เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 412

"ลู่ฝาน นายกล้ามาก นายบีบบังคับฉัน!"

เอี๋ยนชิงกัดฟันแผดเสียงออกมา

เสื้อผ้าขาดออก ตัวของเอี๋ยนชิงใหญ่ขึ้นหนึ่งเท่า พลังอันน่ากลัวมาพร้อมกับลม ดันลู่ฝานออกไปหลายก้าว

ดูเอี๋ยนชิงแข็งแกร่งขึ้นไม่น้อย

ลวดลายซับซ้อนบนตัวสว่างขึ้นมา เหมือนรูปภาพ เหมือนพลังปราณเคลื่อนไหวอยู่ผิวร่างกาย แสงสีทองสว่างขึ้นตรงมือซ้าย มือขวามีแสงสีเงินสะดุดตา

มีสีขาวดำหมุนวนอยู่ตรงอก ลายซับซ้อนเหมือนเส้นใยเชื่อมแขนทั้งสองข้างกับหน้าอกของเขา

บนท้องฟ้า ท่านผอ.เห็นสภาพของเอี๋ยนชิง ก็พูดออกมาอย่างตกใจ "ร่างพิเศษสามร่างกายรวมเป็นหนึ่ง หุ่นร่างยุทธ์ ซิงยวน นายถ่ายทอดวิชาระดับนี้ให้เอี๋ยนชิงด้วยเหรอ"

ซิงยวนพูดอย่างราบเรียบว่า "ท่านผอ. ก็เป็นวิชา แค่นักเรียนมีความสามารถที่จะเรียน ก็ถ่ายทอดให้ได้อยู่แล้ว ผมจำได้ว่าหุ่นร่างยุทธ์ไม่ได้อยู่ในข้อห้ามของสถาบัน"

ท่านผอ.ส่งเสียงหึอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า "การที่ไม่ได้อยู่ในข้อห้าม เพราะว่าหุ่นร่างยุทธ์ไม่มีนักเรียนฝึกฝน อย่ามาพูดกับฉันว่าคนฝึกวิชาอะไรก็ได้ เมื่อหลายร้อยปีก่อนหุ่นร่างยุทธ์เป็นวิชาที่ให้หุ่นเชิดฝึก นายจะให้ศิษย์ตัวเองกลายเป็นหุ่นเชิดเหรอ นายจะทำลายอนาคตเขาเหรอ"

แววตาซิงยวนวูบไหว แต่เพียงครู่เดียวเท่านั้น ทันใดนั้นก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม

"อนาคตเป็นสิ่งที่ตัวเองเลือก คนสมัยก่อนสามารถสร้างวิชาแบบนี้ออกมาได้ คนรุ่นหลังก็สามารถเปลี่ยนให้มันดีได้ ผมเชื่อว่าเอี๋ยนชิงจะผ่านมันไปได้"

อาจารย์อี้ชิงได้ยินจึงพูดว่า "เหตุผลบ้าบอ อาจารย์ไร้ศีลธรรม"

ซิงยวนเหลือบมองอี้ชิง ส่งเสียงหึออกมา แต่ไม่ได้พูดอะไร

ยังดีที่ลู่ฝานปฏิกิริยารวดเร็ว ในช่วงคับขัน เขายกกระบี่หนักขึ้นมากันไว้ด้านหน้า พลังสีทองกระแทกลงบนกระบี่หนัก ไม่งั้นการโจมตีนี้คงทำให้เขาบาดเจ็บสาหัส

พลังอันแหลมคมทะลุเสื้อปราณปกคลุมตัวเขา ถึงเป็นเสื้อปราณที่ก่อตัวจากปราณชี่ เมื่ออยู่ภายใต้พลังนี้ ก็เหมือนกระดาษ ลู่ฝานกระเด็นออกไปหลายเมตร ตัวของเขาทำให้พื้นเป็นรอยแยกลึกลงไป

กระบี่หนักปักลงบนพื้นจึงจะหยุดลงได้ ลู่ฝานกัดฟันลุกขึ้นยืน เห็นพวกคนใช้ที่นั่งยองอยู่มุมกำแพงข้างๆ รวมถึงนักเรียนคนนั้นด้วย

"พลังธาตุทองสูงสุด แข็งแกร่งตามคาด พวกนายรีบหนีไปเร็วๆ!"

ลู่ฝานตะโกนใส่คนพวกนี้

คนโง่พวกนี้ยังมายืนดูอยู่นี่อีก พลังของนักบู๊แดนปราณชีวิต แค่ปล่อยออกมาเพียงนิดเดียว ก็สามารถเอาชีวิตคนพวกนี้ได้แล้ว