เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 625

“ฮ่าๆ ฉันคิดว่านายจะไม่ตื่นขึ้นมาแล้ว”

อี่ว์เทียนซีได้ใจ เขาจะตัดโอกาสของลู่ฝาน

แต่สิ่งที่ไม่รู้คือลู่ฝานฝึกฝนในแดนมายา ใกล้ถึงจุดที่พังทลายแล้ว

แสงสีขาวดำยังกะพริบอยู่ ลู่ฝานรู้สึกว่าความทรงจำของตัวเองในแดนมายาเริ่มเลือนราง

เหมือนตื่นขึ้นมาแล้วความฝันก็หายไป จำไม่ค่อยได้ว่าเกิดเรื่องอะไรในฝันบ้าง ภาพต่างๆ หายไป

ลู่ฝานรีบนึกย้อนอย่างละเอียด จดจำสถานที่สำคัญเอาไว้ในหัว

“ทำลายค่ายกลสวรรค์บันดาลไม่ได้ ไม่ผ่านเกณฑ์!”

เสียงเย็นชาของอริยปราชญ์สวรรค์บันดาลดังขึ้น

ลู่ฝานสีหน้าราบเรียบ เขาไม่ได้ใช้ความสามารถของตัวเองทำลายค่ายกลสวรรค์บันดาล จากพละกำลังของเขาในตอนนี้ ไม่สามารถหาวิธีทำลายค่ายกลสวรรค์บันดาลได้เลย

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดในตัวว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ไม่ต้องกลุ้มใจ ค่ายกลนี้เป็นกับดัก ทำลายไม่ได้เป็นเรื่องปกติ ขนาดฉันยังเก็บค่ายกลนี้ไม่ได้เลย แสดงว่าค่ายกลนี้ผิดปกติ เป้าหมายที่มันมีอยู่ มีความเป็นไปได้สูงที่จะเอาคนเข้าไปขังตายในค่ายกล ค่อยๆ ทำลายจิตวิญญาณ ทำให้ไม่รู้ว่าอันไหนความจริงหรือมายา หลังจากนั้น ฉันว่าน่าจะเป็นสติปัญญาที่เกิดจากตัวค่ายกล”

คำพูดของเจดีย์เสวียนเก้ามังกร ทำให้ลู่ฝานเหมือนคิดอะไรได้

ลู่ฝานยืนอยู่ตรงนั้น ยืดเส้นยืดสายเล็กน้อย สัมผัสปราณชี่ในตัว

เขาจำได้ว่าในแดนมายา ปราณชี่ของตัวเองยกระดับขึ้น

ช่วงเวลาหนึ่งปี เขายกระดับวิทยายุทธของปราณชี่ถึงแดนปราณชีวิตแล้ว

ถ้าสิ่งที่เกิดขึ้นในแดนมายาทั้งหมดคือความจริง งั้นตอนนี้วิทยายุทธของเขาน่าจะอยู่แดนปราณชีวิตแล้ว

แต่เมื่อตรวจสอบดู ลู่ฝานพบว่าระดับวิทยายุทธปราณชี่ของตัวเอง ยังอยู่แค่แดนปราณนอกชั้นเจ็ด ไม่ได้ยกระดับขึ้นสักนิด

แต่ขณะนั้นตอนที่ลู่ฝานมองเขาอีกครั้ง รู้สึกว่ามีช่องโหว่เป็นร้อย

มาคิดดูแล้วตอนแรกเซียนสือฟาง ก็ทิ้งการสืบทอดเอาไว้เหมือนกัน เงาของเซียนสือฟางยังดูสมจริงกว่าอริยปราชญ์สวรรค์บันดาลอีก พูดกันตามระดับ อริยปราชญ์สวรรค์บันดาลกับเซียนสือฟาง มีมากเท่าไรก็ห่างชั้นกันเท่านั้น ไม่มีเหตุผลที่อริยปราชญ์สวรรค์บันดาลจะเหลือทนกว่าเซียนสือฟาง

มองด้วยตาอันว่างเปล่าคู่นั้น รวมไปถึงเสียงที่ไร้ชีวิตชีวา

เหมือนไม่ใช่ความจริง!

ลู่ฝานไม่สนใจมัน กดฝ่ามือลงไป

เขาสัมผัสได้ว่ามือของตัวเองลงไปในโคลน หลังจากนั้นเจดีย์เสวียนเก้ามังกร เริ่มปล่อยแรงดูดออกมา ทำให้ตันเถียนทะลักออกขึ้นมาด้วย

การกระทำของลู่ฝานทำให้อี่ว์เทียนซีสะดุ้งโหยง รอยยิ้มบนใบหน้าอี่ว์เทียนซีชะงักไปทันที