เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 320

ฟ้าดินมีความผิดปกติ ต้องมีอะไรแปลกประหลาด ลู่ฝานขมวดคิ้วสังเกตพลังฟ้าดินรอบๆ

ถ้าพูดว่ารัศมีร้อยลี้ในคณะกำแหงมีสัตว์อสูร ลู่ฝานเป็นคนแรกที่ไม่เชื่อ พวกคณะกำแหงชอบหาเรื่อง นักเรียนที่เจอต้นไม้ยังต้องเตะ ปล่อยให้สัตว์อสูรมีชีวิตรอดสักตัว คงเป็นเรื่องแปลก

แต่ถ้าไม่ใช่สัตว์อสูร งั้นพลังที่เปลี่ยนแปลงพลังฟ้าดินคืออะไร

ลู่ฝานเดินไปทางที่พลังฟ้าดินเปลี่ยนแปลงด้วยความสงสัย

เดินพลาง ลู่ฝานรู้สึกหวาดระแวงอยู่ในใจ เหมือนเขากำลังเดินเข้าไปในกับดักอย่างไรอย่างนั้น

ไม่ไกลจางเยว่หานพาหุ่นร้ายความฝันสี่ตัวมา มองผ่านไข่มุกในมือ "เห็น" ลู่ฝานกำลังเดินเข้ามา

จางเยว่หานมีรอยยิ้มโหดเหี้ยมบนใบหน้า เธอชะงักฝีเท้าลง สะบัดมือแล้วพูดว่า "ซ่อนตัว"

หุ่นร้ายความฝันทั้งสี่ตัวหายไปเหมือนวิญญาณ ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรสักนิด

ถ้าพวกมันไม่ออกมา ถึงจางเยว่หานมองการเคลื่อนไหลของชี่ ก็ไม่รู้ว่าพวกมันหลบอยู่ที่ไหน ทำได้เพียงอาศัยไข่มุกในมือ สัมผัสถึงตำแหน่งของหุ่นร้ายความฝันทั้งสี่ตัว

ทันใดนั้น จางเยว่หานยืนอยู่ด้านหลังต้นไม้ใหญ่ แสงหม่นหมองปกคลุมตัวเธอไว้ ออร่าหายไปจนหมด เหมือนหายไปในอากาศ

เธอรอลู่ฝานเดินเข้ามาอย่างเงียบๆ

ไข่มุกในมือไร้แสง กระแสลมสีเทาเหมือนหมอกควัน กำลังเคลื่อนไหวอยู่ด้านใน

"มาสิลู่ฝาน ให้ฉันเห็นเลือดนายสาดลงพื้น ให้ฉันเห็นประกายในดวงตานายหายไป ฉันถึงจะคลายความเกลียดชังในใจได้"

ฝีเท้าของลู่ฝานช้าลง เขารู้สึกผิดปกติเล็กน้อย เริ่มใช้ปราณชี่ตรวจสอบสถานการณ์บริเวณรอบๆ

"เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เจอของดีอีกแล้ว พลังที่นี่เยือกเย็นขนาดนี้ อืม เป็นพลังที่บริสุทธิ์มาก"

ลู่ฝานคิดในใจ "แกรู้เหรอว่าพลังนี้คืออะไร"

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า "ไม่ค่อยรู้มากนัก แต่ตรวจสอบดูได้ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันขอยืมพลังสักนิด เพื่อค้นหาบริเวณรอบๆ ได้ไหม แน่นอนว่าคุณเห็นทั้งหมดได้ด้วย"

ลู่ฝานพูดว่า "งั้นแกก็ค้นหาสิ"

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตอบรับอย่างตื่นเต้น ทันใดนั้นลู่ฝานรู้สึกว่าในตันเถียนของตัวเอง มีเงาของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรโผล่ขึ้นมา

จากนั้นเส้นใยปราณชี่อันบางเบา ปล่อยออกมาจากในตัวเขา กระจายไปรอบๆ เหมือนลูกธนูนับไม่ถ้วน

ต่อมาทุกที่ที่เส้นใยนี้พาดผ่านไป ภาพเหมือนกับภาพวาด สะท้อนมาบนตัวของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรในตัวเขา