เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 70

ในเขาซีซาน น้ำไหลริมผา

ลู่ฝานเอาเหล้าดี อาหารดี มากินกับอาจารย์หวูเฉิน

หวูเฉินดื่มจนตาปรือ เจ้าดำนอนหลับอยู่บนพื้นข้างๆ เสียงกรนดังสนั่น

แต่มันหลับแล้ว ยังไม่ยอมปล่อยไหเหล้า ลู่ฝานหัวเราะ มองสภาพเจ้าดำ แล้วพูดว่า "มันเป็นขี้เมานะเนี่ย"

หวูเฉินหัวเราะเหมือนกัน จากนั้นจึงพูดว่า "ลู่ฝาน ผ่านเทศกาลเซ่นไหว้ประจำปีไป นายต้องไปสถาบันสอนวิชาบู๊แล้ว ยังจำที่ฉันพูดกับนายได้ไหม"

ลู่ฝานพยักหน้า "จำได้ครับ สถาบันสอนวิชาบู๊ คณะหนึ่งเดียว เพลงเต๋าหนึ่งเดียว"

หวูเฉินพูดว่า "ถูกต้อง อย่าลืมเด็ดขาด มันสำคัญสำหรับนายมาก ทำทุกวิถีทางเพื่อเข้าไปในคณะหนึ่งเดียวให้ได้ ถ้าไม่สำเร็จ งั้นสถาบันสอนวิชาบู๊คงไม่มีคุณค่าสำหรับนายเท่าไรแล้ว"

ลู่ฝานงงเล็กน้อย แล้วพูดว่า "สถาบันสอนวิชาบู๊ เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ในการฝึกบู๊ไม่ใช่เหรอครับ ทำไมถึงไม่มีคุณค่าล่ะครับ"

หวูเฉินพูดว่า "แค่สถาบันเท่านั้น จะมีคุณค่าแค่ไหนกัน นายฝึกปราณชี่สำเร็จแล้ว เทียบกับผู้ฝึกชี่และนักบู๊คนอื่นแล้ว รู้หรือเปล่าว่าแข็งแกร่งตรงส่วนไหน"

ลู่ฝานพูดว่า "ผมใช้วิชาได้สองทาง เข้าไปโจมตี ถอยมาป้องกัน เดิมปราณชี่แข็งแกร่งกว่าพลังปราณอยู่แล้ว"

หวูเฉินส่ายหน้าพูดว่า "นี่เป็นแค่ส่วนหนึ่งในภายนอกเท่านั้น ฉันจะบอกนายให้ ผลดีที่สุดของการฝึกทั้งพลังชี่และบู๊คือ นายสามารถกินยาได้ทุกชนิด"