เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 415

การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป ช่องโหว่ของลู่ฝานกับเอี๋ยนชิง ยังกว้างขึ้นเรื่อยๆ เพียงระยะเวลาสั้นๆ ในคณะหยินหยาง มีที่พักพังไป 7-8 ที่พัก

ดวงแสงฟาดฟันกันไปมา ทุกที่ที่พาดผ่านไป มีเศษหินลอยขึ้นมา พลังปราณพุ่งไปทั่ว

ในที่สุด หลังเสียงระเบิดอันดุเดือนผ่านไป เงาของลู่ฝานกับเอี๋ยนชิงปรากฏขึ้นอีกครั้ง

ลู่ฝานชนกับกำแพงอย่างแรง กำแพงหินชั้นดีโดนชนจนเป็นหลุมใหญ่ รอยร้าวขยายเป็นวงกว้าง ทันใดนั้น กำแพงถล่มลงมาทั้งแถบ

เอี๋ยนชิงกระเด็นไปไกล จากนั้นกระแทกลงกับพื้น พื้นที่เดิมทีสะอาดเป็นระเบียบ ตอนนี้โดนกระแทกจนเต็มไปด้วยหลุมลึก

"ไอ่! ไอ่!"

ลู่ฝานจับหน้าอก ไออย่างรุนแรงออกมาสองครั้ง แล้วกระอักเลือดออกมา เปื้อนก้อนหินที่อยู่ข้างๆ

เกราะเกล็ดมังกรบนตัวเสียหายไปแล้ว เต็มไปด้วยรอยยุบ ลู่ฝานรู้สึกเจ็บไปทั้งตัว เจดีย์เสวียนเก้ามังกรในตัวก่นด่าพลางพูดว่า "ไอ้เด็กเวร เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ให้ฉันใช้ค่ายกลฆ่าเขา ฉันโยนค่ายกลในมุกเทพออกมา รับรองว่าไอ้เด็กนี่ต้องกลายเป็นคนสติไม่ดีแน่นอน"

ลู่ฝานไม่ตอบเจดีย์เสวียนเก้ามังกร ค่ายกลในมุกเทพ เขาจะใช้อย่างประมาทไม่ได้ เพราะถ้าใช้ขึ้นมา ต้องเปิดเผยการมีอยู่ของเจดีย์เสวียนเก้ามังกร เมื่อถึงตอนนั้นจะอธิบายยาก

อีกทั้งเขายังไม่ถึงขั้นจนตรอก

เอี๋ยนชิงอยากชนะเขา ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!

ลู่ฝานเคลื่อนไหวปราณชี่ ฟื้นฟูบาดแผลของตัวเองอย่างสุดความสามารถ ถือกระบี่หนักในมือ ใช้แรงเบาๆ ปล่อยให้เลือดที่แขนไหลลงไปบนตัวกระบี่

เอี๋ยนชิงก็ขึ้นมาจากหลุม แสงสีขาวดำบนตัวเบาบางลงไปไม่น้อย

เอี๋ยนชิงไม่มีทางปล่อยให้คนแบบนี้มีชีวิตอยู่ โดยเฉพาะคนคนนี้ยังเป็นคู่ต่อสู้ของเขา ทั้งสองมีความแค้นเคืองกัน

ศัตรูแบบนี้ ถ้าไม่ฉวยโอกาสนี้จัดการ ต้องทำให้เขากินไม่ได้นอนไม่หลับแน่นอน

"พลังธาตุทองเข้าสู่ร่างกาย ร่างเบญจธาตุปรากฏ!"

เอี๋ยนชิงอ้าปากสูดหายใจ พลังธาตุทองที่วนเวียนอยู่รอบตัวเขา โดนเขาดูดเข้าไปในร่างกายทันที

การกระทำเช่นนี้ ทำให้อาจารย์ที่อยู่บนท้องฟ้าพากันขมวดคิ้ว

ถึงเป็นนักบู๊แดนปราณชีวิตที่ยกระดับอย่างแท้จริงๆ ยังไม่กล้าเอาพลังของห้าธาตุขั้นสูงสุด เข้าไปในร่างกายตามใจชอบ อวัยวะภายในของนักบู๊ส่วนใหญ่ เส้นลมปราณและกระดูก ไม่ได้แข็งแกร่งกว่าพลังของห้าธาตุขั้นสูงสุด กลืนกินพลังแบบนี้เข้าไป ถ้าเกิดอะไรผิดพลาดเพียงเล็กน้อย ร่างกายจะพังทลายและตายทันที