เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 725

“รีบไปหาคน ไปหาทุกถนน ทุกบ้าน หาคนกลับมาให้ได้!”

ศิษย์พี่หานเฟิงหันมามองลู่ฝานแล้วพูดว่า “ศิษย์น้องลู่ฝาน เรารออยู่ที่นี่เหรอ”

ลู่ฝานถือเสื้อผ้าของหลิงเหยา ลูบฝุ่นด้านบนเบาๆ จากนั้นส่งให้ศิษย์พี่หานเฟิงแล้วพูดว่า “มีฝุ่นเกาะแล้ว อย่างน้อยหลิงเหยาคงไม่ได้กลับมาสองสามวันแล้ว ขืนรอที่นี่ คงไม่เจอคนหรอก”

หานเฟิงพูดอย่างร้อนใจว่า “งั้นเราจะทำยังไง จะไปที่ไหน ฉันรู้สึกว่าคนพวกนี้เชื่อไม่ได้!”

ลู่ฝานมีแววตาประหลาด “ตามผู้เฝ้าเมืองคนนั้นไป เขาจะนำทางให้เรา”

หานเฟิงอึ้งเล็กน้อย จากนั้นหัวเราะออกมา “ศิษย์น้องลู่ฝาน ที่แท้นายดูออกนานแล้ว!”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพยักหน้า จากนั้นทั้งสองคนใช้วิชากาย เด้งตัวขึ้นไปบนหลังคา จ้องผู้เฝ้าเมืองซ่งที่อยู่ไกลๆ

......

อีกด้านหนึ่ง ผู้เฝ้าเมืองซ่งรีบกลับมาด้วยความรีบร้อน

ผู้เฝ้าเมืองซ่งรีบร้อนคว้าองครักษ์มาหนึ่งคน “เด็กสองคนนั้นไม่ได้ตามมาใช่ไหม รีบให้ซ่งจงมาเจอฉัน!”

องครักษ์ออกไปอย่างรวดเร็ว สีหน้าผู้เฝ้าเมืองซ่งไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก เขากำหมัดครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นกระชากองครักษ์อีกคนมาพูดว่า “แกรีบออกจากเมืองไปหาพลเอกเฟิงที่เขาอวี่ฮั่ว บอกเขาว่าฉันมีเรื่อง ให้เขาพายอดฝีมือมาช่วยฉัน มิตรภาพหลายปี เขาคงไม่อยากเห็นฉันตายเพราะเด็กน้อยสองคนหรอก!”

องครักษ์พยักหน้าแล้วพูดว่า “วางใจได้เลยครับคุณท่าน ผมจะไปเดี๋ยวนี้ จะพาพลเอกเฟิงกลับมาแน่นอนครับ”

ผู้เฝ้าเมืองซ่งกัดฟันพูดว่า “เด็กสองคนนี้น่าจะเป็นยอดฝีมือแดนปราณชีวิต อีกทั้งยังมีมังกรที่มีพละกำลังแข็งแกร่งมาก นายต้องพูดกับพลเอกเฟิงให้ชัดเจน ให้เขาพาคนมาให้พร้อม ไปเถอะ!”

องครักษ์หันหลังวิ่งไปทางประตูเมือง เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จ ความตกใจบนใบหน้าผู้เฝ้าเมืองซ่งจึงลดลงไปเล็กน้อย

ผู้เฝ้าเมืองซ่งรีบกลับมาที่จวนผู้เฝ้าเมือง แล้วตรงไปห้องหนังสือที่สวนหลังบ้านทันที

“ปิดประตูๆ ห้ามใครเข้ามา!”

ผู้เฝ้าเมืองซ่งผลักคนทั้งซ้ายขวาแล้วตะโกนด่าออกมา เห็นประตูห้องหนังสืออยู่ข้างหน้า มีคนยืนรอเขาอยู่

คนคนนี้หน้าตาใช้ได้ มีมีดสั้นอยู่ตรงเอว ตามีพลังคิ้วเหมือนดาบ ในแววตาเต็มไปด้วยความชั่วร้าย ยกยิ้มมุมปาก ท่าทางเหมือนพวกสำมะเลเทเมา เขาคือซ่งจง คุณชายใหญ่ตระกูลซ่ง