เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 789

ถึงพลังอันแข็งแกร่งทำให้เริ่มสั่นไปทั้งตัว ก็ไม่สามารถปล่อยปราณชี่ออกมาได้

ถึงทุกคนพากันสิ้นหวัง แต่ลู่ฝานก็จะสู้ครั้งสุดท้าย เขารู้ว่าตัวเองออกมาก็ไร้ความหมาย ถึงสามารถสะบัดกระบี่สู้ได้ ก็แค่มดแดงคิดเขย่าต้นไม้ใหญ่ ยิ่งทำให้ตลกมากขึ้นเท่านั้น

แต่เขาไม่ยอมตายไปแบบนี้ แม้ทุกคนกลัว แต่ฉันจะพุ่งไปอย่างห้าวหาญ!

ฉางเจี๋ยหน้าผีเห็นภาพนี้ ก็หัวเราะออกมา

“นายดูเด็กคนนี้สิ เขายังไม่ยอมแพ้”

“ฉันเกลียดเด็กดื้อดึงแบบนี้ แต่ฉันชอบฆ่าเขามาก”

“น่าเสียดายที่ไม่สามารถกินเขาได้ ฉันคิดว่าตอนที่ฉันกัดกินเขาทีละคำ หน้าของเขาถึงจะเผยความหวาดกลัวออกมา”

“ฆ่า ฆ่าทันที!”

ฉางเจี๋ยหน้าผีสะบัดมือทั้งสองข้าง เงามารขนาดใหญ่บนท้องฟ้า ฟันลงมาพร้อมพลานุภาพปีศาจมหาศาล

กระบี่นี้เหมือนท้องฟ้าปกคลุมไปทั่วเมือง

กระบี่นี้ฆ่าได้ทั้งเมือง ไม่เหลือผู้รอดชีวิตสักคน

เมื่อกระบี่ฟันลงมา โลกดูไม่สมจริง จู่ๆ ทั้งโลกมืดลง เหมือนร่วงลงไปในเหวลึกไม่มีที่สิ้นสุด

ลู่ฝานไม่เห็นโลกแล้ว แต่เขาก็ยังใช้พลังทั้งหมด ฟันกระบี่ออกไป

ยอดกระบี่หวนคืน!

สุดท้ายปราณชี่ของเขากลายเป็นเจ็ดสีพุ่งออกไป แต่ทันใดนั้น เหมือนมีคลื่นเล็กๆ เกิดขึ้นในทะเลกว้าง หายไปอย่างไร้ร่องรอย

ขณะนั้น มีเสียงหักดังขึ้นข้างหู

เหมือนมีอะไรบางอย่างแตกร้าว ทุกคนมองอย่างเงียบๆ ทันใดนั้น ความมืดรอบๆ สลายไป เหมือนกระจกที่แตกร้าว กลายเป็นดวงแสงเป็นแถบ

โลกสว่างขึ้นทันที ทุกคนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

สิ่งเดียวที่ยืนยันได้ คือพวกเขาไม่ตาย เหมือนช่วงสุดท้าย เงามารนั่นโดนคนทำลายไป

คนนับไม่ถ้วนเงยหน้าขึ้นมองฟ้าด้วยความตกใจ