เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 607

“ตาเฒ่าหลู่ นายว่าเด็กพวกนี้จะผ่านด่านได้ไหม”

สถานที่ลึกลับแห่งหนึ่ง ที่เมืองหลวงประเทศอู่อาน

ในโถงขนาดใหญ่ เป็นม่านน้ำสรวงสวรรค์ทั้งหมด นี่เป็นสิ่งที่ระดับสูงกว่ากระจกจำภาพ เกิดจากการรวมกันของวิชากับค่ายกล สามารถดูดพลังฟ้าดินโดยอัตโนมัติ ขณะเดียวกันสามารถเปิดปิดตามวิชา สามารถมองเห็นได้ละเอียดและดูได้หลายเหตุการณ์

ตอนนี้ในโถงใหญ่ มีแค่ตาเฒ่าสองคน ดื่มเหล้าพลางดูเหตุการณ์ในม่านน้ำสรวงสวรรค์

ม่านน้ำสรวงสวรรค์ที่อยู่ด้านหน้าสุด เป็นภาพด่านที่สองของลู่ฝานและคนอื่น

ม่านน้ำสรวงสวรรค์อื่นๆ เป็นภาพการทดสอบของนักเรียนเขตต่างๆ แต่การทดสอบพวกนั้น ไม่ได้เรียกความสนใจของผู้อาวุโสทั้งสอง

การทดสอบของพวกลู่ฝาน ถูกวางไว้ตรงกลางสุด ตาเฒ่าทั้งสองคนดูกันอย่างเพลิดเพลิน

“ตาเฒ่าจง ฉันชอบเด็กที่ทดสอบแล้วมีสีเขียวโผล่ออกมา ศักยภาพไม่เลว แม้ครั้งนี้ไม่ผ่าน ครั้งหน้ายังมีโอกาส”

ตาเฒ่าที่ถูกเรียกว่าตาเฒ่าจงสะบัดมือเอาไหเหล้าออกมา

กลิ่นเหล้ารุนแรง ตาเฒ่าทั้งสองคนไม่ใช้ถ้วย แต่เริ่มผลัดกันดื่มคนละอึก

ตาเฒ่าแซ่หลู่เอาแขนเสื้อสกปรกๆ เช็ดมุมปาก แล้วพูดว่า “ไอ้เด็กนี่ไม่เลวจริงๆ แต่ไม่รู้เป็นศิษย์ของใคร”

“ทางที่ดีไม่ต้องเป็นศิษย์ใครทั้งนั้น เหอะๆ”

ตาเฒ่าจงหัวเราะเบาๆ แล้วเอ่ยขึ้น

ตาเฒ่าหลู่ลูบเคราขาวของตัวเองแล้วพูดว่า “ใช่ ทางที่ดีไม่ต้องเป็นศิษย์ใครทั้งนั้น ฮ่าๆ ไอ้โง่นี้ไปทางตะวันตก ตะวันตกมีอะไร ดูวิวเหรอ”

ตาเฒ่าหลู่มองอี่ว์เทียนซีทำเป็นฉลาด เดินไปทางทิศตะวันตก แล้วหัวเราะออกมาทันที

มีวิธีที่แม่นยำกว่าในการค้นหาสัตว์อสูรที่ทรงพลังมากกว่าการรับรู้ของสัตว์อสูรอีกเหรอ

แม้แต่สิ่งนี้ยังไม่เชื่อ แต่กลับไปเชื่อทิศทางบ้าบอ ไร้สาระจริงๆ

ลู่ฝาน อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์ และเจิงหยง เดินเข้ามาในป่าลึกแล้ว

เดินยังไม่ถึงครึ่งทาง พืชบริเวณรอบๆ เกิดความเปลี่ยนแปลง

พืชสีเขียวชอุ่ม ถูกแทนที่ด้วยพืชสีดำขลับ เมื่อมาถึงที่นี่ ขนาดเจ้าดำยังเดินช้าลง พ่นเปลวไฟดำออกมาทางจมูก เหมือนมันสัมผัสได้ถึงภัยอันตราย

ทันใดนั้นเจ้าดำร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ลู่ฝานและคนอื่นรีบลงมา

เมื่อก้มมอง เห็นเถาวัลย์สีม่วงออกดำเลื้อยพันขาหลังเจ้าดำ

หนามแหลมคมทิ่มลงไปในผิวหนังอันทนทานของเจ้าดำ

“ให้ตายเถอะ!”

ลู่ฝานดึงกระบี่หนักไร้คมออกมา ฟันลงบนเถาวัลย์สีม่วงทันที