เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 739

ประตูผุพังบานใหญ่ถูกถีบออก เจ้าหน้าที่ทหารบุกเข้ามาในลานบ้านเล็กๆ

ลู่ฝานกับหานเฟิงไม่กลัวสักนิด พวกเขาเห็นความสามารถของเจ้าหน้าที่ทหารพวกนี้แล้ว พูดตามตรง ถ้าประชาชนทั้งเมืองหยุนไห่เป็นเจ้าหน้าที่ทหารแบบนี้ ก็ไม่สามารถฆ่าพวกเขาได้หรอก

ความแตกต่างระหว่างพละกำลังของพวกเขา ไม่สามารถทดแทนได้ด้วยจำนวนคน

ด้วยเหตุนี้ สายตาที่ลู่ฝานกับหานเฟิงมองเจ้าหน้าที่ทหารพวกนี้ ไม่ต่างอะไรจากมองอากาศ

ผู้เฝ้าเมืองซ่งเดินเข้ามาภายใต้การประคองของเจ้าหน้าที่ทหาร เห็นท่าทางกะโผลกกะเผลกของเขา เหมือนกับคนพิการอย่างไรอย่างนั้น

ผู้เฝ้าเมืองซ่งมองลู่ฝานกับหานเฟิงด้วยดวงตาแดงก่ำ หน้าตาบูดเบี้ยว

“โจรอย่างพวกนายสองคนฆ่าลูกชายฉัน วันนี้ฉันจะหั่นศพของพวกนายเป็นหมื่นชิ้น!”

ผู้เฝ้าเมืองซ่งตะโกนออกมาแทบขาดใจ

หลิงเหยาที่อยู่หลังลู่ฝานดึงเสื้อเขาแล้วพูดว่า “นายฆ่าลูกชายเขาเหรอ”

ลู่ฝานพูดเบาๆ ว่า “จะว่าอย่างนั้นก็ได้ คนที่ชื่อซ่งจงอะไรนั่น โดนฉันซัดแล้วมัดโยนเข้าไปในคุกใต้ดิน ตอนออกไปเธอก็น่าจะเคยเห็นนะ!”

หลิงเหยาเข้าใจทันที “คนที่โดนมัดเหมือนบ๊ะจ่างนั่นเหรอ ฉันเข้าใจว่าเป็นคนน่าสงสารที่ล่วงเกินตระกูลซ่ง โดนมัดจนเป็นแบบนั้น หึ สมน้ำหน้า ไอ้หมอนี่คิดไม่ดีกับฉันมาตลอด คนทั้งเมืองหยุนไห่ล้วนรู้จักซ่งจง คุณชายจอมปลอม ฉันเคยซัดเขาด้วย ตายไปก็ดี”

หลิงเหยาพูดแบบเหวี่ยงๆ เล็กน้อย

ลู่ฝานขมวดคิ้วเล็กน้อย กล้าแตะต้องหลิงเหยาของเขา ดูเหมือนเขาให้ซ่งจงตายง่ายเกินไป

ศิษย์พี่หานเฟิงยิ้มแล้วมองผู้เฝ้าเมืองซ่ง “นายเอาคนแค่นี้มาจัดการเราเหรอ ไม่รู้ว่านายเอาความกล้ามาจากไหน ระยะแค่นี้ ถ้าฉันลงมือนายตายแน่นอน รู้หรือเปล่า”