เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 653

ความเย็นบนตัวอู่คงหลิงเริ่มหายไป เห็นได้ด้วยตาเปล่าว่าไอสีฟ้าบนหน้าเธอหายไปอย่างรวดเร็ว

อู่คงหลิงค่อยๆ ลืมตาขึ้นอีกครั้ง

ดวงตาปรือบวกกับใบหน้างดงามไร้ที่ติ ช่างเย้ายวนจริงๆ

แต่ลู่ฝานไม่ได้สนใจสิ่งเหล่านี้ เขาพรูลมหายใจออกมา

ความเลื่อนลอยในแววตาหายไป อู่คงหลิงเงยหน้ามองลู่ฝานที่เปลือยท่อนบน หัวเราะแล้วพูดว่า “สุดท้ายนายก็มีอะไรกับฉัน ลู่ฝาน ต่อไปฉันเป็นของนายแล้ว นายต้องปกป้องฉัน”

ลู่ฝานอึ้งไป จากนั้นหัวเราะแล้วพูดว่า “เธอเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอเลย”

ลู่ฝานพูดพลาง ยกขวดยาเปล่าแกว่งไปมาหน้าอู่คงหลิง

อู่คงหลิงอึ้งไปอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นสัมผัสสภาวะของตัวเอง

กินยาเข้าไปหนึ่งขวด เธอรู้สึกว่าสภาพร่างกายเธอฟื้นฟูขึ้นอย่างชัดเจน แขนก็ขยับได้เล็กน้อย

ลู่ฝานจัดการยาเม็ดข้างๆ เจ้าดำเงยหน้ามองกระบี่ไร้คมที่อยู่บนหินด้านบน เหมือนกำลังคิดว่ากระบี่หนักไร้คมขึ้นไปอยู่บนนั้นได้ยังไง

จู่ๆ เสียงเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้นในตัวลู่ฝาน

“โอ้ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ นายฟื้นฟูกลับมาแล้ว ฤทธิ์ยามาได้ทันเวลาจริงๆ ฮ่าๆ ฉันรอดได้อีกแล้ว”

ลู่ฝานอารมณ์ดี พูดในใจว่า “ไอ้เก้า ยินดีต้อนรับกลับมา ฉันคิดถึงแกจริงๆ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดอย่างอึ้งๆ “เมื่อกี้เจ้านายพูดอะไร”

ลู่ฝานพูดว่า “ยินดีต้อนรับกลับมา คิดถึงแกเป็นพิเศษ ทำไม ฉันพูดคำพูดพวกนี้ไม่ได้เหรอ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เปล่า แค่คำพูดพวกนี้ เจ้านายสองสามคนก่อนหน้านี้ ไม่เคยพูดกับฉันเลย เพราะอะไรเจ้านายถึงพูดแบบนี้ล่ะ”

ลู่ฝานพูดอย่างสงสัย “เพราะอะไรเหรอ ไม่ได้เพราะอะไรนิ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรจมอยู่ในความคิด จู่ๆ มันก็เงียบไป

ลู่ฝานขี้เกียจสนใจไอ้เจ้าแปลกประหลาดตัวนี้ เริ่มเลือกยาเม็ดช่วยฟื้นฟูปราณชี่ตัวเอง

อันนี้ไม่ได้ อันนี้ก็ไม่ได้

ลู่ฝานขมวดคิ้ว ยาเม็ดในมือเขา ไม่มีชนิดไหนที่สามารถขจัดไอเย็นในตัวเขาได้เลย

แต่เขารู้สูตรการกลั่นยาที่ขจัดผนึกน้ำแข็งได้

กลั่นออกมาดีไหมนะ

ในเวลาเดียวกัน อีกด้านหนึ่ง