เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2187

ริมฝีปากผู้อาวุโสเจ็ดกระตุกเล็กน้อย เดิมเขาได้เตรียมแผนต่อรองกับลู่ฝานไว้แล้ว คิดไม่ถึงว่าลู่ฝานจะรับปากทันที

แต่ก็ดี ลู่ฝานได้ตัดทางถอยของตนเองโดยสมบูรณ์แล้ว

คนรุ่นเยาว์บ้าดีเดือดโง่เขลาผู้นี้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการโจมตีพร้อมกันของเต๋ากว่าพันชนิดคืออะไร

วันนี้เขาจะได้ตายเพราะความโง่เขลา ผู้อาวุโสเจ็ดหลีกทางให้ ผายมือเชิญลู่ฝาน “ไม่ต้องห่วง ตกลงไว้แล้วว่าหนึ่งถ้วยชา ก็คือหนึ่งถ้วยชา ไม่มากขึ้น ไม่น้อยลง”

ลู่ฝานยิ้มตอบ “กลัวแต่ว่าท่านจะดื่มชาช้าน่ะสิ!”

ขณะพูดลู่ฝานก็เดินไปในตำหนักหยุนหยา

ฝีเท้าหนักแน่น สีหน้าเรียบนิ่ง ไร้ซึ่งความเกรงกลัว

ทุกคนต่างจ้องมองลู่ฝานเดินเข้าสู่ตำหนักหยุนหยา เงาร่างเขาหายวับไป ประตูใหญ่ปิดลง

ศิษย์สายเลือดเสินหวงทุกคนที่มาที่นี่ต่างมองไปทางกลุ่มผู้อาวุโสเจ็ด

ในดวงตาเปี่ยมด้วยความคาดหวัง พวกเขาหวังว่าจะมีม่านแสงปรากฏให้พวกเขามองเห็นได้ชัดเจน

ผู้อาวุโสเจ็ดมองผู้อาวุโสใหญ่ เอ่ยถามผ่านทางสีหน้า

ผู้อาวุโสใหญ่ผงกศีรษะ สื่อว่าได้

ผู้อาวุโสเจ็ดสะบัดมือ ปล่อยม่านแสงออกมา

ฉับพลันนั้นทัศนียภาพภายในตำหนักหยุนหยาก็ปรากฏ

พวกเขาอยากเห็นว่าลู่ฝานจะยืนหยัดได้นานเพียงใด หรืออีกนัยหนึ่งคือถ้าลู่ฝานตายข้างใน พวกเขาจะได้รู้ว่าลู่ฝานตายอย่างไร

ในม่านแสง ลู่ฝานได้เดินเข้าสู่แสงเจิดจรัสแล้ว

ภายในเต็มไปด้วยสีสันล่อลวง กระแสน้ำวนและกระแสลืมต่างๆ นานา

ประหนึ่งหยดหมึกหลากสีเปรอะเปื้อนภาพวาด

เต๋านับไม่ถ้วนอยู่ข้างในนั้น

ลู่ฝานเพิ่งเดินเข้าไป พลังมากมายก็ถาโถมเข้าหาร่างของเขา

เขาถึงขั้นยังไม่ทันมองเห็นชัดว่าข้างในมีภาพฉากแบบใดก็รู้สึกได้ว่ากายหยาบของตนเกิดเสียงปริแตก

ราวกับว่าโลกทั้งใบโถมทับร่างเขาชั่วพริบตา

กึก กึก!

ลู่ฝานรู้สึกว่ากระดูกของตนเริ่มแตก เขายังไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่การตอบสนองของเขาเร็วมาก ลู่ฝานเปล่งเสียงแผ่วเบา ‘เต๋าสูญสิ้น!’

เหมือนมีลมไร้รูปร่างแผ่ออกมาจากร่างของลู่ฝาน กวาดล้างทุกสิ่งรอบตัวเขา

อัก!

เลือดพุ่งออกจากปากของลู่ฝาน เวลานี้เขาเพิ่งสัมผัสได้ถึงบาดแผลที่ตนได้รับ

พลังแห่งเต๋าอันน่าหวาดผวาเกือบปลิดชีพเขาโดยไม่ให้โอกาสโต้ตอบอันใด

กล่าวคือร่างกายของเขาแกร่งพอ หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น ทันทีที่เข้ามาคงถูกฆ่าไปแล้ว!

ลู่ฝานรีบร้อนนำโอสถออกมาดื่ม ตอนเข้ามาไม่ได้บอกว่าห้ามกินโอสถนี่

ถึงลู่ฝานกล้าหาญ แต่ไม่ได้โง่เง่า คงเป็นการกระทำที่ไร้สมองหากปล่อยให้อาการบาดเจ็บแย่ลงในเวลานี้

ปราณชี่ในร่างถูกปล่อยออกมาอย่างบ้าคลั่งด้วยพลังแห่งวิชาเต๋าสูญสิ้น ขณะนี้ลู่ฝานเพิ่งตระหนักได้ถึงพลังแห่งเต๋าอันมหาศาลของที่แห่งนี้

ด้วยความรู้ของเขา ทำได้แค่แยกแยะวิชาพิเศษห้าธาตุพื้นฐานกับเต๋าธรรมชาติที่วิวัฒนาการมาจากห้าธาตุอย่างลม ฝน และสายฟ้า

เช่นเดียวกับวิชาพิเศษอื่นๆ ลู่ฝานรู้ว่าตนความรู้ตื้นเขิน มองไม่ออกสักนิด

แต่ดีที่ปราณชี่ของเขาผสานกับวิชาเต๋าสูญสิ้นแล้วสามารถกดข่มมันไว้ได้ มิเช่นนั้นเขาไม่รู้จริงๆ ว่าควรทำอย่างไร

เวลานี้วิถีแห่งชีวิตในร่างกายของลู่ฝานเริ่มตื่นขึ้น เหมือนรับรู้ได้ถึงพลังแห่งเต๋าหนาแน่นของที่นี่ วิถีแห่งชีวิตถึงกับแผ่ออกมาจากร่างกายของลู่ฝานเอง