เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 561

กวนหานโมโหจนสั่นไปทั้งตัว ความเคียดแค้นในแววตาแทบจะทะลักออกมาเหมือนหนอง

กวนหานหอบหายใจ ตอนนี้พลังปราณของเขาอยู่ในสภาวะที่ใกล้จะหมดแล้ว เขายื่นมือเข้าไปคลำหายาในอก แล้วยัดยาใส่ปากต่อหน้าทุกคน

“ลู่ฝาน ไม่ใช่แค่นายที่มียา!”

พูดพลาง บาดแผลบนใบหน้ากวนหานเริ่มฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว

ลู่ฝานกวาดตามองความเร็วในการฟื้นฟูบาดแผลของกวนหานเพิ่งแวบเดียว ก็พิจารณาได้ว่ายาที่กวนหานกินเข้าไป น่าจะเป็นยาชีวิตระดับ 5-6

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ เขามียาประเภทนี้ไม่น้อย

ลู่ฝานเอาขวดออกมาจากเข็มขัด

เปิดจุกบนขวดออก กลิ่นยาหอมฟุ้งไปทั่ว ลู่ฝานกรอกใส่ปากจนหมดขวดเหมือนกินลูกอม

กึก กึก!

ลู่ฝานเคี้ยวเพียงสองครั้ง ยากลายเป็นของเหลวเข้าไปในท้อง

วิธีกินยาแบบนี้ ทำให้ทุกคนกลืนน้ำลาย

“รวยจริงๆ ยาขวดนี้ราคาตั้งเท่าไร!”

แอบบ่นพึมพำ แม้เมืองตงหวาเป็นเมืองใหญ่ แต่คนที่เคยเห็นยามีไม่มาก

นักบู๊ที่มีความรู้หน่อย ได้กลิ่นยาก็รู้

ยาขวดนี้อย่างน้อยต้องเป็นยาชีวิต ยาชีวิตหนึ่งขวดเต็มๆ!

นักบู๊จำนวนมาก ไม่สามารถหามาได้ขวดหนึ่งทั้งชีวิต

“เขามีพ่อเป็นผู้ฝึกชี่หรือเปล่า!”

นักบู๊คนหนึ่งพึมพำออกมา คนข้างๆ พยักหน้าตาม ไม่งั้นคงไม่สามารถอธิบายได้ว่าทำไมลู่ฝานรวยขนาดนี้

กวนหานเห็นการกระทำของลู่ฝาน ถึงกับหางคิ้วกระตุก

ไอ้หมอนี่รวยกว่าเขาอีก

ในมือกวนหานไม่มียาชีวิตสักขวด แค่เม็ดเดียว ยังต้องเสียเงินมากมายกว่าจะได้มา