เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 49

"สะใจ!"

ลู่ฝานหัวเราะออกมา เมื่อยแขนเล็กน้อย แต่หมัดที่ชกออกไป ทำให้เขาสบายมาก

เต่าเกล็ดมังกรที่โดนชกลงไปบนพื้น ยังดิ้นไปมา เลือดดำไหลออกมาจากเขาที่หัก ได้ยินเสียงคำรามจากเต่าเกล็ดมังกรตัวอื่น ที่อยู่ไม่ไกล เหมือนพวกมันได้กลิ่นเลือดของพวกเดียวกัน รีบมาจากทุกทิศทุกทาง

ลู่ฝานรีบเก็บเขาเต่าเกล็ดมังกรเอาไว้ และดึงดอกอำพันมังกร เด้งตัวขึ้นไปบนต้นไม้

หวูเฉินเห็นท่าทางหอบของลู่ฝาน ยิ้มแล้วพูดออกมาว่า "รู้สึกไม่เลวใช่ไหม"

ลู่ฝานพยักหน้า พูดว่า "รู้สึกดีมากครับ แค่ใช้แรงเยอะไปหน่อยเท่านั้น"

หวูเฉินพูดว่า "นั่นเป็นเพราะนายขาดการฝึกฝน แต่นี่เป็นแค่เรื่องเล็ก หมัดทำลายล้างของนาย ไม่ได้รับรู้ถึงแก่นแท้ แต่กลับทำให้มันผสานกันได้ด้วยดี สำเร็จเพียงครั้งเดียว เป็นโชคดีจริงๆ ต่อไป ต้องขยันฝึกฝน ผสานวิชาหมัดอื่นๆ นายน่าจะได้เป็นปรมาจารย์วิชาหมัดแห่งยุค"

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า "อาจจะมั้งครับ"

ด้านล่าง เต่าเกล็ดมังกรตัวอื่นมาถึง เวียนไปมาด้านล่างต้นไม้

ลู่ฝานหลบอย่างระมัดระวัง ตอนนี้เจอกับเต่าเกล็ดมังกร เขาทำได้เพียงกำจัดทีละตัว ถ้าเจอหลายตัวภายในครั้งเดียว หากเต่าเกล็ดมังกรใช้พลังสายฟ้าพร้อมกัน เขาต้องบาดเจ็บสาหัสแน่นอน

ยังดีที่ไอคิวของเต่าเกล็ดมังกรพวกนี้ไม่สูง เดินไปมาด้านล่างต้นไม้หนึ่งรอบ ไม่เจอคนร้าย ก็ลากเต่าเกล็ดมังกรเขาหัก ที่ดิ้นอยู่ออกไป

ลู่ฝานเด้งตัวไปยังต้นไม้อีกต้นเหมือนลิง

หลังจากมาถึงประมาณหนึ่งลี้ เอาดอกอำพันมังกรออกมาปักลงบนพื้นอีกครั้ง เขาจะล่อเต่าเกล็ดมังกรออกมาทีละตัว แค่มีเพียงตัวเดียว ก็จะเป็นตอนที่เขาต่อสู้ได้

เห็นได้ชัดว่าการตัดสินใจของเขาถูกต้องมาก ครั้งนี้ มีเต่าเกล็ดมังกรวิ่งมาก่อนเพื่อนหนึ่งตัว เหมือนเต่าเกล็ดมังกรตัวอื่นไม่อยากทิ้งเต่าเกล็ดมังกรตัวที่เขาหักออกมา จึงไม่มีความเคลื่อนไหว

เมื่อแน่ใจแล้วว่าเต่าเกล็ดมังกรด้านล่าง มีเพียงตัวเดียว ลู่ฝานเด้งตัวลงมาจากต้นไม้

พลังปราณพุ่งมาที่แขน ลู่ฝานโจมตีหมัดออกไป

หมัดถล่มเขาทำลายล้าง!

......

หลังผ่านไปหนึ่งวัน เต่าเกล็ดมังกรโดนลู่ฝานกำจัดจนหมด ศพกองอยู่ริมทะเลสาบ

มีกลิ่นของเต่าเกล็ดมังกรอยู่ สัตว์อสูรตัวอื่น ไม่กล้าเข้าใกล้ ป้องกันไม่ให้มารบกวนการฝึกฝนของลู่ฝาน

บนตัวลู่ฝานมีบาดแผล การโจมตีกลับอย่างไม่คิดชีวิตของเต่าเกล็ดมังกรตัวสุดท้าย ทำให้เขาโดนการโจมตีจากสายฟ้าที่น่ากลัว