เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 663

แดดแรงมาก

เมื่อลู่ฝานกับอู่คงหลิงลืมตาขึ้นอีกครั้ง พวกเขากลับมาอยู่ข้างนอกแล้ว

นี่เป็นทางเดินเล็กๆ เมื่อลู่ฝานเห็นทางเดินนี้ก็หัวเราะออกมา เขาเคยมาที่นี่ เป็นทางเดินไปทะเลสาบน้ำแข็งไม่ใช่เหรอ

อย่าบอกนะว่าทางเดินเล็กๆ นี้ คือให้คนเดินออกมาแบบนี้

มีคนโดนเหวี่ยงออกมาจากก้นทะเลสาบทีละคน!

เจ้าดำกอดขาลู่ฝาน มันสั่นงันงก ตัวหดจนเหลือเล็กนิดเดียว

ลู่ฝานอุ้มเจ้าดำขึ้นมา ตอนนี้ขนาดตัวของเจ้าดำกลับไปเป็นตอนแรกที่พวกเขาเจอกันครั้งแรก

ลู่ฝานลูบหัวเจ้าดำ เจ้าดำนิ่งลงเยอะมาก

เจ้าดำทำท่าทางใส่ลู่ฝาน ลู่ฝานขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ทำไม เขาใส่อะไรให้แก”

เจ้าดำส่ายหัวเพื่อบอกว่าตัวเองก็ไม่รู้

แต่เมื่อมันอ้าปาก กลับพ่นเปลวไฟสีขาวดำออกมา

แค่พ่นออกมาครั้งเดียว ลู่ฝานเห็นพลังฟ้าดินรอบๆ พังทลายอย่างรวดเร็ว ภายใต้เปลวไฟที่พ่นออกมาเพียงครั้งเดียว ทำให้พลังฟ้าดินรอบๆ เหมือนผ้าใบพังลงมา เห็นพื้นที่สีดำข้างใน

“ทำลายธาตุ!”

อู่คงหลิงพูดอย่างตกใจขึ้นข้างๆ

ลู่ฝานเห็นแล้วก็อึ้งไป เจ้าดำเก่งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร

แค่พ่นไฟออกมาครั้งเดียว กลับมีความสามารถทำลายธาตุได้แล้ว ลู่ฝานจำได้ว่าในบรรดาสัตว์อสูร สัตว์อสูรที่มีความสามารถทำลายธาตุ ล้วนเป็นสิ่งที่แข็งแกร่ง

ความสำเร็จของเจ้าดำในภายภาคหน้า คงก้าวหน้าเป็นอย่างมาก!

แต่หลังจากพ่นไฟออกมา เจ้าดำดูหงอยลงไม่น้อย

ลู่ฝานถามว่า “แกจะกลับไปพักผ่อนไหม”

เจ้าดำพยักหน้า จากนั้นมุดเข้าไปในเข็มขัดของลู่ฝาน เข้าไปในจวนอากาศธาตุ

ในจวนมีสมุนไพรกับยาเม็ดเป็นกอง เจ้าดำชอบที่นี่มาก

อู่คงหลิงแววตาเป็นประกาย “ลู่ฝาน นายมีอสูรวิเศษ ที่ต่อไปอาจเป็นอมตะได้”

ลู่ฝานยิ้มบางๆ “เป็นอมตะเหรอ คงงั้นมั้ง”

อู่คงหลิงยังอยากพูดอะไร แต่จู่ๆ มีเสียงดังขึ้นในป่าทึบ

สายตาลู่ฝานวูบไหว อู่คงหลิงก็มองข้างตัว

ทั้งสองใช้วิชากาย มาถึงจุดที่เกิดเสียงดัง

ตอนนี้ลู่ฝานแตกต่างจนไม่สามารถเอามาเทียบได้แล้ว แขนที่อริยปราชญ์สวรรค์บันดาลให้เขา ทำให้พละกำลังของเขาพุ่งถึงแดนปราณชีวิตแล้ว