เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 6

เพราะในแดนฝึกร่าง ชั้นหนึ่งถึงสาม ถูกเรียกว่าเป็นระดับต่ำ ชั้นสี่ถึงหกเรียกว่าระดับกลางชั้นเจ็ดถึงเก้าถือเป็นระดับสูง

สำหรับคนที่อยู่ในแดนฝึกร่างระดับกลาง จะปราบปรามแดนฝึกร่างส่วนล่างสามชั้นนั้นมันไม่มีปัญหาอะไรเลย

ลู่ฝานชกเข้าไปที่หินฝึกซ้อมวิชาอีกครั้งด้วยความประหลาดใจ เมื่อรู้สึกถึงพลังที่พุ่งออกมาจากหมัดของเขา เขาก็ได้ทุบหินฝึกซ้อมวิชาที่อยู่ตรงหน้าเขาให้เป็นรอยหมัดอีกครั้ง ในที่สุดลู่ฝานก็มั่นใจแล้วว่า ความแข็งแกร่งของเขาได้มาถึงแดนฝึกร่างชั้นสี่แล้วจริงๆ

ลู่ฝานตื่นเต้นจนเล่นหมัด ตราบใดที่ยังมีความคืบหน้า งั้นก็แสดงว่าเขายังคงมีทางออกทางด้านการฝึกวิชาบู๊

แต่ทำไมจู่ๆ เขาถึงพัฒนาขึ้นมาได้ล่ะ ลู่ฝานจำได้ว่าตอนที่เขาฝึกสามระดับแรก เขารู้สึกเจ็บปวดจนหัวใจแทบวายทุกครั้งที่เพิ่มระดับขึ้นหนึ่งชั้น ราวกับว่ากล้ามเนื้อของเขาฉีกขาดออกจากกัน

แต่ในครั้งนี้ไม่มี ซึ่งแปลกเกินไปจริงๆ

ทันใดนั้น ในสมองของลู่ฝานนึกถึงเหล้าของลุงเฒ่าหวูขึ้นมา เป็นไปได้ไหมว่า......

ในขณะที่ลู่ฝานกำลังคิดอยู่นั้น เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นมาจากที่ไกลมาใกล้ และชายวัยกลางคนร่างท่วมๆ ก็เดินเข้ามา ผู้ชายที่อายุเพียงสี่สิบปีมีผมสีขาวเล็กน้อย และดูซีดเซียวเล็กน้อย

เมื่อเห็นบุคคลนี้ ลู่ฝานก็เลิกแสดงสีหน้าทันที และกล่าวด้วยความเคารพว่า "ท่านพ่อ"

คนที่มาคือพ่อของลู่ฝาน ชื่อว่าลู่หาว

"ลู่ฝาน พ่อมีเรื่องอยากจะคุยกับเธอสักหน่อย"

ลู่หาวพยายามอย่างเต็มที่ที่จะพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบ สีหน้าของลู่ฝานเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาพอจะเดาได้แล้วว่าพ่อจะพูดอะไรกับเขา

ลู่ฝานกัดฟัน และพูดว่า "พูดมาเถอะ ท่านพ่อ"

ลู่หาวกล่าวอย่างช้าๆ ด้วยความเศร้าใจในสายตา "ลู่ฝาน ทางตระกูลมีการประชุมแล้ว หลังจากเทศกาลเซ่นไหว้ประจำปีนี้ ผู้ที่มีการฝึกฝนไม่เพียงพอทั้งหมดจะถูกปล่อยออกไปข้างนอก ส่งไปยังเมืองเล็กๆ เพื่อจัดการธุรกิจของตระกูล"

ลู่ฝานพยักหน้าด้วยความเข้าใจ

"ท่านพ่อ ท่านไม่ต้องโทษตัวเอง ลูกเองที่ไม่เอาไหน ทำให้ท่านผิดหวังแล้ว"

ลู่หาวโบกมือและพูดว่า "ไม่ ลู่ฝาน ไม่ใช่ความผิดของเธอ เป็นเพราะพ่อไม่ได้ทำหน้าที่พ่อให้ดี สุขภาพของเธอไม่ดีมาตั้งแต่ยังเด็ก ขาดพลังชี่และเลือด และป่วยเป็นโรค ดังนั้นไม่ควรที่ให้เธอฝึกวิชาบู๊อยู่แล้ว พ่อเองที่เอาความคิดตัวเองเป็นหลัก ปล่อยให้เธอฝึกวิชาบู๊ แต่ไม่คาดคิดว่าจะทำให้เธอกลายเป็นเรื่องตลกของตระกูล ความผิดอยู่ที่พ่อทั้งหมด ความพยายามของเธอ เธอเห็นอยู่ในสายตาทั้งหมด เธอไม่มีผิด"

ลู่ฝานรู้สึกว่าขอบดวงตาของเขาเปียกเล็กน้อย และกำหมัดแน่น