เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 842

พลังบริสุทธิ์ไหลเวียนอยู่ในลูกแก้วว่างเปล่า ตอนนี้ลูกแก้วว่างเปล่าในมือเขาเหมือนกินอิ่ม ส่องแสงบางๆ ออกมา

ส่วนลูกแก้วมังกรก็มีแสงกะพริบ พลังสีฟ้าด้านในทำให้ลูกแก้วมีวงแหวนสีฟ้าหนึ่งชั้น สีดำด้านนอกก็ไม่สามารถปกคลุมได้

พลังเหล่านี้รวมกับตัวลู่ฝานรวมเป็นหนึ่ง กลายเป็นอักษรยันต์ ก่อให้เกิดพลังผนึกที่แตกต่างกัน

แม้ออกมาจากป้ายศิลาเทพฝนเหมือนกัน แต่พวกมันอยู่ในลูกแก้วว่างเปล่ากับลูกแก้วมังกร ซึ่งยังไม่ได้สร้างค่ายกลและผนึก นั่นหมายความว่า ในนี้พวกมันเป็นเหมือนพลังฟ้าดินเท่านั้น

ลู่ฝานลองกระตุ้นพวกมัน ลู่ฝานรู้สึกทันทีว่าพลังพวกนี้มีปฏิกิริยา

เสียงเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้น

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ นายควบคุมพลังของท่านเทพอักษรได้แล้วเหรอ”

ลู่ฝานดึงพลังสีฟ้าออกมา กระบวนการไม่ได้ยากเหมือนที่จินตนาการไว้ กลับง่ายจนผิดปกติ อีกทั้งยังกระตุ้นง่ายกว่าพลังฟ้าดินด้วย ลู่ฝานจิตใจวูบไหว พลังสีฟ้าพวกนี้เคลื่อนไหวตามใจลู่ฝาน กลายเป็นรูปร่างต่างๆ ราวกับเป็นพลังของเขาเอง

ลู่ฝานพูดว่า “ใช่ ใช้ได้แล้ว คิดไม่ถึงว่าฉันจะกระตุ้นพลังของเทพอักษรได้”

ลู่ฝานหัวเราะออกมา ถ้าพลังสีฟ้าในตัวเขากระตุ้นง่ายเหมือนแสงสีฟ้าพวกนี้ก็ดีสิ ถ้าเป็นอย่างนั้นเขาคงปล่อยปราณชี่ของตัวเองออกมานานแล้ว

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดอย่างตกใจ “พระเจ้า เจ้านายเก่งมากเลย นายสามารถกระตุ้นพลังของขุนพลังสุดเหนือฟ้าได้ อย่าบอกนะว่านายเป็นทายาทของท่านเทพอักษร หรือนายเป็นลูกศิษย์เขา”

ลู่ฝานส่ายหน้า “นี่น่าจะเป็นไปไม่ได้เลย ฉันแค่รู้สีว่าทำไมพลังสีฟ้านี้ คล้ายกับปราณชี่ของฉันมาก”

ลู่ฝานพูดพลาง ลองแปรเปลี่ยนพลังสีฟ้า

“พอแล้ว พอแล้ว! ค่อยว่ากันเรื่องประจบสอพลอ”

ลู่ฝานขี้เกียจฟังเจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูด ลู่ฝานสัมผัสผ่านพลังของเทพอักษร เหมือนเส้นทางฝึกฝนของพวกผู้แข็งแกร่งที่แท้จริง ล้วนมุ่งมาทางการฝึกฝนทั้งบู๊และชี่ควบคู่กัน

อาจารย์หวูเฉินก็เช่นกัน เทพอักษรก็เช่นกัน

แค่หลังจากที่อาจารย์หวูเฉินล้มเหลว จึงให้ศิษย์ตัวเองเดินบนเส้นทางที่ถูกต้อง

แต่เหมือนเทพอักษรค้นพบวิธีอื่นที่สามารถฝึกทั้งบู๊และชี่จนสำเร็จ มีเพียงสิ่งเดียวคือใช้หมดเร็ว พลังสีฟ้าพวกนี้พอให้เขาแปรเปลี่ยนแค่ไม่กี่ครั้ง

ลองทดสอบอีกสองสามครั้ง ลู่ฝานพบว่าความแข็งแกร่งก็ไม่พอ หลังจากแปรเปลี่ยนออกมา อ่อนแอกว่าพลังชี่และพลังปราณทั่วไป บวกกับไม่มีพลัง เมื่อขจัดความสามารถทั้งหมดออกไป เหมือนด้านในขาดอะไรไปสักอย่าง