เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 747

วันต่อมา ข่าวที่ผู้เฝ้าเมืองซ่งตายดังไปทั่วเมืองหยุนไห่

คนตระกูลซ่งแบกศพของผู้เฝ้าเมืองซ่งเดินวนในเมืองหนึ่งรอบ จากนั้นฝังศพผู้เฝ้าเมืองซ่งไว้นอกเมือง

ตามกฎหมายของประเทศอู่อาน เมื่อผู้เฝ้าเมืองตาย ให้รายงานต่อหัวหน้าเขต จากนั้นหัวหน้าเขตเป็นคนแนะนำคนให้เลือก ราชสำนักเป็นคนแต่งตั้ง

ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด อันดับแรกน่าจะพิจารณาทายาทของผู้เฝ้าเมืองในพื้นที่ ว่ามีคุณสมบัติเป็นผู้เฝ้าเมืองได้หรือเปล่า รองลงมาคือผู้ตรวจการชั้นล่าง และเจ้าหน้าที่จวนหัวหน้าเขต

แต่ครั้งนี้ตระกูลซ่งประกาศว่าจะไม่เข้าร่วมการแนะนำ ส่วนเหตุผลภายในนั้น คนอื่นไม่รู้

แต่ลู่ฝานรู้เป็นอย่างดี ตระกูลซ่งโดนเล่นงานจนกลัว หรืออาจเป็นความคิดของพลเอกเฟิง ถ้าคนตระกูลซ่งยังกล้าเข้าร่วมการแย่งชิงตำแหน่งผู้เฝ้าเมืองหยุนไห่ ลู่ฝานไม่ถือสาที่จะฆ่าคนอีกสักสองคน

เขาจำได้ว่าตระกูลซ่งยังมีคุณชายเลวๆ อีกสองคน

นั่นหมายความว่า นับตั้งแต่วันที่ผู้เฝ้าเมืองซ่งตาย ตระกูลซ่งไม่ใช่ผู้กุมอำนาจในเมืองหยุนไห่อีกต่อไป ตำแหน่งผู้เฝ้าเมืองได้โยกย้ายให้คนอื่นแล้ว

วันนี้เป็นวันที่คนตระกูลซ่งมาร่วมงานศพ แต่เป็นวันที่คนเมืองหยุนไห่มีความสุข

ลู่ฝานเห็นคนจำนวนไม่น้อยเริ่มฉลอง เห็นได้ชัดว่าตระกูลซ่งอยู่ที่นี่ ไม่ได้รับการสนับสนุนค้ำจุนจากประชาชนขนาดไหน

บนร้านน้ำชา ลู่ฝาน หานเฟิงและคุณย่าเฉียน กำลังทานของว่าง

ลู่ฝานเอากระดาษมาเขียนจดหมาย

หลิงเหยาชะโงกหน้าเข้ามาดู “ลู่ฝาน นายรู้จักท่านหัวหน้าเขตด้วยเหรอ”

หานเฟิงหัวเราะแล้วพูดว่า “เขาไม่เพียงแค่รู้จัก เกือบเป็นลูกเขยของหัวหน้าเขตอี้ว์ด้วยนะ”

ลู่ฝานเงยหน้าขึ้นจ้องหานเฟิงทันที

หานเฟิงรู้ตัวว่าพลั้งปากพูด รีบเอาของยัดใส่ปากตัวเอง

หลิงเหยามองลู่ฝาน รอคำอธิบายของลู่ฝานเงียบๆ

ลู่ฝานถอนหายใจแล้วพูดว่า “นั่นเป็นการประลองบู๊หาคู่ที่น่าเบื่อ ฉันชนะ เขาจะยกหลานสาวให้แต่งงานกับฉัน ฉันไม่ได้ตอบตกลง ก็แค่นี้แหละ”

หลิงเหยายิ้มแล้วพูดว่า “ฉันเชื่อนาย”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพยักหน้า

คุณย่าเฉียนมองหานเฟิงแล้วพูดว่า “ตระกูลของพวกนายไม่ต้องใช้สมองหรอก”

หานเฟิงอึ้งไป จากนั้นบ่นขึ้นมา

“คุณย่าจะไปรู้อะไร”

หูของคุณย่าเฉียนขยับเบาๆ เหมือนได้ยิน แต่ไม่ได้ถือสาหาเอาความหานเฟิง

ขณะนั้นศิษย์พี่หานเฟิงมองไปนอกหน้าต่าง จู่ๆ เขาเห็นคนชุดแดง คนชุดเขียว คนชุดขาว คนชุดเหลือง เดินแยกเป็นกลุ่มๆ อยู่ด้านล่าง

“เอ๊ะ ศิษย์น้องลู่ฝาน ดูคนพวกนี้สิ”

ลู่ฝานมองลงไป แล้วขมวดคิ้วเบาๆ

“เหมือนคนพวกนี้ไม่ใช่คนสำนักเดียวกัน”