เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 861

ในคุกน้ำ

ยังคงเป็นค่ำคืนมืดมิด แสงเรืองแสงเต็มท้องฟ้า

ลู่ฝานอยู่ที่นี่นานห้าเดือนเต็มแล้ว

หม้อสือฟ้าด้านหน้ามีความวาวของน้ำมันเป็นชั้นหนา เหมือนโดนคนมากมายกินขาหมูเสร็จแล้วไม่ล้างมือมาจับหม้อใบนี้

แสงแวววาวนี้มีชื่อว่าคราบยา

เหมือนคราบชาที่อยู่ในกาน้ำชาตอนดื่มชา ถือเป็นของล้ำค่าชนิดหนึ่ง

กาน้ำชาที่มีคราบชา จึงจะถือว่าเป็นกาน้ำชาที่ดี ชาที่ชงออกมาจะมีกลิ่นหอมเข้มข้น ถึงต้มแค่น้ำเปล่า ก็สามารถทิ้งกลิ่นหอมไว้ในปาก

ส่วนคราบยา คือเศษยาที่หลงเหลือไว้ หลังจากกลั่นยาเสร็จ ด้านในยังมีฤทธิ์ยาแฝงอยู่ สามารถเพิ่มฤทธิ์ยาตอนที่กลั่นยาได้นิดหน่อย อันที่จริงลู่ฝานสงสัยมาก หม้อยาในมือพวกผู้ฝึกชี่ที่แข็งแกร่ง พอเอาออกมามีแสงสะดุดตา เป็นเพราะคราบยาที่สะสมไว้เยอะเกินไปหรือเปล่า

ลู่ฝานยิ้มบางๆ ยื่นมือไปหยิบสมุนไพรที่อยู่ข้างๆ

การกระทำนี้เป็นธรรมชาติมาก ห้าเดือนมานี้ เขาทำมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว

แต่ครั้งนี้ เขาหยิบอะไรไม่ได้เลย

เมื่อลู่ฝานหันไป ตอนนี้เขาเพิ่งเห็นว่าข้างมือตัวเอง ไม่มีสมุนไพรอะไรแล้ว

สมุนไพรที่แต่เดิมกองเป็นภูเขา ถูกเขาใช้ไปจนหมดแล้ว

ลู่ฝานอึ้งนิดหน่อย จากนั้นเขาหัวเราะออกมา

“สมุนไพรถูกฉันกลั่นจนหมดแล้ว ดูเหมือนการกลั่นยาที่บ้าคลั่งครั้งนี้ ควรจบลงสักที”

เมื่อพูดเช่นนี้ ลู่ฝานเก็บหม้อสือฟาง

ลู่ฝานตบเข็มขัดตัวเอง เขา “เห็น” ในจวนอากาศธาตุของตัวเอง มียาวางอยู่เต็มไปหมด

เพราะไม่มีขวดยาเหลือแล้ว จึงต้องวางยาจำนวนมากซ้อนกันไว้