เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 247

ตู้ม!

แสงกระบี่ร่วงลงมา ฟันก้อนหินจนแตก เศษหินมากมายกระจายไปทั่ว โดนนักเรียนคณะนานาจำนวนไม่น้อย

ฝุ่นตลบอบอวล อี้ไป๋พลิกตัวลงสู่พื้น ส่งเสียงหึออกมาเบาๆ

"คณะหนึ่งเดียว ก็แค่นั้น"

อี้ไป๋เงยหน้ามองไปด้านหน้า กระบวนท่านี้ เขามั่นใจว่าเอาชนะนักเรียนแดนปราณในได้ทุกคน

แต่จู่ๆ อี้ไป๋เห็นว่า คนอื่นของคณะหนึ่งเดียว ไม่มีความเคลื่อนไหวสักนิด

สีหน้าไม่เปลี่ยนไปด้วยซ้ำ

ลู่ฝาน ฉู่สิงและฉู่เทียนยังคงยิ้ม ศิษย์พี่ใหญ่กำลังพักสายตา อาจารย์อี้ชิงกับอาจารย์เต้ากวง กำลังพูดคุยกัน ไม่ได้ตั้งใจดูการแข่งบนเวที

อี้ไป๋สีหน้าเปลี่ยนไป เหมือนมีอะไรผิดปกติ

วินาทีต่อมา ลมพัดมาเบาๆ ไม่รู้พัดมาจากไหน พัดฝุ่นด้านหน้าออกไปเบาๆ

จากนั้นสิ่งที่ปรากฏในสายตา คือหานเฟิงที่สุขุมเป็นอย่างมาก

บนตัวมีปราณปกคลุมอยู่หนึ่งชั้น นี่สื่อถึงผลการฝึกตนแดนปราณนอก

อึก อึก

เสียงกลืนน้ำลายดังขึ้นต่อเนื่อง

แววตาอี้ไป๋มีความหวาดกลัว แดนปราณนอก!

ไม่ได้ห่างกันแค่ขั้นสองขั้น แต่ห่างกันเป็นแดน ถ้าไม่มีทักษะเหนือธรรมชาติ เขาไม่มีทางชนะได้เลย

ตอนนี้หานเฟิงไม่บ้าคลั่งแล้ว มองอี้ไป๋นิ่งๆ "จะสู้อีกไหม"

อี้ไป๋รู้สึกมือตัวเองเริ่มสั่น นักเรียนคณะนานาทุกคน ไม่ด่าหานเฟิงอีกแล้ว

พละกำลังเห็นอยู่ตรงหน้า ผู้แข็งแกร่งไม่ได้ดูหมิ่นง่ายๆ

อาจารย์เสวียนคงถอนหายใจ ดูเหมือนวันนี้คณะนานาต้องโดนคณะหนึ่งเดียว จัดการจนเละแน่นอน

อาจารย์เสวียนคงหันไปพูดกับนักเรียนข้างๆ "หยุนอาน นายมั่นใจว่าจะชนะหรือเปล่า"

นักเรียนที่ชื่อหยุนอานสวมชุดคลุมสีดำ ก้มหน้า เห็นเพียงประกายในแววตา

"พอได้ เขาเพิ่งเข้าสู่แดนปราณนอกเท่านั้น"

เสียงหยุนอานแหบพร่า ฟังดูเหมือนมีอะไรติดคอ

บนเวที อี้ไป๋ตาเป็นประกาย สุดท้ายก็พุ่งออกไป

หยุนอานลุกขึ้นยืน เอาเสื้อคลุมของตัวเองออก เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยบาดแผล

ทันใดนั้น หยุนอานกระโดดออกไป มาถึงบนหอคอยแข่งขัน

หานเฟิงเห็นคนคนนี้ จึงเลิกคิ้วขึ้น

"หยุนอาน นายอีกแล้วเหรอ!"

ฉู่สิงกับฉู่เทียนที่อยู่ด้านหลัง เริ่มสนใจเช่นกัน

ฉู่สิงพูดกับลู่ฝานเบาๆ "ศิษย์น้องลู่ฝาน หยุนอาน คนนี้แหละ ที่เอาชนะเราครั้งก่อน"

ลู่ฝานพยักหน้าเบาๆ

หยุนอานกอดอก แล้วพูดว่า "มาสิ เรามาสู้กันหน่อย"

หานเฟิงหัวเราะ "ฉันไม่รู้สึกสนใจ ศิษย์น้องลู่ฝาน รอบนี้นายมาสู้สิ"

พูดพลาง หานเฟิงเดินลงมาอย่างสบายใจ

ลู่ฝานอึ้งเล็กน้อย เห็นศิษย์พี่หานเฟิงยักคิ้วหลิ่วตาให้เขา

ศิษย์พี่หานเฟิงพูดว่า "ศิษย์น้องลู่ฝาน รับมือยาก ที่เหลือฝากนายด้วยละกัน"