เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 539

ลู่ฝานปฏิกิริยารวดเร็ว จับแขนเสื้อของศิษย์พี่หานเฟิงเอาไว้

ใช้แรงที่ฝ่ามือ กระชากศิษย์พี่หานเฟิงกลับมา

“ศิษย์พี่หานเฟิง อย่าพุ่งเข้าไป!”

ตะโกนเสียงเบาๆ ศิษย์พี่หานเฟิงรู้สึกถึงพลังอันน่ากลัว ผ่านซีกหน้าเขาไป

พลังนี้เป็นสีโลหิต อยู่ในหมอกโลหิตจะแยกแยะได้ยาก

ศิษย์พี่หานเฟิงมีเหงื่อไคลไหลออกตรงหน้าผาก เกือบโดนโจมตีแล้ว

ตอนนี้เจดีย์เสวียนเก้ามังกรทำลายค่ายกลสำเร็จ

เห็นหมอกโลหิตรอบๆ หายไปอย่างรวดเร็ว เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตะโกนในตัวลู่ฝาน “สำเร็จแล้ว เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ รีบหนีเถอะ ค่ายกลโดนทำลายแล้ว แต่อีกฝ่ายยังสามารถร่วมมือกันโจมตีได้”

ลู่ฝานสีหน้าหวาดกลัว ตะโกนออกมาว่า “ศิษย์พี่หานเฟิง รีบหนีเร็ว!”

ยังไม่ทันพูดจบ หลังจากหมอกโลหิตหายไป ลู่ฝานกับหานเฟิงเห็นการโจมตีจากทุกทิศทาง นักบู๊สำนักโลหิตพิฆาตยืนอยู่ด้วยกัน

ภายใต้การนำของเสี่ยวอู่ หมอกโลหิตบนตัวคนพวกนี้รวมตัวเข้าด้วยกัน กลายเป็นเมฆโลหิต

เสวี่ยบาหนีบขาเข้าหากัน ตะโกนออกมาสุดเสียงว่า “ฆ่าเขา ฆ่าพวกเขา!”

เสี่ยวอู่ออกคำสั่ง

“ฝนโลหิต ตก!”

เมฆโลหิตเคลื่อนตัว เลือดไหลลงมาจากเมฆโลหิต

เมื่อเลือดหยดแรกหยดลงบนตัวลู่ฝาน เขารู้สึกผิดปกติ

เลือดหยดพวกนี้แฝงพลังกัดกร่อนอันน่ากลัว ไม่นาน ลู่ฝานรู้สึกว่าเกราะเกล็ดมังกรของตัวเองพังเสียหาย

เดิมทีเกราะเกล็ดมังกรของเขายังไม่ได้ฟื้นฟูจนสมบูรณ์ ครั้งนี้เจอการโจมตีหนักอีก ทำให้ลู่ฝานบาดเจ็บภายในไปด้วย

ศิษย์พี่หานเฟิงสะบัดกระบี่ ทำให้เลือดสาดไปโดนพวกเสี่ยวอู่

เสียงร้องโอดครวญดังขึ้น ถึงเป็นสิ่งที่พวกเขาสร้างขึ้นมาเอง ก็ไม่สามารถต้านทานการกัดกร่อนของเลือดหยดได้