เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 542

“ให้ตายเถอะ ลุงสามหลอกฉันแล้ว ยังมาพูดว่าผลข้างเคียงน้อย เจ็บจะตายแล้ว กลับไปฉันจะเอาเรื่องไม่ดีของลุงไปป่าวประกาศ ป่าวประกาศให้หมด!”

ลู่ฝานได้ยินศิษย์พี่หานเฟิงยังมีแรงด่าคน แสดงว่าไม่น่าเป็นห่วงเท่าไร

ลู่ฝานใช้วิชากาย ไม่นานก็กลับมาถึงสวนหอมปาฟาง

เหมือนสายลมพัดผ่านตัวทุกคน ตอนนั้นยังมีคนคิดจะรั้งเขา แต่หลังจากที่เห็นว่าเป็นลู่ฝาน สีหน้าของคนพวกนี้แปรเปลี่ยนเป็นนอบน้อมขึ้นมาทันที

อู่คงหลิงยิ่งไม่มีใครกล้าขวางเธอ ตามลู่ฝานกลับมาในลานที่พักลับตาคน

เพิ่งเข้ามา ลู่ฝานวางศิษย์พี่หานเฟิงไว้บนพื้น

ลู่ฝานยัดยาเข้าไปในปากศิษย์พี่หานเฟิงอย่างไม่พูดพร่ำทำเพลง

เมื่อยาลงท้อง สีหน้าของศิษย์พี่หานเฟิงมีเลือดฝาดขึ้นมา อู่คงหลิงมองไปรอบๆ ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย

ที่นี่เทียบไม่ได้กับห้องชั้นยอดของสวนหอมปาฟางเลย แต่อู่คงหลิงรู้สึกว่าที่นี่มีความลึกลับซ่อนอยู่ เพิ่งมาถึงเธอก็รู้สึกสบายเป็นอย่างมาก คุณชายลู่เลือกสถานที่เป็นกว่าเธอ ที่นี่ต้องมีความลับอะไรแน่นอน

ทันใดนั้น ศิษย์พี่หานเฟิงพรูลมหายใจออกมา เงยหน้ามองลู่ฝานแล้วพูดว่า “มียาของนายคอยช่วยอยู่ ถึงฉันอยากตายก็คงยาก!”

ลู่ฝานนั่งลงกับพื้นแล้วพูดว่า “ศิษย์พี่หานเฟิง วิชาที่ทำร้ายทั้งตัวเองและคนอื่นของพี่ ต่อไปใช้น้อยลงหน่อยเถอะ แต่คิดไม่ถึงว่าพี่ยังสามารถควบคุมสติตัวเองได้ ไม่ง่ายเลย”

ศิษย์พี่หานเฟิงส่ายหัวพูดว่า “แน่นอนอยู่แล้ว นี่เป็นวิชาไม้ตายที่ตระกูลฉันถ่ายทอดให้ ไม่เหมือนกับวิชาพื้นๆ ข้างนอกอยู่แล้ว เพราะฉันใช้เป็นครั้งแรก ให้ตายเถอะ เลยควบคุมไม่ได้ ไม่งั้นฉันคนเดียวจัดการพวกนั้นได้หมดแล้ว”

ศิษย์พี่หานเฟิงเริ่มโม้อีกแล้ว แต่ครั้งนี้ลู่ฝานกลับหยักหน้าแล้วหัวเราะ

พูกความจริงว่าคืนนี้พึ่งพาศิษย์พี่หานเฟิงทั้งหมด ถ้าไม่มีศิษย์พี่หานเฟิง เหตุการณ์คืนนี้ต้องจบด้วยความตาย

ศิษย์พี่หานเฟิงปัดก้นแล้วยืนขึ้น แม้น่องยังสั่นเล็กน้อย แต่เดินได้ไม่มีปัญหา