เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 400

ลู่ฝานมองแวบหนึ่ง ก็รู้ว่าเจ้าดำจะทำอะไร

"แกจะให้ฉันช่วยกลั่นยาให้เหรอ"

เจ้าดำพยักหน้าเหมือนลูกไก่จิกข้าวเปลือก ลู่ฝานยิ้มบางๆ แล้วรับสมุนไพรมา จากนั้นเอาสมุนไพรประมาณแปดสิบเปอร์เซ็นต์กลั่นเป็นยาเม็ดต่อหน้าเจ้าดำ ส่วนที่เหลือยี่สิบเปอร์เซ็นต์ อืม กลั่นยาก็ต้องคิดเงินเหมือนกัน

วันต่อมาที่หน้าประตูคณะ นักเรียนที่อยากเข้าคณะหนึ่งเดียวดูบางตาลง

หานเฟิงวิ่งออกมาดู จู่ๆ ก็หัวเราะอย่างเบิกบานใจ

"ฮ่าๆๆ เจ้าดำเก่งมากจริงๆ โดนแกซัดจนหนีไปหมดแล้ว ฮ่าๆ คณะหนึ่งเดียวของเราไม่ได้เข้าง่าย"

เจ้าดำใช้กรงเล็บดันหานเฟิงออกไป ไม่ให้ขวางมันเก็บสมุนไพร

นักเรียนที่เหลือ อย่างน้อยมีผลการฝึกตนแดนปราณในชั้น 7-8 อีกทั้งผ่านการต่อสู้มาหนึ่งวัน พวกเขาเห็นผลการฝึกตนของเจ้าดำ เทียบได้กับนักบู๊แดนปราณนอกเลยล่ะ

ดังนั้นพวกเขาต้องใช้แรงภายนอกเล็กหน่อย ถึงจะมีโอกาสชนะ

อาวุธชั้นดี เกราะชั้นดี รวมไปถึงยาเม็ดเพิ่มพละกำลัง ล้วนเป็นสิ่งจำเป็น

พวกเขาต้องเตรียมพร้อมทุกอย่าง ถึงกล้ามาท้าสู้กับเจ้าดำ ไม่สิ ควรเรียกว่ามังกรเปลวไฟดำ

เวลาหนึ่งวัน ทำให้เจ้าดำมีฉายาเป็นของตัวเอง

ตอนนี้มันก็มีชื่อเสียงในสถาบันสอนวิชาบู๊แล้วด้วย นักเรียนที่โดนซัดจนบาดเจ็บสาหัสกลับไป เมื่อพูดถึงมังกรเปลวไฟดำ มีใครบ้างที่ไม่มีสีหน้าตื่นตกใจ

เมื่อเห็นว่าไม่ต้องคืนเหรียญทองที่ได้มา หานเฟิงก็สบายใจ ไม่ต้องหลบอยู่แต่ในห้องอีกแล้ว

ดูสิ ไม่ใช่ว่าฉันไม่คืนเหรียญทอง แต่พวกนายผ่านด่านแรกไม่ได้ต่างหาก โทษฉันไม่ได้

ศิษย์พี่ฉู่สิงสามารถเคลื่อนไหวได้แล้ว เขานั่งอาบแดดอยู่หน้าประตู ดูเจ้าดำซัดคนไปด้วย ช่างสบายใจจริงๆ