เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 508

ภาพตรงหน้าไม่เพียงแต่ทำให้นักบู๊ด้านหลังตกใจ ขนาดผู้อาวุโสที่อยู่ไม่ไกล ยังพูดอย่างตกใจว่า “เกราะพลังปราณ เขามีวิชาแบบนี้ที่หายากๆด้วย”

ลู่ฝานพาเซี่ยวเอ๋อร์เข้าไปในเขาดาบ ทันใดนั้นดาบคมนับไม่ถ้วนฟันลงบนตัวเขา

เกิดเสียงดาบดังขึ้น พลังที่แฝงอยู่ในดาบยาวพวกนี้ ล้วนไม่ธรรมดา

การจู่โจมแต่ละครั้ง เหมือนการโจมตีเต็มกำลังของนักบู๊แดนปราณในขั้นสูงสุด

เกราะเกล็ดมังกรบนตัวลู่ฝานมีรอยสีขาวเพิ่มขึ้นมา ลู่ฝานสูดหายใจเฮือก อุ้มเซี่ยวเอ๋อร์เหยียบลงบนดาบยาวที่กำลังพุ่งเข้ามา ลู่ฝานถือโอกาสนี้มุ่งไปยังยอดเขา

ดาบยาวลอยไป พร้อมกับสายลมหมุนวน

การมองเห็นของลู่ฝานโดนแสงดาบบดบัง จนมองเห็นไม่ค่อยชัด ทำได้เพียงหลับตา อาศัยพลังแห่งการรับรู้ฟ้าดินอันแข็งแกร่งของตัวเอง มุ่งหน้าไปด้านบนเรื่อยๆ

ลู่ฝานเคลื่อนไหวตัวอย่างเร็ว ไม่นานก็พุ่งไปก็หลายสิบเมตรแล้ว

ตอนนี้นักบู๊ด้านหลังก็พุ่งเข้ามาเหมือนกัน

ตอนที่พวกเขาเข้ามา ก็โดนแสงดาบอันน่ากลัวพุ่งเข้าใส่เต็มไปหมด

พลังปราณบนตัวและเสื้อปราณ โดนฟันจนกระจุย

“อ๊าก!”

เสียงร้องโอดครวญดังขึ้น ทันใดนั้นมีสองคนโดนดาบยาวพัดออกไป รอยดาบเต็มตัว เลือดไหลไม่หยุด

คนที่เหลือก็ฝืนอย่างยากลำบาก ไม่มีวิธีขึ้นไปข้างบนเลย

“ไอ้หมอนี่น่ากลัวมาก เก่งมาก”

ในบรรดานักบู๊ที่ยอมแพ้ คนหนึ่งกำลังมองลู่ฝานพุ่งขึ้นไปไม่หยุด จนอดชมออกมาไม่ได้

เขายอมรับในผลการฝึกตนของลู่ฝานแล้วจริงๆ ชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆ พูดด้วยสีหน้าอิจฉาเคียดแค้น “หึ เขาดาบยิ่งขึ้นไปยิ่งยาก เมื่อใกล้ถึงยอดเขา พลานุภาพของดาบบิน เหมือนการโจมตีของนักบู๊แดนปราณนอกขั้นสูงสุด ฉันไม่เชื่อว่าเขาจะผ่านได้ ด่านที่ไม่มีใครผ่านได้มาหลายสิบปี นายคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเหรอ”

ทันใดนั้นคนข้างๆ ไม่พูดอะไรแล้ว ดูจากข้อมูลที่ผ่านมา ความจริงเป็นเช่นนี้จริงๆ

เมื่อเห็นว่ากำลังจะหล่นลงไป ลู่ฝานฝืนใช้พลังลม ดึงตัวเองเอาไว้

ตัวของเขาลอยอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเหยียบลงบนดาบยาวข้างๆ พุ่งขึ้นไปข้างบน

“เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น”

นักบู๊ที่ดูอยู่พูดอย่างตกใจ

ตอนนี้นักบู๊คนอื่นที่เข้ามาในเขาดาบ ล้วนพ่ายแพ้ทั้งหมด โดนค่ายกลดาบพัดออกมา

ในเขาดาบ เหลือลู่ฝานเพียงคนเดียว

ตอนที่พวกเขาเห็นลู่ฝานลอยได้ นี่คือความสามารถของนักบู๊แดนปราณนอกหรือ

พวกนักบู๊อ้าปากค้าง ขนาดคนที่เพิ่งบอกว่าลู่ฝานขึ้นไปบนยอดเขาไม่ได้ ยังตกใจจนตาแทบจะหลุดออกมา