เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 424

ตอนนี้เอี๋ยนชิงรู้ตัวแล้วว่าตัวเองถอยหนีก็ไม่มีประโยชน์ เขาก็เลยตัดสินใจพุ่งไปข้างหน้า เขาอยากจะสู้ตายกับลู่ฝาน

ฝ่ามือโจมตีออกไป รังสีสีทองกลายเป็นกระบี่ยาว และปิดล้อมทุกทางที่ลู่ฝานจะหลบหนีได้

เพียงแต่ลู่ฝานก็ไม่ได้คิดจะหลบหนีอยู่แล้ว เพลิงไฟสีดำพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า กระบี่มังกรเพลิงคำรามทันที!

กระบี่โจมตีออกมาครั้งนี้ พลังที่ปล่อยออกมากลายเป็นมังกรเพลิงไฟสีดำ

มังกรเพลิงไฟสีดำใหญ่เท่ากับบ้านพัก มันกลืนรังสีกระบี่สีทองของเอี๋ยนชิงจนหายไปทั้งหมด ในเวลาเดียวกัน พลังของเพลิงไฟแฝงระเบิดก็โจมตีใส่ร่างกายของเอี๋ยนชิง

เพลิงไฟสีดำพุ่งขยายออกไปสิบกว่าฟุต ทำให้พื้นดินโดนเผาจนกลายเป็นแผ่นดินไหม้เกรียม

พื้นดินที่ลู่ฝานยืนอยู่ กลายเป็นนรกทันที

ศิษย์พี่ใหญ่ที่นอนอยู่บนพื้นดินรู้สึกตกตะลึงมากๆ เมื่อมองเห็นเพลิงไฟสีดำกำลังพุ่งเข้ามาหาตัวเอง แต่วินาทีต่อมา เพลิงไฟสีดำได้อ้อมผ่านร่างกายของศิษย์พี่ใหญ่ ราวกับมันรู้ว่าศิษย์พี่ใหญ่ไม่ใช่ศัตรู

ทางฝั่งของศิษย์พี่ฉู่เทียนกับศิษย์พี่หานเฟิงก็เกิดเรื่องนี้ขึ้นเหมือนกัน ทั้งสองคนพยายามลุกขึ้นมาและพิงอยู่บนก้อนหินอันหนึ่งและมองดูสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างเงียบๆ

"ศิษย์พี่ฉู่เทียน ฉันรู้สึกว่าตัวเองกับศิษย์น้องลู่ฝานห่างไกลกันมากๆ?มันจะกระทบกับความน่าเชื่อถือที่ฉันเป็นศิษย์พี่ไหม?"

หานเฟิงพูดด้วยรอยยิ้ม

ฉู่เทียนกลอกตาใส่เขาและไม่อยากจะเอ่ยปากพูด

เอี๋ยนชิงที่โดนโจมตี ตอนนี้ร่างกายของเขาโดนเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่าน ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผล

เอี๋ยนชิงอ้าปากและพ่นควันดำออกมา จากนั้นเขาก็ล้มลงกับพื้น และร่างกายของเขาก็กระตุกไม่หยุด

เลือดสดที่พึ่งพุ่งสู่ท้องฟ้านั้น มันโดนเพลิงไฟสีดำเผาจนกลายเป็นควันดำ

เอี๋ยนชิงไม่เพียงโดนลู่ฝานโจมตีครั้งเดียวแล้วล้มลง ตอนนี้วิชาของเขาก็ยังย้อนกลับมาทำร้ายเขาด้วย

ร่างกายของเอี๋ยนชิงหดตัวกลายเป็นก้อนอย่างเห็นได้ชัด เลือดสดพุ่งออกมาไม่หยุด เหตุการณ์น่ากลัวขนาดนี้ ทำให้ลูกศิษย์หญิงจำนวนมากที่มองดูเหตุการณ์จากกระจกจำภาพหันหน้าหนีทันที

มีลูกศิษย์จำนวนมากถอนหายใจออกมาทันที เขาเป็นถึงลูกศิษย์อันดับหนึ่งของคณะหยินหยาง แต่กลับโดนทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บขนาดนี้

แม้แต่ค่ายกลป้องกันคณะก็ใช้ออกมาแล้ว ไร้ยางอายจริงๆ แต่กลับพ่ายแพ้อย่างใสสะอาด

องฟ้าทันที

อาจารย์ซิงยวน!

ซิงยวนยืนอยู่กลางอากาศ เขามองหน้าลู่ฝานและขยับปากและพูดเบาๆ:"ลู่ฝาน ถ้าไว้ชีวิตเขา เรื่องของตระกูลโม่กับตระกูลลู่ ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งอีก"

ลู่ฝานก็พูดเบาๆเหมือนกัน:"นายเข้ามายุ่งเรื่องนี้เหรอ?นายลงมือกับตระกูลลู่ของฉันแล้วเหรอ?"

ซิงยวนพูด:"ยังไม่ได้ถือว่าลงมือ ฉันแค่ป้องกันไว้ก่อนเท่านั้น ในเวลาเดียวกันก็ช่วยเหลือตระกูลโม่นิดหน่อย ถ้านายยอมไว้ชีวิตเอี๋ยนชิง ฉันสัญญาว่าจะไม่มีใครลงมือกับคนในตระกูลของนายอีก"

"ไร้ยางอายมากๆ เป็นอาจารย์ได้ยังไง!"

ลู่ฝานกัดฟันและพูดออกมา

ซิงยวนไม่ได้ตอบ เขาแค่ยืนมองดูลู่ฝานเท่านั้น

ท่านผอ.ที่อยู่ข้างๆเอ่ยปากพูด:"ซิงยวน แกคิดจะทำอะไรอีก?"