เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2246

โดนผู้อาวุโสใหญ่ถามแบบนี้ ลู่ฝานไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกัน

เขาส่ายหน้าแล้วยักไหล่พูดว่า “ไม่รู้เหมือนกัน อาจเป็นเพราะฉันผ่านแดนมายามาเยอะ เลยตั้งสติได้ค่อนข้างเร็วมั้ง!”

เมื่อได้ยิน ผู้อาวุโสใหญ่กับไอ้บอดหลัวหัวเราะออกมา

ไอ้บอดหลัวหัวเราะพลางพูดว่า “แดนมายาเหรอ ลู่ฝาน นายคิดว่าที่นายเห็นเมื่อกี้คือแดนมายาเหรอ”

ลู่ฝานขมวดคิ้วพูดว่า “ไม่ใช่เหรอ”

ไอ้บอดหลัวพยักหน้าพูดว่า “ไม่ใช่แน่นอน ที่นี่คือจุดรวมตัวของพลังแห่งวิถีในใต้หล้า เป็นจุดที่ปราณแห่งหุ้นตุ้นแผ่ซ่านออกไป จะมีคนเข้ามาวางแดนมายาในสถานที่แบบนี้ได้ยังไง ฉันจะบอกให้นะ สิ่งที่นายเห็นเมื่อกี้ คือภาพที่เต๋าอันยิ่งใหญ่แห่งฟ้าดินต้องการให้นายเห็น อาจเป็นการย้อนกลับไปในอดีต ให้นายได้เห็นเรื่องที่เคยเกิดขึ้นมานานแล้ว ไม่ว่าจะมีนายอยู่ในนั้นหรือไม่ ยังไงก็เป็นภาพที่สำคัญกับนายมาก”

ผู้อาวุโสใหญ่พูดว่า “แล้วก็อาจเป็นภาพในอนาคต ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ยินดีกับนายด้วย เมื่อกี้นายรู้ลิขิตฟ้าแล้ว รู้แล้วว่าต่อไปนายจะเป็นคนยังไง! แต่มีคนเห็นเรื่องแบบนี้น้อยมาก ถ้าเห็นแล้ว ไม่มีใครยอมตั้งสติได้เร็วขนาดนี้หรอก ลู่ฝาน เมื่อกี้นายเห็นอดีตใช่ไหม!”

ลู่ฝานอ้าปากหวอ จู่ๆ ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดี

เขามั่นใจได้เลยว่าที่ตัวเองเห็นเมื่อกี้ไม่ใช่อดีตแน่นอน

เพราะในอดีตเขาไม่เคยแต่งตัวแบบนี้ แล้วพวกหลิงเหยาก็ไม่มีทางอุ้มท้องอยู่ตรงหน้าตัวเองด้วย

ถ้าอย่างนั้นคืออนาคตเหรอ

เรื่องนี้พูดยาก อย่างน้อยตัวลู่ฝานเองยังไม่กล้าเชื่อเลย

เขาในอนาคตจะไว้ผมยาวและมีเครารุงรังเหรอ

แต่ลู่ฝานไม่บอกเรื่องพวกนี้ให้ผู้อาวุโสใหญ่กับไอ้บอดหลัวรู้หรอก

ลู่ฝานชะงักไปแล้วตอบว่า “ใช่ อดีต ฉันเห็นภาพตอนเด็กของฉัน ความทรงจำที่ฉันลืมไปนานแล้ว คิดไม่ถึงว่าตอนนี้จะได้หวนนึกถึงอดีตอีกครั้ง”

ไอ้บอดหลัวพยักหน้าพูดว่า “ใช่แล้วล่ะ ต่อไปนายต้องระวังมากๆ นะลู่ฝาน ไม่ว่าจะเป็นพลังแห่งวิถีหรือปราณแห่งหุ้นตุ้น เมื่อมาถึงที่นี่มันจะซับซ้อนยุ่งเหยิงมาก พวกมันอาจเป็นเหมือนเมื่อกี้ ทำให้นายรับรู้ทุกอย่างได้ ถ้าพวกมันเข้าไปในร่างกายนาย มีโอกาสที่อยู่ดีๆ มันจะโผล่ออกมาโจมตีนายด้วย”

ลู่ฝานพยักหน้า “เข้าใจแล้ว ดูเหมือนเขตแห่งความยุ่งเหยิงมีแบบแผนเหมือนกันนะ!”

ไอ้บอดหลัวหัวเราะ “แน่นอนอยู่แล้ว ไม่งั้นตั้งแต่โบราณจนถึงปัจจุบัน อัจฉริยะมากมายคงไม่ตายอยู่ที่นี่หรอก แต่วันนี้ที่นี่เงียบลงมาก เดิมทีควรจะมีสัตว์ศักดิ์สิทธิ์หลายตัวยึดที่นี่เพื่อรับรู้วิถีแห่งสวรรค์ เพราะที่นี่เป็นแค่บริเวณโดยรอบเขตแห่งความยุ่งเหยิง!”

ลู่ฝานมองรอบๆ ไม่เห็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์หุ้นตุ้นเลยสักตัว เขายิ้มแล้วพูดว่า “คงหนีไปหมดแล้วมั้ง!”

ไอ้บอดหลัวพูดว่า “งั้นเรายิ่งต้องระวัง!”

เดินทางไปต่อ ไอ้บอดหลัวเริ่มพาลู่ฝานกับผู้อาวุโสใหญ่ไปทางซ้ายทีทางขวาที เปลี่ยนทิศทางตลอดเวลา

จู่ๆ ผู้อาวุโสใหญ่มาข้างตัวลู่ฝาน แล้วถามอย่างเฉยเมยว่า “เจ้าสำนักลู่ เมื่อกี้นายเห็นอดีตจริงเหรอ”

ลู่ฝานตอบกลับอย่างเฉยเมยเช่นกัน “ผู้อาวุโสใหญ่พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง อย่าบอกนะว่าที่ผู้อาวุโสใหญ่เห็นไม่ใช่อดีต”

ผู้อาวุโสใหญ่พูดว่า “ใช่ สิ่งที่ฉันเห็นคืออนาคต แต่ฉันไม่เคยเชื่อสิ่งเหล่านี้ ถ้าลิขิตฟ้าหวนกลับมาได้ ฉันคงตายไปนานแล้ว”