เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 590

ตลาดตงเซียนในตระกูลลู่

เมื่อลู่ฝานพาลู่หาวกลับมา ทำให้ลูกหลานทั้งหมดของตระกูลลู่ ต่างมารวมตัวกันที่ลานหน้าบ้านและยืนดูอย่างเงียบๆ

เดิมทีลูกหลานตระกูลลู่ควรดีใจมากๆที่ได้ย้ายเข้ามาอยู่ในเมือง แต่ตอนนี้สีหน้าของพวกเขามีแต่ความโศกเศร้า โดยเฉพาะตอนนี้พวกเขามองเห็นลู่ฝานได้รับบาดเจ็บ และลู่หาวที่บาดเจ็บสาหัส ทำให้พวกเขารู้สึกแย่มากๆ ความรู้สึกแบบนี้ได้แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของทุกคน

ลู่เฮ่าหรานยังรู้สึกดีหน่อย เขาสั่งให้ลูกหลานของตระกูลลู่เข้าไปประคองลู่หาวเอาไว้

ลู่ฝานมองเห็นสีหน้าของทุกคน เขาไม่เอ่ยปากพูดอะไรอีก

เขารู้ตัวดี ตอนนี้พูดอะไรก็คงไม่มีประโยชน์แล้ว

"แยกย้ายได้แล้ว พวกเจ้าแยกย้ายได้แล้ว!"

ลู่เฮ่าหรานบอกให้ทุกคนลงไปพักผ่อน ทุกคนจากไปอย่างเงียบๆ

ลู่ฝานถามเบาๆ:"สถานการณ์เป็นยังไง มีคนในตระกูลเสียชีวิตกี่คน"

ลู่เฮ่าหรานเอ่ยปากพูด:"เสียชีวิตไปสามคน พวกเขาต่างเป็นเด็กหนุ่มสายตรงของตระกูล"

ลู่ฝานรู้สึกเจ็บปวดมากๆและพูด:"เรื่องนี้เป็นความผิดของฉันเอง ฉันไม่ควรเรียกพวกคุณมาที่นี่ในเวลานี้"

จู่ๆลู่เฮ่าหรานก็จับหัวไหล่ของลู่ฝาน และจ้องดวงตาของลู่ฝานแล้วพูด:"ลู่ฝาน ตอนนี้คุณคือผู้นำตระกูล คุณจะพูดแบบนี้ออกมาไม่ได้"

ลู่ฝานอึ้งไปเลย ลู่เฮ่าหรานตบไหล่ของลู่ฝานอย่างแรงและพูด:"คิดจะทำการใหญ่ มันต้องเกิดการสูญเสียอยู่แล้ว ตระกูลลู่ของพวกเราเป็นเพียงแค่ตระกูลเล็กๆ ถ้าอยากจะย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองใหญ่ๆอย่างเมืองตงหวานั้น มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆอยู่แล้ว โดนกลั่นแกล้ง ทุกข์ทรมาน มันเป็นเรื่องที่พวกเราคาดคิดไว้แล้ว"

สายตาของลู่ฝานแน่วแน่มั่นคงมากขึ้น เขากัดฟันพูด:"แต่ความทุกข์ทรมานแบบนี้ อันที่จริงพวกเราสามารถหลีกเลี่ยงได้"

ลู่เฮ่าหรานส่ายหัวและพูด:"คุณคิดผิดแล้ว ความทุกข์ทรมานนั้นไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ไม่ต้องพูดถึงคนอื่นๆ นายดูตัวนายเอง ถ้าไม่มีความทุกข์ทรมานในวัยเด็ก นายจะประสบความสำเร็จอย่างทุกวันนี้เหรอ ถ้าไม่ใช่เพราะนายโดนกลั่นแกล้งมาโดนตลอด นายจะเป็นกระบี่หนักลู่ฝานในวันนี้เหรอ"