เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 567

เวลาผ่านไปแค่ไม่นานนัก ท่านผู้เฝ้าเมืองที่สูงส่ง ยังต้องนอบน้อมเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา

คุณท่านลู่รู้สึกสบายตั้งแต่หัวจรดเท้า สบายจนวิญญาณจะหลุดออกจากร่าง สบายมาก

รถม้า 20 คันเต็มๆ ล้วนเป็นคนของตระกูลลู่ทั้งหมด ยังไม่ได้พาคนที่ไม่ใช่สายเลือดโดยตรงไป เพราะจะทิ้งธุรกิจในเมืองเจียงหลินไม่ได้

ยังมีคนในตระกูลบางส่วนที่ไม่ได้ตามไปด้วย เช่น สองพ่อลูกลู่เฟิงกับลู่หมิง ตัดสินใจอยู่ที่เมืองเจียงหลิน

ลู่หมิงพูดว่า “ว่าด้วยการขยายอาณาเขต นำพาตระกูลสู่ความรุ่งเรือง ผมเทียบลู่ฝานไม่ได้ แต่ผมมีกำลังที่จะปกป้องทรัพย์สินพื้นฐานของตระกูล”

หานเฟิงพูดตรงกว่าหน่อย

“พวกเราไปก็ช่วยอะไรไม่ได้ สู้ใช้ชีวิตอย่างสงบที่บ้านเกิดดีกว่า อย่าลืมกลับมาหากันบ่อยๆ!”

ลู่เฮ่าหรานกับลู่หาวไม่ได้บังคับสองพ่อลูก

อันที่จริงตระกูลต้องการคนดูแลทรัพย์สิน ในเมื่อพวกเขายอมอยู่ที่นี่ ก็แล้วแต่ความปรารถนาของพวกเขา คนที่อยู่กับพวกเขายังมีท่านสวิน เมื่อท่านสวินได้รับยา ก็พ้นขีดอันตรายแล้ว แต่ท่านสวินไม่ยอมออกไปไหนไกล แค่อยากอยู่อย่างสงบที่บ้านเกิด

ด้วยเหตุนี้ลู่เฮ่าหรานกับลู่หาวจึงไม่พูดอะไรอีก

ออกจากเมืองเจียงหลิน เดินทางไปบนถนน

คูเมืองและกำแพงเมืองค่อยๆ ห่างออกไปจากสายตา ลู่เฮ่าหรานเห็นกลุ่มคนโบกมืออยู่บนกำแพงเมืองอย่างเลือนราง

ลู่เฮ่าหรานนับดูทีละคน

“ตาเฒ่าเลวตระกูลจาง ไอ้เลวตระกูลหนิว ครอบครัวตาแก่ตงแห่งภาคใต้ อ้อ ทางนั้นยังมีครอบครัวของยัยแก่ทั้งครอบครัว เฮ้อ ต่อไปคงเจอกันยากแล้ว”

ลู่หาวที่อยู่ข้างๆ พูดอย่างร่าเริงว่า “คุณท่านเศร้าไปทำไม นี่เราจะไปยังเมืองใหญ่ ต่อไปเมืองเล็กๆ แบบนี้คงเข้าตาคุณท่านไม่ได้แล้ว”

ลู่เฮ่าหรานพูดว่า “เพราะอยู่มานานไง ยังไงก็รู้สึกอาลัยอาวรณ์ นายได้ยินที่โจวเจิ้นโส่วพูดหรือเปล่า เขาจะตั้งหอบรรพบุรุษให้ลู่ฝานด้วย”