เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 440

พูดจบ ลู่ฝานก็ก้าวออกไปด้านนอก เหล่าลูกน้องตระกูลลู่ก็รีบตามไป สายตาแฝงไปด้วยเลือดร้อน

พวกเขารู้ว่าลู่ฝานจะทำอะไร และเป็นสิ่งที่พวกเขาอยากทำเหมือนกัน

เวลาแก้แค้นมาถึงแล้ว！

ถึงแม้ลู่หมิงจะบาดเจ็บทั้งตัว แต่ตอนนี้ก็ลุกขึ้นมาเหมือนกัน เดินออกไปเหมือนกัน

ลู่เฮ่าหรานก็จับลู่หมิงไว้ แล้วพูดว่า “เจ็บไปทั้งตัวแล้ว ไม่ต้องไปแล้ว”

ลู่หมิงพูดนิ่งๆ ว่า “ผมยังสู้ไหว”

พูดจบ ก็ดิ้นออกจากมือของลู่เฮ่าหราน แล้วก็ก้าวยาวเดินตามไป

ทุกคนรีบเดินออกไปจากตระกูลลู่

สิบกว่าคนล้วนมีสีหน้าอาฆาต เดินอย่างยิ่งใหญ่อยู่บนถนนในเมืองเจียงหลิน

เวลานี้เป็นเวลาดึกสงัด พอได้ยินเสียงดังด้านนอก บางคนก็เปิดหน้าต่างออกมาดูด้านนอก

พอพวกเขาเห็นว่าคนพวกนี้มีรังสีอาฆาตกันขนาดนี้ และพอรู้ว่าเป็นคนตระกูลลู่ ก็ตกใจกันหมด

“คนตระกูลลู่ คนตระกูลลู่ยังมีเหลือรอด หรือว่าตระกูลโม่จะแพ้แล้ว?”

“คนที่เดินนำมาคือใคร? คุ้นหน้าคุ้นตามาก”

“ลู่ฝานนี่เอง พระเจ้าช่วย ลู่ฝานแห่งตระกูลลู่กลับมาแล้ว！”

……

เสียงแอบกระซิบกระทราบเข้ามาในหูของลู่ฝาน ลู่ฝานก็ไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย เดิมมุ่งหน้าไปยังตระกูลโม่อย่างเดียว

ดวงจันทร์ดับคืนฆ่าคน สายลมวนวันวางเพลิง

พอพวกเขามาถึงหน้าประตูตระกูลโม่ ก็พบว่าประตูของตระกูลโม่ปิดสนิท ด้านในกลับมีเสียงวุ่นวายดังออกมา

พลังปราณบนตัวของลู่ฝานก็ปล่อยออกมา แล้วก็ต่อยประตูตระกูลโม่กระเด็นไป

แม้แต่กำแพงบ้านที่ติดกับประตูก็ถูกทำลายไปด้วย พลังที่ลู่ฝานใช้โจมตีไปครั้งนี้ มันน่ากลัวมากจริงๆ

เหล่าลูกน้องของตระกูลโม่ก็บุกเข้ามาอีกครั้ง แต่คนตระกูลโม่ส่วนใหญ่กลับถอยหลังหนีไปด้านหลัง

พอเปรียบเทียบแบบนี้ ก็ยิ่งเห็นความแตกต่างของตระกูลโม่กับตระกูลลู่

เผชิญกับเคราะห์ภัยเหมือนกัน คนตระกูลลู่ส่วนใหญ่จะยอมตายเพื่อตระกูล แต่ตระกูลโม่กลับหนีตายเสียส่วนใหญ่

ครั้งนี้ ไม่ต้องให้ลูกฝานลงมือ ลูกน้องตระกูลลู่บุกเข้าไปกี่คน ก็จัดการได้หมด

ทันใดนั้น นักบู๊สองคนก็โผล่เข้ามาจากที่ลับ พลังระดับแดนปราณในขึ้นไป

“หมัดอู๋เซี่ยง！”

หมัดถูกต่อยไป ตาย！

พวกเขาเพิ่งได้ปรากฏตัวออกมา ก็ถูกลู่ฝานต่อยตายเสียแล้ว ร่างกระเด็นออกไปหลายเมตร จริงๆ แล้วลู่ฝานก็ได้สังเกตพวกเขามานานแล้ว

ลูกหมิงเดินมาข้างๆ ลู่ฝาน แล้วถามเบาๆ ว่า “เจ้าบ้าน จะทำอย่างไรกับคนตระกูลลู่? ฆ่าทั้งเด็กทั้งผู้หญิงและคนอ่อนแอหมดเลยไหม?”

ลู่ฝานตอบนิ่งๆ “ตัดรากถอนโคน ฆ่าให้หมดเลยแล้วกัน！”