เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 783

ลู่ฝานใช้กระบี่ฟันหัวศิษย์สำนักชุดแดงจนขาดอีกคน เลือดสดเปื้อนเสื้อจนแดง ขี้เถ้าลอยไปตามลม

“ทางนี้!”

ลู่ฝานตะโกนเสียงดัง พุ่งไปฆ่าข้างหน้า กลุ่มคนที่ไม่อยากตายสิบกว่าคนวิ่งตามอยู่ด้านหลัง

ในความโกลาหล ลู่ฝานเห็นศิษย์สำนักชุดแดงคนหนึ่ง เตะผู้หญิงคนหนึ่งตาย ขณะเดียวกันก็กำลังจะฆ่าเด็กผู้หญิงข้างๆ ด้วย

ลู่ฝานโจมตีกระบี่ออกไปกลางอากาศ ปราณกระบี่ทรงพลังเป็นเปลวเพลิง ฟันนักบู๊สำนักชุดแดงคนนี้จนปลิวไปหลายเมตร จากนั้นก็อุ้มเด็กผู้หญิงขึ้นมา

“พุ่งไป!”

ลู่ฝานพูดอย่างโมโหออกมาอีกครั้ง เริ่มเร่งความเร็ว ตอนนี้คนสิบกว่าคนด้านหลัง กลายเป็นหลายสิบคนแล้ว คนจำนวนมากวิ่งเข้ามาหาเขาอย่างต่อเนื่อง

เขาไม่มีเวลาสนใจว่าคนข้างหลังเจอการโจมตีอย่างไร เขารู้เพียงว่าต้องฆ่าตลอดทางลงเขา

เขาเหมือนกระบี่ยาวที่ไม่มีวันหันกลับมา ต่อสู้ท่ามกลางทะเลเลือดเพื่อเปิดทาง ตอนนี้ลู่ฝานพบว่ากระบี่หนักไร้คมของตัวเอง มีประโยชน์มากขนาดไหน เมื่ออยู่ในการต่อสู้วุ่นวายระดับนี้

ถึงใช้พลังปราณไม่มาก กระบี่หนักไร้คมก็ยังกวาดล้างได้อย่างแข็งแกร่ง ลู่ฝานสะบัดกระบี่หนักไร้คม ราวกับเทพแห่งการต่อสู้ เปลวเพลิงลุกโชน

ทันใดนั้น มีเสียงลมดังขึ้นข้างหู “หุ่นเชิดคน” ดวงตาแดงก่ำสิบกว่าคน โจมตีใส่เขา

ลู่ฝานใช้เกราะเกล็ดมังกรของตัวเอง เปลวเพลิงบนตัวระเบิดออกมา โจมตีด้วยกระบี่

“ตู้ม”

คลื่นความร้อนกวาดหุ่นเชิดคนกระเด็นไป 7-8 คน แต่ยังมีบางส่วนที่ไม่โดนเขาโจมตี ตอนที่ลู่ฝานคิดว่าตัวเองกำลังจะโดนโจมตี มีเสียงดังขึ้นข้างหู แสงหลายแสงปรากฏขึ้น ซัดชายชุดเขียวที่กำลังจะเข้ามาโจมตีเขาจนล้มลงบนพื้น

เมื่อหันมามอง ลู่ฝานพบว่ากลุ่มคนที่ตามหลังตัวเองมาเกินร้อยคนแล้ว

อีกทั้งในบรรดาร้อยคนนี้ ยังมีนักบู๊และผู้ฝึกชี่ที่วิทยายุทธไม่เลว เมื่อกี้พวกเขาลงมือแก้ไขสถานการณ์คับขัน

“ศิษย์น้องลู่ฝาน ทางนี้!”

ศิษย์พี่หานเฟิงตะโกนอยู่ข้างหน้า

ลู่ฝานรวบรวมสติและสมาธิ พุ่งไปทางศิษย์พี่หานเฟิง

“ตู้ม!”

มีเสียงระเบิดดังขึ้นบนฟ้าอีกครั้ง

ขณะนั้นเสียงของอู๋ฉางหน้าผีดังขึ้น

“คนรักความชอบธรรมโง่เง่าแบบพวกนาย คิดว่าคนเยอะแล้วจะชนะฉันได้เหรอ ผู้ฝึกฝนชั่วร้ายที่มีความอาฆาตคืออมตะ มารสลายร่าง!”

นี่เป็นการปรากฏร่างจริงบนโลกครั้งแรก หลังจากที่มันติดตามลู่ฝาน ตอนนี้เสียงเจดีย์เสวียนเก้ามังกรเคร่งขรึมขึ้นมา

“ฉันไม่สามารถทำลายมันได้ แต่สามารถเก็บมันได้!”

เมื่อพูดจบ ลู่ฝานเห็นมังกรตัวหนึ่งคำรามออกมาจากเจดีย์ แล้วมุดลงไปในพื้นดิน

พื้นดินล่างเท้าเริ่มทรุดลง เหมือนภูเขาทั้งลูกจะทรุดลงไปด้วย ไม่รู้คนตั้งเท่าไรที่หลบไม่ทัน แล้วทรุดลงไปในรอยแยกลึกที่ปรากฏขึ้นบนพื้น ขณะเดียวกัน แสงของค่ายกลสว่างขึ้น เหมือนจะมีแสงกระบี่ออกมาอีกครั้ง

ลู่ฝานพุ่งไปข้างล่างสุดชีวิต ศิษย์พี่หานเฟิงกับหลิงเหยาอยู่ด้านหน้าเขา ต่างพากันหนีสุดชีวิตเช่นกัน

ทันใดนั้น ลู่ฝานรู้สึกว่าในตัวมีอะไรผิดปกติ ตอนนี้เงาของเจ้าดำออกจากการสิงร่างโดยอัตโนมัติ

ความเร็วของลู่ฝานลดลงเล็กน้อย มองเจ้าดำอย่างไม่เข้าใจ

แต่ต่อมา เจ้าดำเงยหน้าหอน สยายปีกอย่างรวดเร็ว!

เสียงคำรามของมังกรดังสนั่น แสงสีดำไหลเวียนอยู่บนตัวเจ้าดำ

ด้านล่างมีเปลวไฟดำลุกโชน จู่ๆ เจ้าดำบินไปทางท้องฟ้า

ลู่ฝาน หานเฟิง และหลิงเหยา เด้งตัวขึ้นไป