เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 66

จางเยว่หานกัดริมฝีปาก เขายกระดับอีกแล้ว!

ทำไม ทำไม แค่เขาจากฉันไป ถึงเปลี่ยนไปจนเก่งขนาดนี้

ลู่เฮ่าหรานกับลู่หาวก็ยังตกอยู่ในความตกใจ จากนั้น ลู่เฮ่าหรานหัวเราะออกมาเสียงดัง "ตระกูลลู่ของฉัน มีนักบู๊แดนปราณในอีกคนแล้ว ดีมาก ดีมากเลย!"

ลู่หมิงอ้าปากค้าง พูดอะไรไม่ออก

เขารู้ว่าตอนนี้ลู่ฝานแข็งแกร่งกว่าเขา แต่ลู่หมิงคิดมาตลอดว่า แค่ขยันฝึก เขาจะเหนือกว่าลู่ฝานได้ ช่วงระยะเวลานี้ ลู่หมิงก็ทำเช่นนี้ เขาฝึกอย่างหนักหนาสาหัสมาก

แต่ตอนนี้ ความจริงตรงหน้า เขาไม่เพียงแต่ไล่ตามลู่ฝานไม่ทัน แถมยังโดนลู่ฝานสลัดทิ้งไว้ด้านหลัง

พลังปราณ ลู่ฝานฝึกพลังปราณได้ก่อนเขา

ลู่หมิงรู้สึกได้ระบาย ที่เรียกว่าก้าวไปก่อนหนึ่งก้าว ก้าวหน้าไปก่อนทุกครั้ง ลู่ฝานฝึกพลังปราณได้ก่อนเข้าสถาบันสอนวิชาบู๊ งั้นหลังจากเข้าสถาบันสอนวิชาบู๊ ความเร็วในการฝึกจะเร็วยิ่งขึ้น ลู่หมิงอยากไล่ตามเขา คงยากมาก

ลู่หมิงถอนหายใจอยู่ในใจ

ลู่ฝานยืนหน้าหินศิลาดำ เก็บหมัดกลับมาอย่างนิ่งๆ

หมัดเมื่อกี้ อันที่จริง เขาไม่ได้ใช้แรงเท่าไร เพราะเขาฝึกแดนปราณในสำเร็จ เป็นระยะเวลานานแล้ว

น่าหลานรั่วหางตากระตุก รู้สึกกระวนกระวายใจ

เพราะการทดสอบของสถาบันสอนวิชาบู๊ มีกฎชัดเจนข้อหนึ่ง นักบู๊อายุต่ำกว่า 18 ปีที่สามารถฝึกพลังปราณได้ ไม่จำเป็นต้องทดสอบ สามารถเข้าสถาบันสอนวิชาบู๊ได้ทันที

ถ้าแค่แดนฝึกร่างชั้นเก้า ยังง่ายหน่อย แม้จะปฏิเสธ อย่างมากสถาบันแค่ถามสองสามคำ ไม่มีเรื่องใหญ่อะไร

แต่ถ้าพัวพันถึงอัจฉริยะ ที่สามารถฝึกพลังปราณออกมาได้ แต่ยังไม่ได้เข้าสถาบัน งั้นก็ลำบากแล้ว

ครูที่เหลือสองคน ต่างมองมาที่น่าหลานรั่ว พวกเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าควรทำอย่างไร

น่าหลานรั่วจับยาเม็ดที่อยู่ในอก และเงยหน้ามองโม่เทียน สุดท้ายตัดสินใจขวางลู่ฝานไว้ครั้งหนึ่ง

ให้ตายเถอะ ถึงขั้นนี้แล้ว ต้องให้ตระกูลโม่มอบของมาอีกสักหน่อย

น่าหลานรั่วพูดอย่างเกลียดชังในใจ ตอนนี้เขาลุกขึ้น พูดด้วยเสียงก้อง "ช้าก่อน"

ลู่ฝานรู้ว่าน่าหลานรั่ว ไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆ แน่นอน จึงยืนอยู่หน้าหินศิลาดำ อย่างเงียบๆ