เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 536

“คุณอู่คงหลิง เราไม่ได้เดินบนเส้นทางเดียวกัน เธอก็ไม่ใช่สาวใช้ของฉัน เมื่อถึงสวนหอมปาฟาง ฉันหวังว่าเราจะต่างคนต่างไป ไม่เจอกันอีกจะดีมาก”

ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบ เขาไม่อยากพัวพันกับคนที่ฝึกวิชาชั่วร้ายอีกจริงๆ

เพิ่งพูดจบ หานเฟิงที่อยู่ข้างๆ ดึงเสื้อลู่ฝาน

ทันใดนั้น ลู่ฝานได้ยินเสียงหานเฟิง “ศิษย์น้องลู่ฝาน นายบ้าไปแล้ว ผลักไสคนงามขนาดนี้ นายไม่เอาก็ให้ฉันสิ!”

ลู่ฝานกลอกตามองบนใส่ศิษย์พี่หานเฟิง เพื่อบอกว่าศิษย์พี่หานเฟิงพอได้แล้ว

อู่คงหลิงพูดด้วยเสียงน่าหลงใหล “คุณชายลู่ เราเดินเส้นทางเดียวกัน ก่อนหน้านี้สองสามวัน ฉันยังสงสัยว่าทำไมนายถึงใช้ทักษะและวิชาของเราได้ ดูเหมือนตอนนี้ ทุกสิ่งล้วนมีเหตุผลแล้ว แค่นาย ต้องการ ฉันก้เป็นสาวใช้นายได้ สาวใช้ที่ทำตามนายทุกอย่าง”

อู่คงหลิงพูดแล้วขยิบตาให้ลู่ฝาน การกระทำยั่วยวนแบบนี้ ทำให้ศิษย์พี่หานเฟิงน้ำลายไหลออกมาทันที

ลู่ฝานรีบออกห่างศิษย์พี่หานเฟิง มองอู่คงหลิงแล้วพูดว่า “ฉันจะพูดอีกรอบ ฉันกับเธอไม่ได้เดินทางเดียวกัน คุณอู่คงหลิง ลงรถไปได้แล้ว”

พูดจบ ลู่ฝานบอกให้รถม้าจอด

อู่คงหลิงมองลู่ฝานอย่างเศร้าและเคียดแค้น “คุณชายลู่ฝาน จะไล่ฉันลงรถจริงเหรอ”

ลู่ฝานพยักหน้าอย่างไม่ลังเล

อู่คงหลิงค่อยๆ ยืนขึ้นแล้วพูดว่า “งั้นเรื่องที่หัวหน้าเขตอี้ว์บอกให้ฉันยกระดับพละกำลังให้นาย เพื่อเอาชนะกวนหาน คงไม่ต้องทำแล้วเหมือนกัน”

เพียงประโยคเดียว ทำให้ลู่ฝานอึ้งไป

“เธอว่าอะไรนะ”

ลู่ฝานขมวดคิ้วแล้วเอ่ยขึ้น