เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 518

ลู่ฝานยิ้มบางๆ เอายาเม็ดออกมาจากอก วางลงบนมือหลิ่วหยี

แม้ไม่ได้พูดอะไร แต่ใบหน้าหลิ่วหยีแดงระเรื่อขึ้นมา มองลู่ฝานด้วยดวงตาสวยหยาดเยิ้ม เดินอย่างงดงามอ่อนช้อยออกไป

ยากที่ลู่ฝานจะใจกว้างแบบนี้ เพราะตอนนี้เขาเป็นคนที่มีทรัพย์สินอยู่บ้าง แค่ยาเม็ดเดียว ไม่ได้มีค่ากับเขาเท่าไรนัก

หานเฟิงมองลู่ฝานอย่างสงสัย แล้วพูดว่า “ศิษย์น้องลู่ฝาน นายนี่มีเมตตาดีจริงๆ นะ เฮ้อ นายได้สาวสวยไปอีกแล้ว นายจะเอาเธอกลับห้องตอนไหน วางใจได้เลยฉันไม่แอบดูเหมือนครั้งที่แล้วแน่นอน”

ลู่ฝานเลิกคิ้วขึ้นพูดว่า “ครั้ง......ก่อน”

หานเฟิงรู้ว่าตัวเองพลั้งปาก รีบหัวเราะแล้วพูดเปลี่ยนเรื่อง “วันนี้อากาศดีจริงๆ ศิษย์น้องลู่ฝาน ทำไมนายต้องอยู่ที่นี่ด้วยล่ะ ที่นี่มีดีตรงไหนกัน นายพูดให้ฉันฟังหน่อย”

ลู่ฝานสะบัดปราณชี่กระแทกกับพื้น ฝุ่นตลบอบอวล มีหลุมเท่ากำปั้นอยู่บนพื้น

หลังจากนั้น มีน้ำพุทะลักออกมาจากหลุม น้ำเป็นสีเขียวเข้ม มีแสงระยิบระยับเหมือนคริสตัล

“ให้ตายเถอะ นี่มันอะไรกัน”

หานเฟิงเบิกตาโต เขาไม่เคยเห็นน้ำแบบนี้มาก่อน

ลู่ฝานพูดว่า “น้ำพุพลังชีวิต เหมือนจะทำให้อายุยืนได้”

ลู่ฝานเพิ่งพูดจบ ศิษย์พี่หานเฟิงหมอบลงบนพื้น แล้วดื่มน้ำทันที

อึกๆๆ น้ำอึกใหญ่ลงสู่ท้อง

ศิษย์พี่หานเฟิงดื่มพลางพูดว่า “นายอย่าเพิ่งพูด อร่อยมาก”

พูดจบ มีแสงสว่างบนตัวศิษย์พี่หานเฟิง จากนั้นเห็นด้วยตาเปล่าว่าผิวของศิษย์พี่หานเฟิง เริ่มมันเงา ละเอียดอ่อน เหมือนย้อนกลับไปช่วงวัยเด็ก

ลู่ฝานรู้สึกว่าจู่ๆ เหมือนศิษย์พี่หานเฟิงดูหล่อขึ้น อืม ภาพลวงตา ต้องเป็นภาพลวงตาแน่ๆ