เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 889

อุโมงค์ข้ามมิติ เส้นทางฟ้าดินหนึ่งเส้นทางสินะ

อุโมงค์ที่ว่า อันที่จริงก็เหมือนพลังฟ้าดินที่เหมือนสายน้ำไหล พวกมันลอยไปในอากาศธาตุ พร้อมแสงหลากหลายสีสัน

อุโมงค์แบบนี้ กว้างขวางอย่างมาก มองไม่เห็นจุดสิ้นสุด

ไม่มีคลื่น ไม่มีลวดลาย เป็นเพียงแสงกะพริบ และมิติที่รอบๆ เต็มไปด้วยความมืด

นี่คืออากาศธาตุ ลึกล้ำและเงียบสงัด

รถม้าคันหนึ่งเคลื่อนตัวไปข้างหน้า เห็นแบบวับๆ แวบๆ

รถม้าที่โบราณและเรียบง่าย ตัวรถสีดำ ด้านในปูด้วยหนังสัตว์เต็มไปหมด เมื่อนั่งลงไป รู้สึกอบอุ่นสบาย

ตัวรถใหญ่มาก นั่งสิบกว่าคนก็ยังมีพื้นที่เหลือ

สองข้างยังมีไข่มุกเรืองแสงสองสามเม็ด ส่องแสงบางๆ ออกมา ด้านล่างตัวรถเป็นกระจกใส ด้านในเห็นคูเมืองและป่าไม้เมื่อรถเคลื่อนตัวผ่าน ทันใดนั้นก็ผ่านด้านนอกนับไม่ถ้วน

ลู่ฝานนั่งอยู่ในรถม้า มองวิวแสนอัศจรรย์ด้านนอกผ่านทางหน้าต่าง

คนจำนวนมากอาจไม่ได้เห็นภาพแบบนี้ทั้งชีวิต ลู่ฝานจำได้ว่าตอนตัวเองนั่งรถม้า เข้ามาในอุโมงค์ข้ามมิติ ก็ตกใจเป็นอย่างมากเหมือนกัน

ภาพที่รถม้าชนทำลายอากาศธาตุเพียงพริบตา แล้วพุ่งเข้าสู่การเคลื่อนตัว เขาไม่มีทางลืมทั้งชีวิต

อากาศธาตุที่แตกเหมือนกระจก อีกทั้งแสงการเคลื่อนตัวระยิบระยับเช่นนี้ ทำให้ลู่ฝานรู้จักโลกขึ้นมาทันที ที่แท้ยิ่งใหญ่และลึกลับกว่าที่เขาจินตนาการไว้

จนถึงตอนนี้สิบสามยังไม่ใจเย็นลงเลย เขาเอาแต่มองด้านล่างรถม้า มองภาพที่เคลื่อนตัวผ่านไป โดยไม่พูดอะไรสักคำ

เหมือนเจ้าดำก็ตกใจเหมือนกัน มันปีนขึ้นมาบนไหล่ลู่ฝาน หลับตาอยู่ตลอดเวลา

ลู่ฝานละสายตาออกมา เดินมานอกรถม้า

เมื่อมองออกไป โลกช่างมีสีสันและสะดุดตา

ลู่ฝานพูดว่า “อุโมงค์ข้ามมิติ จะพาเราไปถึงเมืองหลวงได้จริงเหรอ”