เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 337

ลู่ฝานมองด้ายแดงในมือหลิงเหยาอย่างตกใจ ด้ายธรรมดาแบบนี้ มีความสามารถขนาดนี้เลยเหรอ

ลู่ฝานยังไม่ทันพูด หลิงเหยาพูดต่อ "ครั้งนี้ได้ยินว่านายเจอคนที่ฝึกวิชาชั่วร้าย ฉันตกใจแทบแย่ อาจารย์ฉันบอกว่า พวกฝึกฝนชั่วร้ายเป็นคนเลว พวกเขาชั่วร้ายมาก และแข็งแกร่งมากด้วย ฉันเสียเงินตั้งเยอะ กว่าจะซื้อด้ายแดงมาจากตลาดหม้อยาได้ ผู้ฝึกชี่คนนั้นพูดชัดเจนมาก คนฝึกชั่วร้ายระดับต่ำกว่านักเรกิลงไป ทำอะไรนายไม่ได้ ถ้าแบ่งตามแดนนักบู๊แบบเรา คนฝึกชั่วร้ายที่ต่ำกว่าแดนปราณชีวิตลงไป ไม่สามารถทำอะไรนายได้"

หลิงเหยาแก้มแดงระเรื่อ เหมือนก้อนเมฆสีแดง เธอพูดไม่หมด อันที่จริงตอนซื้อด้ายแดง เขาขายเป็นคู่

ชื่อของเชือกแดงคือ "ห่างกันพันลี้แสนไกล บุพเพเชื่อมไว้ด้วยด้ายแดง"

ต้องบอกนะ ว่าผู้ฝึกชี่ที่ขายสิ่งนี้ทำธุรกิจเป็น อาศัยชื่อที่ไม่เลว เพิ่มความหมายแฝง ขายของให้กับหลิงเหยาได้อย่างง่ายดาย

ลู่ฝานเห็นหลิงเหยาหน้าแดง ก็เหมือนจะเดาอะไรได้ ด้ายแดงมีความสามารถเช่นนี้จริงหรือเปล่า ตอนนี้ค่อยว่ากัน แต่น้ำใจนี้เขาต้องรับไว้

ลู่ฝานใส่ด้ายแดงเอาไว้ที่ข้อมือตัวเอง เพิ่งใส่เข้าไป ด้ายแดงก็หายไป มหัศจรรย์จริงๆ

"ฉันก็มีของให้เธอเหมือนกัน"

ลู่ฝานยิ้มบางๆ เอายาออกมาจากเข็มขัดอากาศธาตุของตัวเอง และเลือดมังกรอีกสองสามขวด

"ยาชีวิตสิบขวด เลือดมังกรสามขวด เธอรีบเก็บไว้สิ ใช้มันให้หมด พอที่จะยกระดับได้ 1-2 ขั้น โดยเฉพาะเลือดมังกรอันนี้ กลับไปถูบนร่างกาย จะได้ประสิทธิภาพผิวหนังเผ่ามังกร อาวุธแทงไม่เข้า น้ำไฟทำอะไรไม่ได้"

หลิงเหยาเบิกตาโต จากนั้นจ้องลู่ฝานน้ำตารื้น "ให้ฉันหมดเลยเหรอ"

ลู่ฝานพยักหน้า "ใช่ เธอร้องไห้ทำไม"

หลิงเหยาร้องไห้ออกมา จากนั้นยัดยากับเลือดมังกรลงในกระเป๋าตัวเอง