เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 678

นี่คือความฝันทั้งชีวิตของเขา เดิมทีเขาคิดว่าโดนกาลเวลาทำลายไปหมดแล้ว คิดไม่ถึงว่าเขาจะได้เห็นตอนแก่แล้ว

อีกทั้งหลานชายเขาเป็นคนทำให้สำเร็จ ทำได้ดีกว่าที่เขาจินตนาการเอาไว้

ขนาดหัวหน้าเขตผู้สูงส่ง ยังนอบน้อมกับเขาขนาดนี้

แม้ตายก็ไม่เสียดาย!

คำนี้ดังก้องในใจลู่เฮ่าหราน

ลู่เฮ่าหรานไม่ได้ยื่นมือมารับ เขาส่ายหน้าพูดว่า “ท่านหัวหน้าเขต ป้ายอันนี้ผมรับไว้ไม่ได้ นี่เป็นป้ายของลู่ฝาน เป็นของเขาเพียงคนเดียว ถ้าเขาไม่อนุญาต ผมไม่สมควรรับไว้ รอให้ลู่ฝานกลับมา คุณค่อยให้เขาด้วยตัวเองเถอะครับ”

แววตาหัวหน้าเขตอี้ว์ฉายแววประหลาด ผู้อาวุโสชิวซานที่อยู่ในกลุ่มคน ถอนหายใจออกมา

ประโยคนี้ของลู่เฮ่าหราน เท่ากับการบอกทุกคนว่าลู่ฝานเป็นใหญ่ในตระกูลลู่ ถึงเป็นปู่ของเขา ก็ไม่สามารถตัดสินใจแทนเขาได้

ตระกูลตระกูลหนึ่ง สิ่งสำคัญที่สุดคือคนที่จัดการทุกสิ่งทุกอย่าง

ทุกคนรู้ว่าลู่ฝานเป็นหัวหน้าตระกูลลู่ แต่ลู่ฝานยังเด็ก เรื่องในตระกูลไม่จำเป็นต้องให้เขาตัดสินใจ

พ่อกับปู่ยังมีชีวิตอยู่ ตำแหน่งหัวหน้าตระกูลของลู่ฝาน ไม่แน่อาจเป็นเพียงแค่ชื่อลอยๆ เท่านั้น

แต่ลู่เฮ่าหรานพูดประโยคนี้ออกมา ทุกคนรู้ทันทีว่าลู่ฝานเป็นตัวแทนทุกอย่างของตระกูลลู่ ถ้ามีคนคิดจะทำอะไรกับลู่ฝานในตระกูลลู่ ไม่ต่างจากการรนหาที่ตาย

นี่คือจุดประสงค์ที่ลู่เฮ่าหรานพูดแบบนี้ออกมา

การที่หัวหน้าเขตอี้ว์เอาป้ายให้ลู่เฮ่าหราน ก็คือการลองเชิงหนึ่งครั้ง

“โอเค งั้นผมเก็บไว้ให้ลู่ฝานก่อนหนึ่งวัน รอให้ลู่ฝานกลับมา ผมจะมอบป้ายนี้ให้เขาต่อหน้าทุกคน!”

ลู่เฮ่าหรานพยักหน้า จากนั้นเชิญหัวหน้าเขตอี้ว์และคนอื่น เข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลลู่อย่างเป็นกันเอง

ลู่หาวโดนเจ้าหน้าที่กับเศรษฐีล้อมเอาไว้ ไม่ว่าจะเป็นการประจบสอพลอก็ดี หรือแสดงความยินดีอย่างจริงใจก็ดี เพราะลู่หาวไม่เคยถูกคนเยินยอจนมีความสุขแบบนี้ มีความสุขไปหมดเลย