เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 666

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าลู่ฝาน ไม่มีอะไรดีไปกว่าการรู้จุดอ่อนอีกแล้ว

“ไอ้เก้า แกนี่รู้เยอะจริงๆ!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดอย่างได้ใจว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ถ้ารู้ไม่เยอะ จะมีชีวิตอยู่ได้นานขนาดนี้เหรอ อีกอย่าง เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันใกล้จะทำลายสติปัญญาของมุกเทพมังกรทำลายล้างหมดแล้ว นายจะรอหลังจากเจ้าดำกินมุกเทพมังกรทำลายล้าง พละกำลังเพิ่มขึ้น แล้วค่อยมาสู้กับกุยวัวอีกครั้งหรือเปล่า แบบนี้โอกาสชนะจะเพิ่มขึ้นหน่อย พลังในการโต้กลับของสัตว์อสูรแข็งแกร่งที่ใกล้จะตาย ยังไงก็น่ากลัวมาก”

ลู่ฝานถามว่า “ต้องใช้เวลานานแค่ไหน”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “ห้าวัน”

ลู่ฝานพูดทันทีว่า “ไม่ทัน สู้สุดใจแบบนี้แล้วกัน เป็นหรือตายขึ้นอยู่กับการต่อสู้ครั้งนี้”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “โอเค เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันจะปกป้องร่างกายของนาย”

แววตาลู่ฝานแปรเปลี่ยนเป็นดุดัน กล้ามเนื้อทั้งตัวเริ่มเคลื่อนไหวอย่างเป็นระเบียบ

เหมือนคลื่นน้ำเคลื่อนตัวอยู่บนผิวหนังของเขา!

นี่คือวิธียืดเส้นยืดสายที่ลู่ฝานคิดขึ้นเอง ตอนนี้เขามีพละกำลังแดนปราณชีวิต จึงสามารถใช้ทุกสิ่งที่เรียนรู้มาจากแดนมายาออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ

ลู่ฝานพยักหน้าเบาๆ ให้อู่คงหลิง แล้วเอาจิตอัคคีออกมาจากอก

ยังดีที่เจ้าดำไม่ได้กลืนสิ่งนี้ลงไป ครั้งนี้ลู่ฝานใส่เข้าไปในปากอย่างไม่ลังเล

อู่คงหลิงก็ทำเหมือนเขา เธอวางจิตอัคคีเข้าไปในปาก

ทั้งสองมองหน้ากัน ใช้วิชากายพุ่งขึ้นไปด้านบน

พุ่งขึ้นไปตามขาข้างเดียวของกุยวัว น้ำแข็งเย็นยะเยือกไม่สามารถขัดขวางพวกเขาได้เลย

มีจิตอัคคีคอยปกป้องอยู่ น้ำแข็งพวกนี้ไม่สามารถแช่แข็งพวกเขาได้ ไม่นาน ทั้งสองมาถึงตรงไหล่ของกุยวัว

ลู่ฝานเงยหน้ามอง เห็นขนแดงใต้คอกุยวัวลงมาสามนิ้ว

เห็นได้อย่างชัดเจน ขนสีแดงพวกนี้เหมือนกับก้นลิง

“เห็นหรือยัง โจมตีใส่ตำแหน่งนี้เลย!”

ทันใดนั้น น้ำแข็งตรงคอของกุยวัวมีรูขนาดใหญ่ อู่คงหลิงหันหลังเอาจิตอัคคีออกมา แล้วเด้งตัวลงมากจากคอของกุยวัว

ลู่ฝานแผดเสียงออกมา

“ยอดกระบี่หวนคืน!”

แสงเจ็ดสีสว่างจ้าเหมือนสายรุ้ง โจมตีออกไปอย่างรุนแรง

ตอนนี้กระบี่หนักไร้คมมีพลานุภาพไร้เทียมทาน ตัวของลู่ฝานจมอยู่ในแสงสว่าง

แต่ขณะนั้นเกิดเสียงดังกรอบ หัวของกุยวัวหันมา

สวบ กระบี่หนักไร้คมของลู่ฝานปักลงบนคอกุยวัว แต่มันเอียงไปประมาณสามนิ้ว!

ให้ตายเถอะ!

ตู้ม!