เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2249

อุโมงค์ขนาดใหญ่ พลังชีวิตไม่มีที่สิ้นสุด

วินาทีที่มือลู่ฝานสัมผัสกับอุโมงค์นี้ เขารู้สึกเหมือนวิถีแห่งชีวิตในตัวมีชีวิตขึ้นมา

เต็มเปี่ยมไปทั่วร่างกายเขาอย่างรวดเร็ว จากนั้นเริ่มมีควันพุ่งออกจากตัวลู่ฝาน

เมื่อเห็นท่าไม่สู้ดี ผู้อาวุโสใหญ่จะดึงลู่ฝานออกมา

แต่ต่อมาลู่ฝานไม่ได้แตกสลาย แต่กลับก้าวไปด้านหน้าหนึ่งก้าว เดินเข้าไปในแหล่งกำเนิดชีวิตแล้ว

เพิ่งเข้ามาด้านใน ลู่ฝานรู้สึกว่ามีสิ่งมีชีวิตไม่มีที่สิ้นสุดวิ่งผ่านหน้าเขาไป

ตอนนี้เหมือนลู่ฝานเห็นสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในโลก

ความรู้สึกนี้ยอดเยี่ยมมาก

เหมือนลู่ฝานที่เข้ามาในหุ้นตุ้นครั้งแรกแล้วเห็นโลกทั้งใบ

ผู้อาวุโสใหญ่เห็นลู่ฝานเดินเข้าไป เขาจะเดินตามลู่ฝานเข้าไปด้วย

แต่โดนไอ้บอดหลัวที่อยู่ข้างๆ รั้งไว้

ไอ้บอดหลัวกดเสียงต่ำพูดว่า “นายกับฉันเข้าไปไม่ได้ แหล่งกำเนิดชีวิตคือสถานที่ครอบงำพลังชีวิต นายก็น่าจะรู้ว่าอายุขัยของนายกับฉันเหนือธรรมชาติ ถ้าเข้าไปแล้วโดนแว้งกัดแน่ๆ”

ผู้อาวุโสใหญ่พยักหน้าเบาๆ แล้วชะงักฝีเท้าลง

มองลู่ฝานที่อยู่ด้านในแล้วพูดอย่างอิจฉาเล็กน้อย “เป็นหนุ่มนี่ดีจริงๆ สามารถเพลิดเพลินกับความชุ่มชื่นของแหล่งกำเนิดชีวิตได้อย่างอิสระ ได้ยินว่าแค่ยืนอยู่ข้างในก็จะรู้ว่าสรรพสิ่งเกิดจากไหน มาจากที่ไหน แล้วจะไปที่ไหน”

ไอ้บอดหลัวพูดว่า “แค่เพ้อเจ้อเท่านั้น ตำนานแบบนี้เชื่อไม่ได้หรอก เหมือนตำนานของเทพบู๊นิพพานนั่นแหละ เป็นแค่การกระพือข่าวลือเท่านั้น แท้จริงแล้วเทพบู๊นิพพานเป็นคนขี้เกียจ ถึงผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว เขาก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลงนิสัยนี้เลย”

ผู้อาวุโสใหญ่มองบนแล้วพูดว่า “ไอ้บอด บางทีฉันไม่อยากให้นายตาบอดเลย แต่อยากให้เป็นใบ้มากกว่า ถ้าเป็นแบบนี้ นายจะน่ารักขึ้นเยอะเลย!”

ทั้งสองคนคุยกัน ลู่ฝานเห็นร่างกายตัวเองอยู่ภายใต้ความชุ่มชื่นของแหล่งกำเนิดชีวิต เริ่มมีความเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย

เริ่มคันไปทั้งตัว เหมือนมันเริ่มเปลี่ยนแปลงจากในกระดูก และแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย

ลู่ฝานไม่รู้ว่าดีหรือไม่ เขาเห็นแหล่งกำเนิดชีวิตลดขนาดลงอย่างรวดเร็ว

ลู่ฝานเห็นแถบแสงนับไม่ถ้วนเข้ามาในตัวเขา

พลังชีวิตเต็มเปี่ยมอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดเสียงดังในตัวลู่ฝาน

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ โอกาสและโชคชะตาครั้งใหญ่ นี่คือโอกาสและโชคชะตาครั้งใหญ่จริงๆ ไม่ได้เจอแหล่งกำเนิดชีวิตง่ายๆ นะ ได้รับความชุ่มชื่นจากมัน ไม่ต้องฝึกวิชาเหนือธรรมชาติ อายุขัยของเจ้านายก็จะเป็นอมตะเป็นพันปีหมื่นปี”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “แหล่งกำเนิดชีวิตอยู่ที่นี่ เจอยากตรงไหน”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่พูดผิดแล้ว แหล่งกำเนิดชีวิตไม่ได้หยุดอยู่แค่ที่นี่”

ไม่รอให้เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดจบ แหล่งกำเนิดชีวิตที่ปกคลุมลู่ฝานอยู่หายไปทันที

มาโดยบังเอิญ หายไปแบบกะทันหัน

ลู่ฝานยังไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น พบว่าตัวเองยืนอยู่ในปราณแห่งหุ้นตุ้นธรรมดาๆ

ไอ้บอดหลัวกับผู้อาวุโสใหญ่ที่อยู่ด้านหลังเดินเข้ามาแล้วเหวี่ยงมือ

เหมือนไม่มีปัญหาอะไรแล้ว!

ไอ้บอดหลัวยิ้มแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน นายเป็นคนที่โชคดีมากจริงๆ ไปที่ไหนก็มีแต่โอกาสและโชคชะตา!”

ลู่ฝานพูดด้วยสีหน้าสับสน “ผู้อาวุโสหลัว ฉันไม่เข้าใจที่ผู้อาวุโสพูด อะไรคือโชคดีมาก!”

ผู้อาวุโสใหญ่พูดขึ้นข้างๆ ว่า “ไม่เข้าใจก็ช่างเถอะ แค่ทำนายตามปรากฏการณ์ธรรมชาติเท่านั้น นายยังจะโม้อีก ไอ้บอด รีบไปกันเถอะ แหล่งกำเนิดชีวิตปรากฏออกมาแล้ว ฉันว่าของที่เราต้องการอยู่ไม่ไกลแล้วล่ะ นายรู้สึกตื่นเต้นไหม!”

ผู้อาวุโสใหญ่เร่งฝีเท้าไปด้านหน้า ไอ้บอดหลัวรีบตามไป

ลู่ฝานอยากตามไปเหมือนกัน แต่เขาเดินได้เพียงก้าวเดียว รู้สึกว่าพลังชีวิตอันเต็มเปี่ยมในตัว พุ่งไปในตันเถียนของเขา แล้วเข้าไปในโลกใบเล็กที่รวมเป็นรูปร่างนานแล้ว

ใช่แล้ว ตอนลู่ฝานทะลุระดับทั้งเซียนบู๊และอริยปราชญ์ เขาสร้างโลกใบเล็กของตัวเองออกมาแบบงงๆ