เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 707

นี่เป็นครั้งแรกที่ลู่ฝานใช้วิชาเทพไร้ขีดจำกัด

ในฐานะที่เป็นผู้รับถ่ายทอดวิชาจากอาจารย์หวูเฉิน วิชาเทพไร้ขีดจำกัดไม่เพียงแต่ใช้รักษาสมดุลภายในร่างกายของลู่ฝาน

นอกจากนี้ยังมีวิธีการปลดปล่อยและความสามารถในการสังหารศัตรู เพียงแต่ลู่ฝานในเมื่อก่อน ไม่มีปัญญาใช้พลังนี้อย่างแน่นอน และไม่มีโอกาสใช้เช่นกัน

ตอนนี้ ซึ่งลู่ฝานที่เข้าสู่ระดับนักเรกิ ในที่สุดก็สามารถแสดงพลังส่วนหนึ่งของวิชาเทพไร้ขีดจำกัด

แสงรุ้งหลากสีเหล่านี้ เป็นศูนย์รวมของพลัง

มันเหมือนกับค่ายกลอันแข็งกล้า ควบคุมอี่ว์ชิงเฉินตรงหน้าได้ในทันที

ราวว่ามีกลิ่นอายของเขตวิถี แผ่ส่านออกมา

แน่นอนว่า มันไม่มีทางเป็นเขตวิถี นักเรกิตัวเล็กๆคนหนึ่ง หากสามารถใช้เขตวิถีได้ ก็น่ากลัวเกินไปแล้ว

กระบวนนี้ของลู่ฝาน ถ้าพูดให้ถูกก็คือ เป็นค่ายกลที่เพิ่มความแข็งแกร่ง พร้อมกับกลิ่นอายของเขตวิถี

แต่เพียงแค่เท่านี้ ก็น่ากลัวมากแล้ว

ด้วยระดับยกขึ้นของลู่ฝาน หมอกนี้เต็มไปด้วยแสงสีรุ้ง อาจมีวันหนึ่ง จะกลายเป็นเขตวิถีสายรุ้ง

อี่ว์ชิงเฉินรู้สึกได้ถึงความอันตราย มองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง

“ตกลงพวกเขามีกี่คนกันแน่？สองคน สามคน หรือกลุ่มหนึ่ง？”

อี่ว์ชิงเฉินพูดพึมพำ

ตอนนี้เขาได้ตัดสินใจว่าอีกฝ่ายไม่ได้ตัวคนเดียว

คนคนหนึ่งสามารถใช้เคล็ดวิชา และสามารถปลดปล่อยวิชาได้หรอ？

เรื่องแบบนี้ อี่ว์ชิงเฉินไม่เคยนึกถึงมาก่อน

ตอนนี้ สิ่งที่เขากำลังวิเคราะห์อยู่ก็คือ ใครเป็นคนที่กำลังใจที่ใช้ค่ายกลสังหารโดยเฉพาะ มาดึงดูดหลอกล่อเขา

ดูท่าแสงสีรุ้งนี้ จะมีแต่ยอดฝีมือที่มีครอบครอง

อี่ว์ชิงเฉินถอยหลัง！

ลู่ฝานเดินช้าๆในแสงสีรุ้ง แสงเหล่านี้ เป็นเหมือนจิตสำนึกที่ขยายออก เขาสามารถสั่งการได้อย่างง่ายดาย ควบคุมแสงสีรุ้งทั้งหมด

คิดว่าคงอีกไม่นาน หน่วยป้องกันเมืองคงจะตามมา！

รีบสู้รีบจบ！

ลู่ฝานหรี่ตาลง แสงสีรุ้งสาดส่องไปยังกระบี่หนักไร้คม！

“ยอดกระบี่หวนคืน！”

พอได้ลงมือ จะไร้เสียงเงียบกริบ！

กระบี่ของลู่ฝานมีแสงสีรุ้งทุกอย่างในนั้น ทันใดนั้นเอง แสงสีรุ้งก็รวบรวมเป็นหนึ่งเดียว

อี่ว์ชิงเฉินคำรามเสียงดัง“ฉันว่าแล้วว่าแกต้องอยู่ตรงนี้！”

เขาหันกลับมาทันที อี่ว์ชิงเฉินส่งหมัดสังหารไปยังลู่ฝาน

พลังทุกอย่างในร่างกายรวมอยู่ที่หมัด แสงสว่างพุ่งขึ้นฟ้าราวกับเสือร้าย คำรามกู่ก้องยามค่ำคืน！

ปึ้ง！