เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 353

ลู่ฝานก็คำนับให้กับอาจารย์ฮั่วซานเบาๆ แล้วก็รีบเดินไปยังสะพานผ่านทัณฑ์

พอก้าวออกไปก้าวแรก ลู่ฝานก็รู้สึกว่าสายฟ้าเหมือนกับงูตัวน้อยๆ แทรกเข้าไปในร่างกายตนเอง ทำให้เข้ารู้สึกชา

ด้วยสายฟ้าพวกนี้ เกรงว่านักบู๊แดนปราณในจะผ่านไปไม่ได้

"มีวิธีการอะไรอยู่จริงๆ ด้วย"

ลู่ฝานยิ้มเบาๆ แล้วก็เดินไปด้านหน้า

ตอนที่ออกมาจากห้อง ยาแก้สายฟ้าเม็ดหนึ่งก็ถูกเขากลืนลงท้องไปแล้ว แค่สายฟ้าพวกนี้ ทำอะไรเขาไม่ได้หรอก

ฝีเท้าของลู่ฝานนั้นเร็วมาก สายฟ้ารอบๆ ก็โจมตีเขาไม่หยุด ยิ่งเดินเข้าไปลึกขึ้น สายฟ้าก็ยิ่งเยอะ แต่สายฟ้าที่เล็กเหมือนเส้นด้ายพวกนี้ ไม่ได้มีผลกระทบอะไรต่อเขาเลย

อาจารย์ฮั่วซานเห็นดังนั้น ก็ยิ้มพูดเบาๆ "น่าสนใจ น่าสนใจ ถ้าไม่รู้มาก่อนว่าเป็นศิษย์ที่พวกของอี้ชิงสั่งสอนมา ผมก็นึกว่าเป็นลูกศิษย์ของคณะฟ้าร้องเราเสียแล้ว สายฟ้าของสะพานผ่านทัณฑ์ถึงได้ทำอะไรเขาไม่ได้เลยแม้แต่น้อย เป็นต้นกล้าที่จะฝึกทักษะวิชาบู๊ด้านสายฟ้าจริงๆ"

เหล่านักเรียนของคณะฟ้าร้องทั้งหลาย ก็ยืนอยู่ด้านนอกของสะพานผ่านทัณฑ์ มองดูลู่ฝานเดินไปยังผาเหลยถิงทีละก้าวอย่างเงียบๆ

สายลมจากสี่ทิศก็เริ่มรุนแรงขึ้น ฟ้าดินโดยรอบก็มืดลงไปไม่น้อย

สายฟ้าสีดำที่ไม่ไกลออกไป เป็นเหมือนกับรอยแผลที่พาดผ่านท้องฟ้า น่ากลัวชวนขนลุก

เดินไปเป็นเวลาธูปหนึ่งดอกพอดี ในที่สุดลู่ฝานก็เดินผ่านสะพานผ่านทัณฑ์ไปได้ ตอนนี้บนตัวของเขามีแสงของสายฟ้าระยิบระยับทั้งตัว จากพลังตัวช่วยของยาแก้สายฟ้า ตันเถียนในร่างกายของเขาเต็มเปี่ยมเหลือประมาณ