เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 342

"ไร้สาระ! นั่งลงให้หมด"

อาจารย์ฮั่วซานสีหน้าโมโห พูดตำหนิเสียงดัง

จินเฟยหยู่และคนอื่นนั่งลงอย่างไม่พอใจ แต่สายตายังจ้องไปที่ลู่ฝาน

"ลู่ฝาน นายก็เห็นแล้ว นักเรียนของคณะเรา มีความไม่พอใจ ไม่ยอมให้พวกนายต่อสู้กันเอง ฉันว่านายกลับไปพาพวกศิษย์พี่นายมาดีไหม เรามาสู้กันอย่างเป็นทางการ ฉันจะถือโอกาสเชิญอาจารย์คณะอื่นมาด้วย เหมือนคณะกำแหง มาสู้กันแบบเปิดเผย"

ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบ "ไม่จำเป็นหรอกครับ ในเมื่อผมมาแล้ว สู้ให้เสร็จแล้วค่อยกลับ ผมอยากถามเพียงประโยคเดียว ไม่นับการต่อสู้ของผมกับหลัวตานเหรอ คำพูดที่นักเรียนชั้นนำของคณะฟ้าร้องพูดออกมา ดูไม่มีน้ำหนักขนาดนี้เลยเหรอ"

สีหน้าของจินเฟยหยู่และคนอื่นเปลี่ยนไป เสียงของลู่ฝานราบเรียบ แต่คำพูดแหลมคมเหมือนมีด

ถึงพวกจินเฟยหยู่โมโห แต่ปฏิเสธความจริงที่หลัวตาน เป็นนักเรียนชั้นนำของคณะฟ้าร้องไม่ได้

ในเมื่อเป็นนักเรียนชั้นนำ คำพูดลอยๆ จะทำให้คณะฟ้าร้องเสียหน้าไม่ใช่หรือไง งั้นถึงพวกเขาชนะลู่ฝานได้ยังไงก็อับอายอยู่ดี

พวกจินเฟยหยู่ก็ไม่รู้จะทำยังไง ต่างมีสีหน้าครุ่นคิด

อย่าบอกนะว่าต้องให้หลัวตานเป็นตัวแทนคณะฟ้าร้องต่อสู้อีกครั้งหนึ่ง

นี่อาจเป็นการต่อสู้สุดท้ายของพวกเขา ในการต่อสู้จัดอันดับของสถาบัน

พวกเขาจะไม่มีโอกาสต่อสู้สักครั้งจริงเหรอ

อาจารย์ฮั่วซานก็กำลังครุ่นคิด

ทันใดนั้น อาจารย์ฮั่วซานพูดว่า "ลู่ฝาน เอาอย่างนี้ไหม วันนี้นายสู้กับนักเรียนคนอื่นของคณะฟ้าร้องก่อน ชนะสามในสี่ ฉันจะยอมรับว่าการต่อสู้จัดอันดับครั้งนี้ของนายกับคณะฟ้าร้องจะเสมอกัน ไม่ว่าพรุ่งนี้การต่อสู้ของนายกับหลัวตานจะเป็นยังไง อย่างน้อยคณะหนึ่งเดียวของนายก็ได้ผลเสมอกัน แน่นอนว่าถ้าวันนี้นายชนะพวกเขา พรุ่งนี้ชนะหลัวตานได้อีก ก็เท่ากับคณะหนึ่งเดียวชนะ"