เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 355

มังกรยักษ์สีแดงเลือดกระแทกตัวของหลัวตาน แทบจะพริบตา หลัวตานก็รู้สึกว่าเสื้อปราณสายฟ้าของตนเองจะต้านทานไม่ไหวแล้ว

"วิชาสายฟ้าฟาดห้าธาต เทพสายฟ้าปรากฏ ฟ้าดินสลาย"

เอากระบี่เงาม่วงในมือปักลงพื้น สองมือของหลัวตานก็ใช้พลังปราณรวมกันเป็นมุกสายฟ้าสองอัน บนท้องฟ้าก็มีสายฟ้าสีดำสองสายทอดลงมาใส่มือของเขา

หลัวตานโจมตีออกไปสองหมัด มุกสายฟ้าอันน่ากลัวก็ปะทะเข้ากับมังกรยักษ์

เกิดระเบิดรุนแรงอีกครั้ง ครั้งนี้ แรงระเบิดซัดออกไปไกลถึงด้านนอกของสะพานผ่านทัณฑ์ จนทำให้นักเรียนทุกคนในคณะฟ้าร้องล้มเอนเอียงกันไปหมด

อาจารย์ฮั่วซานจ้องมองอย่างเคร่งครัด แล้วก็แอบกำหมัดไว้อย่างแน่น

น่ากลัว น่ากลัวจริงๆ

แค่กระบวนท่าที่สอง ก็บีบให้หลัวตานต้องใช้วิชาสายฟ้าฟาดห้าธาต

ลู่ฝานแห่งคณะหนึ่งเดียว เขามีพลังระดับแดนปราณนอกจริงๆ งั้นหรือ?

ในหัวของอาจารย์ฮั่วซานก็คิดถึงปัญหาข้อนี้เหมือนกับคนอื่นๆ ไม่น้อย

บนผาเหลยถิง ลู่ฝานยืนองอาจอยู่ตรงนั้น การป้องกันเสื้อปราณบนตัวของเขา ไม่ได้ด้อยไปกว่าเสื้อปราณสายฟ้าของหลัวตานเลย แถมยังแข็งแกร่งกว่ามากด้วยซ้ำ

ฟ้าร้องที่น่ารำคาญก็ไม่สามารถทำอันตรายใดๆ ต่อเขาได้เลย ทั้งหมดถูกดูดซึมไปเหมือนกับเป็นพลังฟ้าดินปกติทั่วไป

สรรพคุณของยาแก้สายฟ้าดีขนาดนี้ ลู่ฝานก็คิดว่ากลับไปจะไปกลั่นเพิ่มอีกสักหลายๆ เตา

วันหลังถ้าต้องเจอกับคนของคณะฟ้าร้องแบบนี้ คนที่ชอบใช้ทักษะวิชาสายฟ้าแบบนี้ ยาแก้สายฟ้าเม็ดเดียว ก็สามารถทำให้พวกเขากลุ้มใจได้

ตอนนี้หลัวตานไม่ได้มีสีหน้าโอหังอวดดีและมั่นใจในตัวเองเหมือนตอนแรกเริ่มแล้ว แต่มีสีหน้าที่เหมือนเผชิญกับศัตรูอันร้ายกาจจ้องมองมายังลู่ฝาน

"ดูเหมือนว่าผมจะดูถูกนายเกินไปแล้ว ลู่ฝาน พลังของนายแข็งแกร่งกว่าที่ผมคิดไว้ ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกเสียดายแล้วที่ต่อให้นายสามกระบวนท่า"

ลู่ฝานยิ้มพูดว่า "ตอนนี้นายจะเปลี่ยนข้อตกลงก็ยังทันนะ"

หลัวตานหัวเราะลั่นออกมา "คำพูดที่ผมพูดออกไป ไม่เคยเปลี่ยนแปลงภายหลัง มาเลย เริ่มกระบวนท่าที่สามเลย ให้ผมดูหน่อย ว่านายยังมีอะไรที่รุนแรงอีก"