เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 666

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าลู่ฝาน ไม่มีอะไรดีไปกว่าการรู้จุดอ่อนอีกแล้ว

“ไอ้เก้า แกนี่รู้เยอะจริงๆ!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดอย่างได้ใจว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ถ้ารู้ไม่เยอะ จะมีชีวิตอยู่ได้นานขนาดนี้เหรอ อีกอย่าง เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันใกล้จะทำลายสติปัญญาของมุกเทพมังกรทำลายล้างหมดแล้ว นายจะรอหลังจากเจ้าดำกินมุกเทพมังกรทำลายล้าง พละกำลังเพิ่มขึ้น แล้วค่อยมาสู้กับกุยวัวอีกครั้งหรือเปล่า แบบนี้โอกาสชนะจะเพิ่มขึ้นหน่อย พลังในการโต้กลับของสัตว์อสูรแข็งแกร่งที่ใกล้จะตาย ยังไงก็น่ากลัวมาก”

ลู่ฝานถามว่า “ต้องใช้เวลานานแค่ไหน”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “ห้าวัน”

ลู่ฝานพูดทันทีว่า “ไม่ทัน สู้สุดใจแบบนี้แล้วกัน เป็นหรือตายขึ้นอยู่กับการต่อสู้ครั้งนี้”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “โอเค เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันจะปกป้องร่างกายของนาย”

แววตาลู่ฝานแปรเปลี่ยนเป็นดุดัน กล้ามเนื้อทั้งตัวเริ่มเคลื่อนไหวอย่างเป็นระเบียบ

เหมือนคลื่นน้ำเคลื่อนตัวอยู่บนผิวหนังของเขา!

นี่คือวิธียืดเส้นยืดสายที่ลู่ฝานคิดขึ้นเอง ตอนนี้เขามีพละกำลังแดนปราณชีวิต จึงสามารถใช้ทุกสิ่งที่เรียนรู้มาจากแดนมายาออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ

ลู่ฝานพยักหน้าเบาๆ ให้อู่คงหลิง แล้วเอาจิตอัคคีออกมาจากอก

ยังดีที่เจ้าดำไม่ได้กลืนสิ่งนี้ลงไป ครั้งนี้ลู่ฝานใส่เข้าไปในปากอย่างไม่ลังเล

อู่คงหลิงก็ทำเหมือนเขา เธอวางจิตอัคคีเข้าไปในปาก

ทั้งสองมองหน้ากัน ใช้วิชากายพุ่งขึ้นไปด้านบน

พุ่งขึ้นไปตามขาข้างเดียวของกุยวัว น้ำแข็งเย็นยะเยือกไม่สามารถขัดขวางพวกเขาได้เลย

มีจิตอัคคีคอยปกป้องอยู่ น้ำแข็งพวกนี้ไม่สามารถแช่แข็งพวกเขาได้ ไม่นาน ทั้งสองมาถึงตรงไหล่ของกุยวัว

ลู่ฝานเงยหน้ามอง เห็นขนแดงใต้คอกุยวัวลงมาสามนิ้ว

เห็นได้อย่างชัดเจน ขนสีแดงพวกนี้เหมือนกับก้นลิง

“เห็นหรือยัง โจมตีใส่ตำแหน่งนี้เลย!”