เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 856

อยากเบิกภูเขาด้วยมือเดียว อันดับแรกต้องรับรองว่ามือของคุณแข็งเหมือนหิน ทะเยอทะยานคิดทำการใหญ่ อย่างน้อยตัวเองต้องตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้เสียก่อน

นี่คือความจริงที่นักบู๊ซึ่งฝึกฝนได้แค่พลังปราณ ต้องเจอเมื่ออยู่ต่อหน้าวิชาระดับฟ้า วิชาพื้นฐานไม่พร้อม ร่างกายไม่พร้อม เมื่อเจอด่านนี้ ยากมากที่จะผ่านได้

กลับกันวิชาของผู้ฝึกชี่จะง่ายกว่าหน่อย

ตัววิชาอาจเป็นหนังสือเล่มหนึ่ง ความฝันหนึ่ง ตัวอักษรตัวหนึ่ง หรือภาพภาพหนึ่ง

คุณดูแล้วเข้าใจก็จะเข้าใจ แต่ถ้าดูแล้วไม่เข้าใจ ถึงครุ่นคิดทั้งชีวิตก็เปล่าประโยชน์

พรสวรรค์ คือสิ่งที่ผู้ฝึกชี่ต้องการ

ได้เป็นผู้ฝึกชี่ เป็นแค่เครื่องรับรองว่าคุณมีพรสวรรค์ แต่อยากโดดเด่นท่ามกลางผู้ฝึกชี่ สิ่งที่คุณต้องการคือพรสวรรค์ที่เหนือธรรมชาติ

ฮ่วนเย่ว์รู้ว่าตัวเองฝึกวิชาระดับฟ้าไม่ได้

เธอมีอาจารย์ที่ดี ฝึกฝนราบรื่น พลังปราณมากมาย ตัวเองยังมีคุณสมบัติอันล้ำเลิศด้วย

แต่เพราะเหตุนี้ เธอจึงไม่มีวิชาพื้นฐานที่มั่นคง หรือเรียกว่าวิชาพื้นฐานของเธอ ยังไม่ถึงขั้นที่วิชาระดับฟ้าต้องการ

เธอจำเป็นต้องรอให้วิทยายุทธของตัวก้าวหน้าขึ้นอีก ใช้ระดับวิทยายุทธทดแทนจุดบกพร่องวิชาพื้นฐานของตัวเอง ถึงจะฝึกฝนได้ ตอนนี้ยังไม่เพียงพออย่างมาก เมื่อเขาอยู่ต่อหน้าวิชาระดับฟ้า เธอทนได้แค่ครึ่งชั่วยามเท่านั้น

แต่เวลาครึ่งชั่วยามผ่านไปอย่างรวดเร็ว ผ่านไปหนึ่งชั่วยามแล้ว ผ่านไปสองชั่วยามแล้ว ลู่ฝานยังไม่มีท่าทีจะเสร็จเลย

ฮ่วนเย่ว์รู้สึกสงสัย รู้สึกไม่เข้าใจ รู้สึกตกใจ

เขาทำได้ยังไง

ฮ่วนเย่ว์คงไม่รู้สภาพการฝึกฝนของลู่ฝานตั้งแต่เด็ก

แดนฝึกร่างอายุ สิบแปดปี ใครจะอยู่ในแดนฝึกร่างนานได้เท่าเขาบ้าง ฝึกทั้งบู๊และชี่ควบคู่กัน ถ้าพูดถึงพื้นฐาน ถึงเป็นเซียนบู๊ ก็ไม่น่าจะมั่นคงเท่าเขา

ลู่ฝานมองนิ่งๆ พลังความเป็นความตายทั้งบท โดนเขาอ่านทีละตัวจนจบ

แม้จำตัวอักษรไม่ได้ แต่ลู่ฝานรู้เนื้อหาวิชาแล้ว

นี่เป็นวิชาที่แข็งแกร่งเล่มหนึ่ง แข็งแกร่งกว่าเคล็ดวิชาบู๊ที่ลู่ฝานเคยเห็นมาทั้งหมด พวกวิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุ กระบี่ฆ่าพิชิตฟ้า เมื่อเทียบกับวิชานี้ เรียกได้ว่าด้อยจนไม่รู้จะด้อยอย่างไรแล้ว

หลังจากอ่านเสร็จ ลู่ฝานมีเพียงความคิดเดียว นี่เป็นวิชาที่สามารถทำให้คนทั่วไปฝึกจนเป็นเทพได้