เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 632

หลังผ่านไปหนึ่งวัน ในที่สุดพวกลู่ฝานก็เดินมาถึงปลายทาง ผ่านป่าทึบ ทะเลกว้างใหญ่สีครามปรากฏอยู่ในสายตา

“ไอ้เก้า แกคาดคะเนไม่ผิดจริงๆ ที่นี่เป็นเกาะแห่งหนึ่ง”

ลู่ฝานพูดในใจ

เขาเห็นชายหาดรูปครึ่งวงกลมแผ่ขยายกว้างออกไปสุดลูกหูลูกตา

อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์และคนอื่นเดินตามหลังลู่ฝาน เมื่อเห็นชายทะเล อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์พูดว่า “คุณชายลู่ฝาน ที่นี่จะมีกุยวัวไหม”

ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ไม่รู้”

พูดพลาง ลู่ฝานมองไปทางเจ้าดำ สิ่งที่จะยืนยันว่าที่นี่มีอสูรร้ายหรือไม่ มีเพียงเจ้าดำเท่านั้น

ตอนนี้เจ้าดำดูระวังเป็นพิเศษ ตั้งแต่มาถึงชายหาด การกระทำของเจ้าดำดูไม่เป็นธรรมชาติมาก

เห็นท่าทางของเจ้าดำ ลู่ฝานพอยืนยันได้แปดสิบถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ พวกเขามาถูกที่แล้ว ถ้าที่นี่ไม่มีกุยวัว ลู่ฝานคิดว่าน่าจะมีสิ่งอื่น ที่ทำให้เจ้าดำกลัวได้ถึงขนาดนี้

เจ้าดำเห่าใส่ผิวน้ำสองครั้ง แม้เสียงดูทรงพลัง แต่ลู่ฝานฟังยังไงก็เหมือนเสียงสุนัขเห่า

เมื่อเงยหน้ามองฟ้า มีเมฆดำมากมายอยู่ไกลๆ เหมือนฝนกำลังจะตกหนัก

ฝนตกหนัก ฟ้าร้อง เสียงวัวร้อง!

ลู่ฝานละสายตาออกมา มองผิวน้ำนิ่งสงบ มีอะไรอยู่ในใจ

ลู่ฝานหันมามองทุกคนแล้วพูดว่า “เรารออยู่ที่นี่กันเถอะ”

อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์พยักหน้าเบาๆ เจิงหยงถามว่า “รอที่นี่เหรอ รออะไร”

ลู่ฝานตอบว่า “รอฝนตก”

เจิงหยงสีหน้างุนงง แต่อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์กับอู่คงหลิงเข้าใจ

ขนาดคนที่ก้มหน้าตามทุกคนมาอย่างอี่ว์เทียนซี ยังพยักหน้าเห็นด้วยเบาๆ

เจิงหยงยืนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็พูดอย่างเข้าใจว่า “อ้อ คุณชายลู่ฝาน นายหมายถึงกุยวัว ผมเข้าใจแล้ว!”

เจิงหยงหัวเราะเยาะตัวเองสองครั้ง แล้วเริ่มทำงาน

ทุกคนสร้างเต็นท์ใบไม้อยู่ริมฝั่ง