เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 314

หลัวตานรอยยิ้มเต็มใบหน้า แววตาที่มองพวกฉู่สิงเป็นมิตรมาก

"พวกคนน่าสนใจ"

พึมพำออกมาหนึ่งประโยค หลัวตานพูดต่อ "ในเมื่อศิษย์พี่ของนายตกลงแล้ว ลู่ฝานงั้นเราตกลงกันแล้ว สองวันหลังจากนี้ ต่อสู้ครั้งเดียวตัดสินแพ้ชนะที่ผาเหลยถิง ไม่มีผู้ชม ไม่มีใครรบกวน"

ลู่ฝานวางชามเหล้าลง พูดอย่างราบเรียบว่า "เอาตามที่พี่ต้องการ"

หลัวตานยิ้มแล้วพยักหน้า จากนั้นหันหลังเดินออกไป

บทสนทนาของพวกเขาสองคน มีคนจำนวนมากได้ยิน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผ่านวันนี้ไป คนทั้งสถาบันสอนวิชาบู๊ต้องรู้เรื่องที่ลู่ฝานคณะหนึ่งเดียวกับหลัวตานคณะฟ้าร้องต่อสู้กัน

งานเลี้ยงดำเนินไป 1-2 ชั่วยาม ตอนที่กำลังจะจบ

อาจารย์เซินถูลุกออกจากที่นั่งเงียบๆ จากนั้นเดินไปที่ประตูหลังโถงใหญ่บู๊

ลู่ฝานเห็น หลังจากทักทายอาจารย์อี้ชิง เขาก็เดินออกไป

เดินไปทางประตูด้านหลัง มีนักเรียนคณะกำแหงทักทายลู่ฝานเป็นระยะ

ลู่ฝานพยักหน้าเป็นการตอบกลับ จากนั้นเดินออกจากโถงใหญ่บู๊

เมื่อเดินออกมา เสียงโหวกเหวกเบาลงไม่น้อย เมื่อมองออกไป เห็นต้นไม้ ดวงจันทร์อยู่บนฟ้า ดวงดาวเต็มท้องฟ้า

เดินตามทางเดินหินเล็กๆ ไปด้านหน้า สุดทางของคณะเป็นประตูบานหนึ่ง ทำจากทองสำริด ไม่มีลวดลายใดๆ ดูธรรมดาทั่วไป

เมื่อเปิดประตู เห็นแสงจากด้านหลังประตูแบบรางๆ

ลู่ฝานเปิดประตูเบาๆ แล้วเดินเข้าไป เห็นอาจารย์เซินถูนั่งอยู่ด้านหน้าโต๊ะหิน พร้อมใบหน้าที่มีรอยยิ้ม

"มาสิลู่ฝาน"

อาจารย์เซินถูกวักมือเรียก เขาดื่มจนหน้าแดงระเรื่อ ตอนนี้ข้างตัวยังมีไหเหล้าวางอยู่

ลู่ฝานนั่งลงตรงข้ามอาจารย์เซินถู ประตูสำริดด้านหลังเกิดเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด จากนั้นก็ปิดลง

อาจารย์เซินถูหยิบแก้วมาใบหนึ่ง เป็นแก้วเคลือบดินเผา ด้านบนมีลวดลาย เป็นเครื่องเคลือบที่ผ่านการทำมาอย่างดี

เซินถูไม่รู้ว่าลู่ฝานเคยดื่มยาที่แรงกว่าเหล้านี้ ยาที่อาจารย์หวูเฉินทำให้เขา มีอะไรบ้างที่ไม่รุ่มร้อนทรมาน ลู่ฝานชินไปนานแล้ว

เหล้าแค่นี้จะทำให้เขาขาดสติ ไม่มีทางอยู่แล้ว

อาจารย์เซินถูประเมินลู่ฝานสูงขึ้นอีกแล้ว

"ลู่ฝาน นายเล่นหมากรุกเป็นไหม"

อาจารย์เซินถูชี้ไปที่โต๊ะด้านหน้า ลู่ฝานจึงเห็นว่าบนโต๊ะหิน สลักเป็นกระดานหมากรุก ขณะเดียวกัน ตัวหมากก็วางอยู่เรียบร้อยแล้ว

ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบว่า "รู้นิดหน่อยครับ แต่ความสามารถด้านหมากรุกไม่มาก"

อาจารย์เซินถูยิ้มแล้วพูดว่า "รู้นิดหน่อยก็โอเคแล้ว มาเล่นเป็นเพื่อนฉันสักตาสิ"

ลู่ฝานพยักหน้า สายตามองไปที่กระดานหมากรุก

แม้ไม่เข้าใจว่าอาจารย์เซินถูเรียกเขามา เพราะแค่ต้องการให้เล่นหมากรุก แต่ในเมื่ออาจารย์เซินถูพูดแล้ว เล่นสักตาจะเป็นไรไป