เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 573

เงียบอยู่ครู่หนึ่ง

จู่ๆ ลู่ฝานส่ายหน้ายิ้มขมขื่น “ฟังดูแล้ว ผมรู้สึกว่าทำไมผมซวยขนาดนี้”

หัวหน้าเขตอี้ว์พูดขึ้นมาว่า “ความซวยของนายคือโชคดีของฉัน”

ลู่ฝานมองหัวหน้าเขตอี้ว์แวบหนึ่ง สีหน้ายิ่งกลุ้มเข้าไปอีก

“งั้นตอนนี้จะทำยังไง ท่านหัวหน้าเขตจะจับผมส่งสำนักเทพวิญญาณเลยไหม”

เหมือนลู่ฝานพูดติดตลก แต่ในความเป็นจริง เขาเริ่มตะโกนเรียกเจ้าดำที่อยู่ในจวนอากาศธาตุแล้ว

หัวหน้าเขตอี้ว์จ้องลู่ฝานแล้วพูดว่า “นายคิดมากเกินไปแล้ว”

ชิวซานพูดต่อ “เราไม่ใช่สุนัขรับใช้ของสำนักเทพวิญญาณ ไม่จำเป็นต้องทำเพื่อเขา มานี่สิลู่ฝาน นายเก็บนี่เอาไว้”

พูดพลาง ชิวซานยื่นกระบี่กลืนทิพย์ในมือให้ลู่ฝาน

ลู่ฝานอึ้งเล็กน้อย “นี่มันอะไรกัน”

หัวหน้าเขตอี้ว์หัวเราะแล้วพูดว่า “กระบี่เล่มนี้เราเก็บไว้ก็เปล่าประโยชน์ ยิ่งไปกว่านั้นเดิมทีมันควรเป็นรางวัลของนาย แต่ฉันขอเตือนนาย กระบี่เล่มนี้อาจมีรอยประทับของผู้แข็งแกร่งสักคนของสำนักเทพวิญญาณ ถ้านายเก็บไว้กับตัว ระวังโดนวิชาของผู้แข็งแกร่งสำนักเทพวิญญาณ ในสำนักเทพวิญญาณ มีผู้ฝึกชี่อยู่ไม่น้อย”

ลู่ฝานก่นด่าในใจ ประโยคสุดท้ายนี่สิคือเหตุผลที่แท้จริง

แต่ลู่ฝานก็ไม่สนใจ เดี๋ยวกลับไปเอากระบี่เล่มนี้ให้เจดีย์เสวียนเก้ามังกรกลืนกิน

ลู่ฝานถามขึ้นในใจทันที “ไอ้เก้า สิ่งนี้กลืนกินได้ไหม”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรรีบพูดว่า “ได้แน่นอน เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เจ้านายให้ฉันกลืนกินมัน ฉันเดาว่าจะฟื้นฟูพลังได้ไม่น้อย ถึงตอนนั้นถ้าผู้แข็งแกร่งสำนักเทพวิญญาณมา ก็สามารถปกป้องเจ้านายได้”

คำพูดของไอ้เก้า ลู่ฝานเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ก็ฟังเอาไว้