เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 89

เถ้าแก่อ้วนก็เดินไปข้างๆ อย่างทำอะไรไม่ได้ คำพูดของคุณหนูฮ่วนเย่ว์ เขาไม่อาจจะขัดได้ เพราะว่าคุณหนูฮ่วนเย่ว์เป็นถึง.....เฮ้อ พูดไม่ได้ พูดไม่ได้

ฮ่วนเย่ว์จ้องลู่ฝานตาเขม็ง "หน็อยแน่ ฉันก็ว่าอยู่ว่าทำไมตอนนั้นนายปัดป้องเปลวไฟดำได้ คิดไม่ถึงว่านายจะเป็นพวกเดียวกับสัตว์อสูรตัวนี้ ไอ้หนู รีบเอาของเมื่อวันนั้นออกมาให้ฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นวันนี้ฉันไม่ยอมจบกันไปง่ายๆ แน่"

ลู่ฝานกัดฟันพูดว่า "ข้อดีทั้งหลาย คนมีวาสนาย่อมได้มาครอง เกรงว่าจะให้ไปไม่ได้"

มีดเพลิงไฟในมือของฮ่วนเย่ว์ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มขึ้น พูดว่า "ดูเหมือนว่านายจะยังไม่เคยลิ้มลองฝีมือของฉันสินะ"

พูดจบ ฮ่วนเย่ว์ก็บุกเข้าไปหาลู่ฝานอีกครั้ง ร่างกายเคลื่อนไหวเร็วดั่งเงา ในพริบตา ลู่ฝานก็เห็นฮ่วนเย่ว์สองคนอยู่ตรงหน้า

ลู่ฝานก็รีบกวัดแกว่งกระบี่หนักในมืออย่างรวดเร็วและไม่หยุดหย่อน กระบวนท่ากระบี่หนักก็บังเกิดขึ้นในมือของเขา

เสียงดังเพล๊งๆ ลู่ฝานปัดป้องการโจมตีของฮ่วนเย่ว์หลายกระบวนท่า กายทองไฟอาบก็ปรากฏออกมา เปลวไฟพลุ่งพล่าน เจ้าดำพ่นเปลวไฟดำออกมาไม่หยุด เพื่อที่จะโจมตีให้ฮ่วนเย่ว์ถอยออกไป

เถ้าแก่อ้วนก็ส่งเสียงออกมาว่า "คุณหนูฮ่วนเย่ว์ ให้ช่วยไหมครับ?"

ฮ่วนเย่ว์ก็ใช้พลังปราณทำลายเปลวไฟดำบนตัวอย่างสะบักสะบอม กัดฟันพูดว่า "ไม่ต้อง!"

ลู่ฝานมือกำกระบี่หนัก เหมือนได้เจอศัตรูตัวฉกาจ ถึงแม้จะมีเจ้าดำช่วยเหลือ เขาก็ยังรู้สึกว่ารับมือได้ยาก เมื่อเทียบกับครั้งก่อน ครั้งนี้รู้สึกว่าฮ่วนเย่ว์คนนี้เก่งกาจขึ้นเยอะมาก ไม่ว่าจะเป็นวิชากาย หรือพลังปราณ ล้วนสูงขึ้นไปอีกระดับหนึ่งแล้ว

ฮ่วนเย่ว์พลิกมือเอามีดเพลิงไฟออกมาอีก เอาอาวุธมาไว้ระดับหน้าอก แล้วพลังปราณที่รุนแรงดั่งสายฟ้าก็บังเกิดขึ้น

มังกรไฟสาดแสงออกมา!

แสงสีแดงเกิดขึ้นตรงหน้าของลู่ฝาน

ลู่ฝานมีเวลาแค่ยกกระบี่หนักในมือตั้งขึ้น วินาทีต่อมา มีดเพลิงไฟก็ฟันมายังตัวกระบี่ของเขา

ง่ามมือก็ฉีกออกทันที กายทองไฟอาบของลู่ฝานบวกกับผิวหนังเผ่ามังกรก็ไม่อาจปัดป้องการโจมตีอันรุนแรงของฝั่งตรงข้ามได้

แต่ว่าก็ไม่ใช่คนที่จะรังแกได้ง่ายๆ มือซ้ายกำหมัด ต่อยไปยังแสงสีแดงนั่น

หมัดถล่มเขาทำลายล้าง!

เสียงดังสนั่น กำปั้นต่อยโดนฮ่วนเย่ว์เข้าอย่างจัง

ในตอนนี้มีดพกอีกด้ามของฮ่วนเย่ว์ก็ปักเข้าไปที่หัวไหล่ของลู่ฝานเหมือนกัน

กำปั้นที่มีเปลวไฟ ฮ่วนเย่ว์ถูกต่อยกระเด็นออกไปเกือบ10เมตร กระแทกเข้ากับโต๊ะเก้าอี้หลายตัว

ลู่ฝานมองดูหัวไหล่ที่บาดเจ็บของตนเอง ก็ตกใจจนเหงื่อแตก การโจมตีของฝั่งตรงข้ามมันรุนแรงเกินไป

ฮ่วนเย่ว์หงายท้องกระโดดสะพานโค้งขึ้น หมัดของลู่ฝานไม่ทำอันตรายต่อเธอได้ แต่ว่าเธอก็มีสีหน้าตกใจไปเหมือนกัน

พลังที่มาจากหินผนึกกำลังสายหนึ่ง กับพลังของกระบี่หนักเอง กดจนทำให้เถ้าแก่อ้วนนิ่งไป

แค่นิ่งไปครู่เดียว ลู่ฝานก็บุกเข้ามา

กำปั้นพุ่งมาโดยตรง แถมยังมีไฟลุกโชน ต่อยเข้าที่ใบหน้าของเถ้าแก่อ้วน ต่อให้มีพลังปราณคุ้มกาย เถ้าแก่อ้วนก็ยังถูกพลังอันแข็งแกร่งของลู่ฝาน ต่อยจนหมุนตัวลงไปฟุบกับพื้น ใบหน้าผิดรูปไปเลย

"ว้าว เห็นไหม นักบู๊แดนปราณนอกถูกนักบู๊แดนปราณในต่อยตัวหมุนไปเลย"

"พลังน่ากลัวมาก หมอนี่เป็นใครกัน!"

ด้านบน มีคนที่เข้ามามุงดูก็สะใจกันมาก การต่อสู้ที่ต่างระดับกันแบบนี้หาชมได้ยาก

ตอนนี้ลู่หมิงก็พุ่งเข้ามา ตะโกนเสียงดังว่า "ไอ้อ้วนสมควรตาย อย่างมึงน่ะหรือคิดจะมาแย่งชิงสัตว์อสูรของคนอื่นเขา ไปตายเสียเถอะ"

ลู่หมิงอาศัยจังหวะนี้กระทืบไปที่ใบหน้าของเถ้าแก่อ้วนอีกครั้ง

แต่ว่าพลังของเขามีไม่พอ แม้แต่พลังปราณก็ยังไม่มี ก็เลยถูกพลังปราณคุ้มกายของเถ้าแก่อ้วนดีดกลับกระเด็นออกไป

แต่ว่าไม่เป็นไร เขายังทิ้งรอยเท้าไว้บนใบหน้าของเถ้าแก่อ้วนอย่างชัดเจน ทำให้คนที่มุงดูด้านบนหัวเราะกันยกใหญ่