหนักมีเพียงสามคน

นั่นก็คือผู้อาวุโสห้า ผู้อาวุโสแปดและผู้อาวุโสเก้า

ผู้อาวุโสห้ากับผู้อาวุโสแปดนั่งมองผู้อาวุโสเก้าเดินกระทืบเท้าในตำหนักไม่หยุด เดินไปเดินมาอยู่ตรงหน้า

ผู้อาวุโสแปดวางแก้วชาลง จัดแจงเสื้อคลุมตัวกว้างของตัวเอง จากนั้นลูบเคราแพะของตัวเองแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสเก้านั่งลงก่อน อย่าใจร้อน ตราประทับโดนทำลายแค่อันเดียว ต้องโมโหขนาดนี้ไหม”

ผู้อาวุโสเก้าพูดเสียงดังว่า “นี่มันไม่ใช่แค่ตราประทับโดนทำลาย ลู่ฝานรอดจากมือฉัน ผ่านด่านแรกได้อย่างปลอดภัย ปลอดภัยไม่เป็นอะไรเลย นายเข้าใจไหม ความอึดอัดนี้ทำให้ฉันใกล้บ้าแล้ว เขาทำร้ายหลานชายฉัน แล้วทำร้ายฉันอีก อีกทั้งยังบุกมาถึงเขาจิ่วเซียว อีกทั้งยังใช้ความสามารถทำให้ฉันอับอายต่อหน้าทุกคน อัปยศอดสูมาก!”

ผู้อาวุโสห้าหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ถึงจะอายแค่ไหนนายก็ต้องอดทน ฉันไม่ได้จะว่านาย ตอนเขามาถึงเขาเสินหวง นายควรแจ้งผู้อาวุโสใหญ่ทันที เรื่องบ้าแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้นหรอก อีกทั้งนายยังแน่ใจว่าดูแหวนบนมือเขาออก จะไปแย่งมาไม่ใช่เหรอ”

สีหน้าผู้อาวุโสเก้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ทำเป็นพูดอย่างโมโหว่า “ผู้อาวุโสห้า นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง ตอนนี้นายก็จะซ้ำเติมฉันอีกคนใช่ไหม”

ผู้อาวุโสห้าลูบเคราข้างแก้มตัวเองแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “อย่าโมโหสิ แค่ถามเอง ผู้อาวุโสเก้าใจเย็นก่อน ฉันเห็นนายเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ เลยอยากถามเท่านั้น ไม่งั้นฉันคงไปพูดกับผู้อาวุโสรองหรือไม่ก็ผู้อาวุโสใหญ่แล้ว”

ผู้อาวุโสเก้าได้ยินแล้วเงียบทันที โมโหฟึดฟัดแล้วนั่งลงด้านข้าง

ผู้อาวุโสห้าพยักหน้าพูดว่า “ต้องแบบนี้สิ ผู้อาวุโสเก้า ปล่อยวางเรื่องนายได้แล้ว ช่วงนี้ไม่ต้องโผล่หน้าออกไปมาก รักษาบาดแผลเถอะ ต่อไปก็รอดูผู้อาวุโสแปด”

ผู้อาวุโสแปดหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “กดดันจริงๆ เดิมทีฉันมั่นใจกับด่านที่สองที่ตัวเองกำหนดไว้มาก แต่วันนี้เห็นฝีมือที่ลู่ฝานทำลายตราประทับเป็นตาย รู้สึกไม่ค่อยมั่นใจเท่าไรแล้ว ลู่ฝานทั้งห้าวหาญและมีแผนการ สมองไว อีกทั้งพละกำลังไม่อ่อนแอเลยด้วย บางทีอาจมีทักษะที่เรารู้จักด้วย มีความเป็นหวูเฉินบวกกับซู่มั่นในตอนนั้นมากเลย”

ผู้อาวุโสห้าพูดว่า “ไม่มั่นใจยังไง นายลองพูดให้เราฟังสิ ยังมีเวลาอีกสามวัน ถ้าไม่ได้จริงๆ เราเพิ่มความยากก็ได้ หรือไม่ก็เปลี่ยนหัวข้อให้เขา”

ผู้อาวุโสเก้ารีบพูดว่า “ใช่ ผู้อาวุโสแปดลองพูดมาสิ นายจะกำหนดด่านแบบไหน”

ผู้อาวุโสแปดพูดว่า “ช่างเถอะ พูดให้พวกนายฟังก็ได้ แต่พวกนายห้ามเอาออกไปพูดนะ เพราะหัวข้อนี้ค่อนข้างจะ... อิอิ พูดยังไงดีล่ะ ค่อนข้างจะเกินไปหน่อย!”

ผู้อาวุโสเก้าตบเก้าอี้แล้วพูดว่า “ไม่เกินไปหรอก วิธีไหนก็ไม่เกินไป แค่ทำให้ลู่ฝานลำบากได้ ให้เขาทำอะไรไม่ได้ก็พอแล้ว!”

ผู้อาวุโสแปดหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสเก้า อันที่จริงนายจะพูดว่าให้เขาตายใช่ไหมล่ะ”

ผู้อาวุโสห้ากับผู้อาวุโสแปดมองหน้ากัน ทั้งสองคนหัวเราะไม่หยุด

สายตาผู้อาวุโสเก้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย จู่ๆ เขาพูดว่า “ใช่ ฉันต้องการให้เขาตาย ฉันเกลียดเด็กคนนี้ พวกนายจะพูดก็ได้ว่าวิทยายุทธที่ฉันฝึกฝนมาเสียเปล่าหมด แต่เขาเป็นสายเลือดจิ่วเซียว อย่าบอกนะว่าพวกนายจะนั่งดูเขาเป็นเจ้าสำนัก หรือไม่แย่กว่านั้นก็คือเข้าสู่ระดับสูงสุดในอนาคต แข็งแกร่งสุดในใต้หล้า จากนั้นกลับมาหาเรื่องสายเลือดเสินหวงอย่างพวกเรา เชื่อฉันเถอะว่าเด็กคนนี้มีศักยภาพนี้แน่นอน!”