เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 577

สรุปบท บทที่ 577: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า

ตอน บทที่ 577 จาก เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 577 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า ที่เขียนโดย โอหยางวิ่น เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

ลู่ฝานเด้งตัวขึ้นบนกำแพงสูง ยิ้มแล้วมองคนพวกนี้

ตัวหลอมรวมไปกับฟ้าดิน จากความสามารถของพวกเมี่ยวอี่ว์ ไม่มีทางมองเห็นเขา

เมี่ยวอี่ว์มองกลุ่มชายกำยำที่อยู่ข้างๆ เอาถุงเหรียญทองออกมาจากอก แล้วโยนออกไป

“รางวัลของพวกนาย วันนี้ทำได้ไม่เลว”

พวกชายร่างกายกำยำพูดว่า “ขอบคุณคุณหนู”

จากนั้นก็รับเหรียญทองมาอย่างนอบน้อม

เมี่ยวอี่ว์พยักหน้าอย่างพอใจ จากนั้นบอกชายร่างกายกำยำว่า “ช่วงนี้พวกนายอย่าโผล่หน้ามาที่นี่”

พวกชายร่างกายกำยำตอบรับอย่างพร้อมเพรียง จากนั้นรีบเดินออกไป มีเพียงชายร่างกายกำยำที่เป็นหัวหน้ายังยืนอยู่

“คุณหนูจะแต่งกับลู่ฝานจริงเหรอ”

ชายร่างกายกำยำเอ่ยถาม ดูออกว่าชายคนนี้เป็นคนสนิทของเมี่ยวอี่ว์ แม้ภายในคำพูดจะดูเคารพนอบน้อมมาก แต่ดูความกลัวน้อยกว่าเยอะ เมื่อเทียบกันคนอื่น

เมี่ยวอี่ว์มองชายร่างกายกำยำด้วยสีหน้าที่มีรอยยิ้ม “ทำไมจะไม่แต่งล่ะ ลู่ฝานมีความสามารถขนาดนี้ หน้าตาก็ไม่แย่ มีสามีที่เป็นผู้ชายในดวงใจผู้หญิงทั้งเมือง มีอะไรไม่เหมาะสม ต่อไปใช้ชีวิตกับเขา ไม่แน่พละกำลังของฉันอาจเพิ่มสูงขึ้นมาก นายว่าใช่ไหมไอ้สี่ว์”

ชายที่ถูกเรียกว่าไอ้สี่ว์พยักหน้า “ผลการฝึกตนของคุณชายลู่ฝานไม่แย่ คู่ควรกับคุณหนู แต่ลู่ฝานเย่อหยิ่ง ได้ยินมาว่าตอนแรกเคยบาดหมางกับคุณหนูด้วย เขาจะยอมไหม”

เมี่ยวอี่ว์ยิ้มแล้วพูดว่า “ผู้ชายน่ะหนีไม่พ้นสุรา เมถุน ทรัพย์ และความโกรธหรอก วันนี้ให้เขาได้เป็นฮีโร่ช่วยสาวงาม เขาก็ลืมความบาดหมางระหว่างฉันกับเขาทันที แค่ฉันแสร้งทำเป็นน่าสงสารต่อไป ทำเป็นงดงามอ่อนหวานสักหน่อย ไม่กลัวหรอกว่าเขาจะไม่ติดกับ อีกทั้งคืนนี้ ฉันจะทำให้เขาเป็นคนของฉัน”

ไอ้สี่ว์พูดอย่างสงสัย “กลายเป็นคนของคุณหนูเหรอครับ เปลี่ยนยังไงครับ อ้อ ผมเข้าใจแล้ว ผมจะไปเตรียมชุดใหม่ให้คุณหนูเดี๋ยวนี้เลย”

เมี่ยวอี่ว์มองบนใส่ไอ้สี่ว์ “ยังไม่รีบไปอีก ชุดไม่ต้องสวยเกินไป ให้ดูไม่ฉูดฉา หน่อย โป๊สักนิดจะดีมาก ผู้ชายชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ โยนเสื้อผ้าพวกนั้นในห้องฉันทิ้งให้หมด ใส่มาสองรอบแล้ว อย่าเอาออกมาทำให้อายคน”

เมื่อขึ้นมาบนรถม้า เขาโยนเหรียญทองออกมาหนึ่งเหรียญ แล้วรีบกลับไปที่จวนลู่

เพิ่งมาถึงหน้าประตู ลู่ฝานเห็นศิษย์พี่หานเฟิงแต่งตัวดูดี กำลังจะออกจากบ้าน

“ศิษย์พี่หานเฟิง!”

ลู่ฝานตะโกนเรียก

เมื่อได้ยินเสียง หานเฟิงชะงักฝีเท้าลง จากนั้นเห็นลู่ฝานลงมาจากรถม้า เขายิ้มแล้วพูดว่า “ศิษย์น้องลู่ฝานกลับมาสักที ฉันนึกว่านายโดนคนของจวนหัวหน้าเขตขังเอาไว้แล้ว”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ศิษย์พี่หานเฟิง จะไปไหนแต่เช้า”

ศิษย์พี่หานเฟิงยิ้มแล้วพูดว่า “อิอิ จะทำอะไรได้อีก ไปสวนหอมปาฟางไง ที่นั่นสาวเยอะ”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า