เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 553

ผ่านไปสองวัน ท้องฟ้าแจ่มใส

ลานประลองบู๊ทิศตะวันออกกลางเมืองตงหวา วันนี้เต็มไปด้วยผู้คน

“รีบมาดูเร็ว วันนี้มีการต่อสู้เป็นตาย ถ้าพลาดไม่มีโอกาสอีกแล้วนะ!”

เจ้าหน้าที่ของลานประลองบู๊ เรียกคนที่เข้ามาดู เข้าไปในลานประลองตามลำดับ ยุ่งจนปลีกตัวไม่ได้

ตรงทางเข้ามีป้ายใหญ่ดึงดูดสายตา

“คุณชายกวนผู้ไร้เทียมทานเผชิญหน้ากับลู่ฝานนักกระบี่ผู้ห้าวหาญ!”

ป้ายขนาดใหญ่ตั้งตระหง่าน ตัวอักษรใหญ่จนมองเห็นได้จากไกลๆ

ป้ายลวกๆ แบบนี้ ยังดึงดูดสายตาคนจำนวนมากได้

หานเฟิงที่ยืนอยู่ในกลุ่มคน เห็นป้ายแล้วจะหัวเราะออกมา

หานเฟิงพูดเบาๆ กับลู่ฝานที่อยู่ข้างๆ “ศิษย์น้องลู่ฝาน ป้ายนี้มีความเฉพาะตัวมาก นักกระบี่ผู้ห้าวหาญ ฉายานี้ไม่เลวนะ ถ้าต่อไปนายไม่ใช้ก็ให้ฉันสิ”

ลู่ฝานขี้เกียจสนใจหานเฟิง เขาดึงหมวกให้ต่ำลงมา

ตอนมากลัวคนอื่นจำได้ ลู่ฝานจึงปลอมตัวเล็กน้อย ไม่งั้นเขาคงออกจากสวนหอมปาฟางไม่ได้

ไม่รู้ใครป่าวประกาศเรื่องที่เขาต่อสู้เป็นตายกับกวนหานวันนี้

ตอนนี้คนรู้ไปทั่วเมืองตงหวา ลานประลองบู๊ทิศตะวันออก ไม่มีการนัดสู้ที่ไม่จำเป็นตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว

ปกติที่นี่เป็นสถานที่นัดสู้ของนักบู๊ที่มีชื่อเสียงของเมืองตงหวา และเป็นสถานที่ที่ทำให้คนตายได้ ซึ่งมีไม่มากในเมืองตงหวา แค่เซ็นเอกสารความเป็นตายก่อนสู้เท่านั้น

ลานประลองบู๊ดูมีพลังมาก แค่ประตูเข้าออกก็มีแปดทาง แค่จ่ายหนึ่งเหรียญเงินก็เข้าได้ มาตรฐานการเก็บเงินเหมือนที่ศิษย์พี่หานเฟิงทำ

ลานประลานบู๊ขนาดใหญ่สูงประมาณสามสิบเมตร มีรูปสลักอยู่เต็มไปหมด