เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 638

อี่ว์เทียนซีหันหลังวิ่งหนี ไม่กล้าลังเลแม้แต่น้อย เหมือนกุยวัวมีความแค้นฝังลึกกับเขา มันพุ่งเข้ามา สายฟ้ามากมายกระจายไปทั่ว ผ่ารอบๆ จนเละเทะ

ภาพอันยิ่งใหญ่ กำลังปรากฏอยู่ต่อหน้าลู่ฝานและคนอื่น ทุกคนเห็นแล้วอกสั่นขวัญแขวน

อู่คงหลิงถามว่า “คุณชายลู่ฝาน บอกฉันได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมกุยวัวไม่ไล่ตามพวกเรา แต่ไปไล่ตามอี่ว์เทียนซี”

ลู่ฝานพูดว่า “ง่ายมาก เพราะฉันทิ้งเครื่องหมายไว้กับอี่ว์เทียนซี เป็นเครื่องหมายที่ทำให้สัตว์อสูรไล่ตามเขาสุดชีวิต”

ลู่ฝานยกยิ้มมุมปาก หนึ่งในเหตุผลที่เขาไว้ชีวิตอี่ว์เทียนซี เพราะกะจะเอาอี่ว์เทียนซีมาเป็นโล่กันกระสุน ให้โดนกุยวัวไล่ตามเป็นสิ่งแรก

ตอนนี้ไม่ว่าพวกเขาจะหนีหรือต่อสู้ ก็มีเวลาเพียงพอ แย่สุดก็ยังได้ดูออกว่านักบู๊แดนปราณนอกขั้นสูงสุดแตกต่างกับกุยวัวเท่าไร

เครื่องหมายพวกนั้น คือผลงานเอกของเจดีย์เสวียนเก้ามังกร

เครื่องหมายปราณชี่ที่มีพิษรุนแรง ส่งกลิ่นหอมออกมาเหมือนดอกลำโพงสีขาวนวล

ทำให้สัตว์อสูรระดับต่ำล่าถอย แต่กลับทำให้สัตว์อสูรที่แข็งแกร่งบ้าคลั่ง

ตอนนี้ในแววตาของกุยวัว อี่ว์เทียนซีคือยาสมุนไพรรูปคนที่วิ่งได้

เครื่องหมายพิษรุนแรงชนิดนี้ มีแรงดึงดูดต่อสัตว์อสูรระดับสูงเป็นอย่างมาก จากที่เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูด “ส่วนที่เป็นพิษที่สุด ไม่ใช่พลังที่มันสามารถกัดกร่อนคนช้าๆ แต่มันทำให้คุณโดนกำจัดในป่าอย่างไม่รู้ตัว ถ้าไม่มีประโยชน์แบบนี้ ฉันไม่บันทึกเอาไว้หรอก เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันเคยได้ยินสือฟางพูดว่า ยาพิษที่มีพิษที่สุด ไม่ใช่ยาพิษที่ทำให้คนตายทันที แต่เป็นยาพิษที่ทำให้คนตายแบบไม่รู้สาเหตุ”

ลู่ฝานก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน

กุยวัวพุ่งไปหาอี่ว์เทียนซีอย่างบ้าคลั่ง จากพละกำลังของอี่ว์เทียนซี ไม่มีทางหลุดพ้นจากกุยวัวได้

ไม่นาน เขาจะโดนตามทันแล้ว

“ไอ้เวร แกไล่ตามฉันทำไม ทำไมต้องไล่ตามฉัน”

เสียงตะโกนของอี่ว์เทียนซี เหมือนหญิงสาวน่าสงสารที่โดนพวกนักเลงบีบบังคับตรงมุมกำแพง ตะโกนออกมาเพื่อความบริสุทธิ์ของตัวเอง

แต่ “นักเลง” กุยวัวไม่อธิบายใดๆ อ้าปากสูด ต้นไม้และเศษดินฝุ่นนับไม่ถ้วนลอยขึ้นมา

ไอ้หมอนี่ไม่เลือกกินเลย กินของพวกนี้เข้าไปด้วย